زمینه و هدف: شهر تهران بهواسطه قرار گرفتن چندین گسل فعال در اطراف و درون آن از ریسک بالایی در برابر خطر زلزله برخوردار است. قرارگیری منطقه 20 (شهر ری) تهران در گستره شمال ایران مرکزی این منطقه را به عنوان پرخطرترین منطقه شهر تهران از سایر مناطق شهر متمایز می نماید. از أکثر
زمینه و هدف: شهر تهران بهواسطه قرار گرفتن چندین گسل فعال در اطراف و درون آن از ریسک بالایی در برابر خطر زلزله برخوردار است. قرارگیری منطقه 20 (شهر ری) تهران در گستره شمال ایران مرکزی این منطقه را به عنوان پرخطرترین منطقه شهر تهران از سایر مناطق شهر متمایز می نماید. از طرفی این محدوده دارای بیشترین بافت فرسوده در شهر تهران می باشد. هدف از انجام این پژوهش شناسایی محدوده های ایمن منطقه 20 شهر تهران در هنگام وقوع زلزله است.روش بررسی: در این تحقیق الگوی پژوهش کاربردی است بنابراین جزء تحقیقات هدفگرا می باشد. بر اساس ماهیت و روش نیز توصیفی- تحلیلی می باشد. برای ارزیابی خطر وقوع زلزله و شناسایی محدوده های ایمن از GIS و روش های تصمیم گیری چندمعیاره مانند AHP و منطق فازی استفاده شده است. معیارهای به کار رفته شده در این پژوهش بر اساس روش دلفی و از طریق تکنیک گلوله برفی و شرایط منطقه استخراج گردیده است.یافتهها: یافته های پژوهش نشان داد که منطقه 20 شهر تهران به لحاظ ایمنی در برابر زلزله از حد نهایی امتیاز فازی (امتیاز 1)، به امتیاز 17/. تا 58/. دست پیدا کرده است و به لحاظ ایمنی در هنگام وقوع زلزله در سطح متوسط به پایین قرار می گیرد. هر چند در این حد نهایی امتیاز فازی بعضی از نواحی و مکان ها در منطقه 20 نسبت به سایر نواحی و مکان ها ایمن تر هستند. بهگونهای که محدوده های غربی، جنوب غربی و شمال منطقه 20 به لحاظ مواجه با خطر زلزله وضعیت به نسب بهتری را دارا می باشند.بحث و نتیجهگیری: منطقه 20 تهران به دلیل وجود گسل های متعدد بهشدت در خطر زلزله خیزی قرار دارد و از سوی دیگر با توجه به وجود مناطق کمدوام و بافت فرسوده شهری نیازمند اقدام اساسی برای کاهش خسارات ناشی از زلزله می باشد.
تفاصيل المقالة
بخشهای غرب و جنوب غرب ایران به علت قرارگیری روی کمربند لرزهخیز آلپ- هیمالیا همواره تحت تأثیر زلزلههای مخربی قرار داشتهاند. هدف اصلی این پژوهش تعیین مکانهای ایمن شهری پس از زلزله جهت کمک به شهروندان و مدیریت بحران با بهرهگیری از شاخصهای موثر است. به منظور تعیین م أکثر
بخشهای غرب و جنوب غرب ایران به علت قرارگیری روی کمربند لرزهخیز آلپ- هیمالیا همواره تحت تأثیر زلزلههای مخربی قرار داشتهاند. هدف اصلی این پژوهش تعیین مکانهای ایمن شهری پس از زلزله جهت کمک به شهروندان و مدیریت بحران با بهرهگیری از شاخصهای موثر است. به منظور تعیین معیارهای تحقیق، ابتدا بر اساس مطالعات کتابخانهای تعداد 48 شاخص استخراج و با توجه به بیشترین تعداد تکرار آنها در مقالات مطالعه شده و همچنین مصاحبه با متخصصین و بهکارگیری روش دلفی، ۸ معیار شامل فاصله از گسل، بافت های فرسوده، مراکز خدماتی، فضاهای باز شهری، رودخانه، جاده و خیابانهای اصلی، میزان شیب و جنس زمین و همچنین ۲۷ زیرمعیار انتخاب شد. برای وزندهی به معیارها و زیرمعیارها و تعیین نرخ ناسازگاری آنها بر اساس فرآیند تحلیل سلسله مراتبی، نرمافزار Expert Choice و جهت پیادهسازی، فازیسازی و تلفیق لایههای اطلاعاتی، نرمافزار ArcGIS بهکار گرفته شد. نتایج تحلیل سلسله مراتبی نشان داد که فاصله از گسل بیشترین (203/0) و فاصله از فضای باز شهری (078/0) کمترین وزن معیار موثر را دارند. در ادامه لایه نهایی پهنهبندی محدودههای ایمن بر اساس 5 متغیر زبانی شامل ناایمن، نسبتاَ ناایمن، متوسط، نسبتاَ ایمن و ایمن در نرمافزار ArcGIS تهیه گردید. انطباق لایههای فازی شده معیارهای مختلف با نقشه پهنهبندی نشان داد که بخش اعظم منطقه ۲ شهر خرمآباد در محدوده متوسط تا نسبتاَ ایمن قرار داشته و بیشترین میزان آسیبپذیری مربوط به جنوب غربی آن است.
