زمینه و هدف: اکسید مس یکی از مهمترین اکسیدهای فلزات واسطه است که به دلیل داشتن خواص جالب در فناوری‌های مختلفی مانند ابررساناهای دمای بحرانی بالا، حسگرهای گاز، کاتالیزورهای نوری و غیره به کار برده می‌شود. باکتری استافیلوکوکوس اورئوس عامل ایجاد طیف وسیعی از بیماری‌های عف أکثر
زمینه و هدف: اکسید مس یکی از مهمترین اکسیدهای فلزات واسطه است که به دلیل داشتن خواص جالب در فناوری‌های مختلفی مانند ابررساناهای دمای بحرانی بالا، حسگرهای گاز، کاتالیزورهای نوری و غیره به کار برده می‌شود. باکتری استافیلوکوکوس اورئوس عامل ایجاد طیف وسیعی از بیماری‌های عفونی می‌باشد. در این بررسی فعالیت ضدمیکروبی نانوذرات اکسید مس سنتز شده در حضور عصاره آبی زرشک سیاه بر روی زخم عفونی جراحی ناشی از این باکتری در موش بررسی گردید. مواد و روش ها: ابتدا در حضور عصاره آبی زرشک سیاه نانوذرات اکسید مس سنتز و با استفاده از آنالیزهای XRD، FT-IR، FE-SEM تایید گردید. میزان MIC و MBC نانوذرات سنتز شده بر روی باکتری استافیلوکوکوس اورئوس با روش رقت در محیط کشت مولر هینتون براث تعیین شد. در ادامه با ایجاد زخم جلدی و تلقیح محلول باکتری استافیلوکوکوس اورئوس با غلظت (CFU/ml105 × 5)، غلظت MBC به همراه پماد اوسرین بر روی زخم‌های عفونی شده بررسی گردید. نتایج: نانوذرات اکسید مس سنتز شده در حضور عصاره آبی زرشک سیاه دارای فعالیت ضدمیکروبی قابل توجهی بر کنترل رشد باکتری استافیلوکوکوس اورئوس می‌باشد. همچنین نانوذرات اکسید مس سنتز شده، اثر ضد میکروبی و ترمیم کنندگی مطلوبی بر روی زخم عفونی جراحی ناشی از این باکتری دارد. بر اساس نتایج آماری به‌دست آمده در گروه درمان با پماد اوسرین در مقایسه با گروه کنترل و بدون درمان اختلاف آشکاری دیده شد ) 01/0 < .(P
نتیجه‌گیری: طبق یافته‌ها، در حضور عصاره آبی زرشک سیاه می‌توان به طور موثر و کارایی نانوذرات اکسید مس را در شرایط ساده و سازگار با محیط زیست سنتز نمود. نانوذرات سنتز شده دارای اثر ضدمیکروبی قابل توجهی بر روی باکتری استافیلوکوکوس اورئوس بوده و خاصیت ترمیم کنندگی مطلوبی در مقایسه با پماد اوسرین دارد. می‌توان انتظار داشت نانوذرات اکسید مس حاصله نقش موثری در درمان سایر عفونت‌های میکروبی داشته باشد.
تفاصيل المقالة
پوست یکی از بزرگترین اندام های بدن است و به عنوان مانعی محافظ در برابر عوامل مضر خارجی از جمله میکروارگانیسم ها عمل می کند. می تواند دچار آسیب شود و گاهی اگر آسیب زیاد باشد هیپودرم نیز درگیر می شود که در این صورت مدت زمان بیشتری برای ترمیم لازم است. هدف از این پژوهش برر أکثر
پوست یکی از بزرگترین اندام های بدن است و به عنوان مانعی محافظ در برابر عوامل مضر خارجی از جمله میکروارگانیسم ها عمل می کند. می تواند دچار آسیب شود و گاهی اگر آسیب زیاد باشد هیپودرم نیز درگیر می شود که در این صورت مدت زمان بیشتری برای ترمیم لازم است. هدف از این پژوهش بررسی گیاه سدر بر ترمیم زخم پوستی در موش های آزمایشگاهی نژاد NMRI است. تعداد ۲۴ موش نژاد NMRIبا وزن تقریبی ۲۵-۳۵ گرم تهیه نموده و پس از ایجاد زخم پوستی در روزهای ۳، ۶، ۱۲ و ۲۱ توسط پماد تهیه شده از گیاه سدر و اوسرین تیمار شدند و به صورت تصادفی به سه گروه شم، تجربی۱، تجربی۲ تقسیم شدند. به ترتیب گروه‌ها توسط پماد اوسرین، پماد گیاه سدر با دوز ۲ میلی گرم و