تفاصيل المقالة
شهر بابل بهواسطه قرار گرفتن چندین گسل فعال در اطراف و همچنین قرارگیری روی یکی از کمربندهای زلزلهخیز جهان موسوم به آلپاین، در برابر این پدیده بسیار آسیبپذیر است که ضعف کلی کالبد شهر و تراکم جمعیت بالا در سطح محلات شهری در هنگام وقوع زلزله احتمالی خسارات فراوانی را ایج أکثر
شهر بابل بهواسطه قرار گرفتن چندین گسل فعال در اطراف و همچنین قرارگیری روی یکی از کمربندهای زلزلهخیز جهان موسوم به آلپاین، در برابر این پدیده بسیار آسیبپذیر است که ضعف کلی کالبد شهر و تراکم جمعیت بالا در سطح محلات شهری در هنگام وقوع زلزله احتمالی خسارات فراوانی را ایجاد میکند. در کنار این عوامل، نارسایی شبکه معابر، فقدان زیرساختهای مناسب و وجود بافتهای نامنظم خودرو و قدیمی مشکلات را تشدید کرده که ضرورت توجه به شناسایی محدودههای ایمن در شهر بابل را در برابر مخاطرات افزایش میدهد. هدف از انجام این پژوهش شناسایی محدوده های ایمن در محلات شهر بابل برای مقابله با زلزله است. روش مطالعه حاضر ازنظر هدف کاربردی و ازنظر ماهیت توصیفی- تحلیلی و میدانی است. جامعه آماری در این پژوهش شامل شهروندان ساکن در محلات دوازدهگانه شهر بابل بوده که حجم نمونه بر اساس فرمول کوکران 384 نفر تعیین گردیده است. برای ارزیابی خطر وقوع زلزله و شناسایی محدوده های ایمن از نرمافزارهای GIS و SPSS استفادهشده است. یافتههای پژوهش نشان داد بر اساس 11 معیار کالبدی جهت شناخت درجــۀ آسیبپذیری شــهر، محدودة جنوب شهر بابل به دلیل نزدیکی بیشتر به گسلهای منطقه، قدمت بالاتر ساختمانها (متوسط 30 سال)، بالابودن درجۀ محصوریت و سطح اشغال بالاتر از سطح اشغال استاندارد از آسیبپذیری بالاتری نسبت به سایر نقاط شهر برخوردارند. بر اساس نتیجه آزمون کای اسکوئر شاخص دسترسی با میانگین 3.71 دارای بیشترین تأثیر و شاخص اجتماعی با میانگین 2.71 دارای کمترین تأثیر در مکانیابی نقاط امن شهر بابل بوده است.
تفاصيل المقالة
بخشهای غرب و جنوب غرب ایران به علت قرارگیری روی کمربند لرزهخیز آلپ- هیمالیا همواره تحت تأثیر زلزلههای مخربی قرار داشتهاند. هدف اصلی این پژوهش تعیین مکانهای ایمن شهری پس از زلزله جهت کمک به شهروندان و مدیریت بحران با بهرهگیری از شاخصهای موثر است. به منظور تعیین م أکثر
بخشهای غرب و جنوب غرب ایران به علت قرارگیری روی کمربند لرزهخیز آلپ- هیمالیا همواره تحت تأثیر زلزلههای مخربی قرار داشتهاند. هدف اصلی این پژوهش تعیین مکانهای ایمن شهری پس از زلزله جهت کمک به شهروندان و مدیریت بحران با بهرهگیری از شاخصهای موثر است. به منظور تعیین معیارهای تحقیق، ابتدا بر اساس مطالعات کتابخانهای تعداد 48 شاخص استخراج و با توجه به بیشترین تعداد تکرار آنها در مقالات مطالعه شده و همچنین مصاحبه با متخصصین و بهکارگیری روش دلفی، ۸ معیار شامل فاصله از گسل، بافت های فرسوده، مراکز خدماتی، فضاهای باز شهری، رودخانه، جاده و خیابانهای اصلی، میزان شیب و جنس زمین و همچنین ۲۷ زیرمعیار انتخاب شد. برای وزندهی به معیارها و زیرمعیارها و تعیین نرخ ناسازگاری آنها بر اساس فرآیند تحلیل سلسله مراتبی، نرمافزار Expert Choice و جهت پیادهسازی، فازیسازی و تلفیق لایههای اطلاعاتی، نرمافزار ArcGIS بهکار گرفته شد. نتایج تحلیل سلسله مراتبی نشان داد که فاصله از گسل بیشترین (203/0) و فاصله از فضای باز شهری (078/0) کمترین وزن معیار موثر را دارند. در ادامه لایه نهایی پهنهبندی محدودههای ایمن بر اساس 5 متغیر زبانی شامل ناایمن، نسبتاَ ناایمن، متوسط، نسبتاَ ایمن و ایمن در نرمافزار ArcGIS تهیه گردید. انطباق لایههای فازی شده معیارهای مختلف با نقشه پهنهبندی نشان داد که بخش اعظم منطقه ۲ شهر خرمآباد در محدوده متوسط تا نسبتاَ ایمن قرار داشته و بیشترین میزان آسیبپذیری مربوط به جنوب غربی آن است.
تفاصيل المقالة
سند
Sanad is a platform for managing Azad University publications