پماد گیاه سدر با دوز 4 میلی گرم تیمار شدند. زخم ها پس از سه هفته اندازه گیری شدند و بافت آنها توسط رنگ آمیزی هماتوکسیلین -ائوزین مورد ارزیابی قرار گرفت همچنین شاخص های بیوشیمیایی SOD، MDA و TAC مورد بررسی قرار گرفت. آنالیز داده ها توسط نرم افزار SPSS 22 و آزمون توکی صورت گرفت. اندازه زخم در گروه سدر ۱ و ۲ نسبت به اوسرین کاهش معنی داری داشت (05/0 > p). غلظت MDA در گروه‌های سدر ۱ و ۲ کاهش معنی داری نسبت به اوسرین داشت (05/0 > p). علاوه بر این فعالیت SOD و TACدر گروه های سدر ۱ و ۲ نسبت به اوسرین افزایش معنی داری داشت (05/0 > p). همچنین ضخامت اپیدرم و درم در سدر 1 و 2 نسبت به اوسرین افزایش معنی داری داشت (05/0 > p). تعداد فیبروبلاست و رگ خونی در سدر 1 و 2 نسبت به اوسرین افزایش معناداری داشت (05/0 > p). با توجه به نتایج مطالعه حاضر می‌توان نتیجه گرفت عصاره سدر از طریق افزایش TAC، SOD و کاهش MDA در ترمیم زخم موثر بوده است.
تفاصيل المقالة
ترمیم زخم یکی از مشکلات مهم در علم پزشکی است. هدف از این مطالعه، بررسی اثر باریجه بر روند ترمیم زخم پوستی در موش های آزمایشگاهی نژاد NMRI می باشد. 24 سر موش کوچک آزمایشگاهی نژاد NMRI پس از ایجاد زخم پوستی، در روزهای 3، 6، 12 و 21 توسط پماد تهیه شده باریجه تیمار شدند و ب أکثر
ترمیم زخم یکی از مشکلات مهم در علم پزشکی است. هدف از این مطالعه، بررسی اثر باریجه بر روند ترمیم زخم پوستی در موش های آزمایشگاهی نژاد NMRI می باشد. 24 سر موش کوچک آزمایشگاهی نژاد NMRI پس از ایجاد زخم پوستی، در روزهای 3، 6، 12 و 21 توسط پماد تهیه شده باریجه تیمار شدند و به طور تصادفی به سه گروه اوسرین (دریافت کننده روزانه پماد اوسرین)، گروه تجربی اول (تیمار روزانه با پماد گیاه باریجه با دوز ۲ میلی گرم) و گروه تجربی دوم (تیمار روزانه با پماد باریجه با دوز ۴ میلی گرم) تقسیم شدند و زخم ها با کولیس اندازه گیری شد و شاخص های بیوشیمیایی سوپر اکسید دیسموتاز (SOD)، مالون دی آلدئید (MDA) و ظرفیت تام آنتی اکسیدانی (TAC) دربافت مورد سنجش قرار گرفت و مقاطع بافتی از زخم تهیه و توسط رنگ آمیزی هماتوکسیلین- ائوزین مورد ارزیابی هیستوپاتولوژی قرار گرفت.آنالیز داده ها توسط نرم افزار SPSS 22 و آزمون توکی انجام شد و توسط نرم افزار اکسل هیستوگرام ها ترسیم شدند. اندازه زخم در گروه های باریجه نسبت به گروه اوسرین کاهش معنادار نشان داد (05/0 p <). غلظت MDA در گروه های باریجه به صورت وابسته به زمان کاهش معنادار نسبت به گروه اوسرین داشت و فعالیت SOD و TAC در گروه های باریجه افزایش معنادار نسبت به گروه اوسرین داشت (05/0 p <). بر اساس یافته های هیستوپاتولوژی، ضخامت اپیدرمال و درمال در گروه های باریجه نسبت به گروه اوسرین افزایش معنادار داشت (05/0 p <) و تعداد فیبروبلاست و رگ های خونی نیز در گروه های باریجه به صورت وابسته به زمان نسبت به گروه اوسرین افزایش معنادار را نشان داد (05/0 p <). با توجه به نتایج حاصل نشان داده شد که باریجه با افزایش فعالیت SOD وTAC و کاهش غلظت MDA، هچنین نتابج هیستوپاتولوژی در ترمیم و بهبودی زخم موثر است. بنابراین، یافته های این مطالعه دیدگاه جدیدی از این گیاه درمانی برای استفاده در درمان زخم را نشان داد.
تفاصيل المقالة
سند
Sanad is a platform for managing Azad University publications
