این پژوهش نیمه آزمایشی با هدف بررسی تأثیر محتوای آموزشی الکترونیکی مبتنی بر هر یک از هوشهای حیطه تعاملی (هوشهای بین فردی، زبانی و حرکتی ـ جسمانی) بر یادگیری، در آموزش ترکیبی انجام شد. تعداد 60 نفر از دانش‌آموزان دختر سال سوم رشته کامپیوتر کاردانش در شهر اصفهان در سال أکثر
این پژوهش نیمه آزمایشی با هدف بررسی تأثیر محتوای آموزشی الکترونیکی مبتنی بر هر یک از هوشهای حیطه تعاملی (هوشهای بین فردی، زبانی و حرکتی ـ جسمانی) بر یادگیری، در آموزش ترکیبی انجام شد. تعداد 60 نفر از دانش‌آموزان دختر سال سوم رشته کامپیوتر کاردانش در شهر اصفهان در سال تحصیلی 92-91 به صورت خوشه‌ای چند مرحله‌ای انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه 30 نفره آزمایش و کنترل قرار گرفتند. به منظور بررسی همسانی دو گروه، معدل ترم قبل و نیمرخ انواع هوشهای چندگانه فراگیران توسط پرسشنامه80 گویه‌ای مکنزی (2012) سنجیده شد، پایایی این ابزار به روش آلفای کرونباخ برابر 738/0 محاسبه گردید. دو گروه به روش ترکیبی آموزش دیدند. در گروه آزمایش علاوه بر آموزش ترکیبی مرسوم، از یک محتوای الکترونیک مبتنی بر هوشهای چندگانه استفاده شد. پیش آزمون و پس آزمون یکسان، قبل و بعد از آموزش انجام گرفت. تحلیل داده‌ها با آزمون‌های آماری مجذورکای،t گروه‌های مستقل و تحلیل واریانس چند متغیری بر روی نمره افزوده، با استفاده از نرم افزار SPSS 19 انجام شد. تفاوت یادگیری دو گروه در روش مبتنی بر هوش زبانی معنا دار بود ولی در روش‌های مبتنی بر هوشهای بین فردی و حرکتی ـ جسمانی معنا دار نبود (در سطح 05/0 p <).
تفاصيل المقالة
هدف پژوهش حاضر مقایسه تأثیر روش تدریس پنج مرحله ای بایبی و روش تدریس ترکیبی بر پیشرفت تحصیلی و مسئولیت پذیری اجتماعی دانشجو معلمان دانشگاه فرهنگیان بود. روش پژوهش شبه آزمایشی بود و از طرح پیش آزمون – پس آزمون دو گروهی استفاده شد. یک گروه با روش ترکیبی و گروه دیگر أکثر
هدف پژوهش حاضر مقایسه تأثیر روش تدریس پنج مرحله ای بایبی و روش تدریس ترکیبی بر پیشرفت تحصیلی و مسئولیت پذیری اجتماعی دانشجو معلمان دانشگاه فرهنگیان بود. روش پژوهش شبه آزمایشی بود و از طرح پیش آزمون – پس آزمون دو گروهی استفاده شد. یک گروه با روش ترکیبی و گروه دیگر با روش بایبی به مدت هشت جلسه نود دقیقه ای در هشت هفته متوالی آموزش دیدند. جامعه آماری تمام دانشجویان دانشگاه فرهنگیان فارس بودند که تعداد سی و چهار نفر به شیوه نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای انتخاب و به طورتصادفی در دو گروه (هر گروه هفده نفر) قرار گرفتند. برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه‌ی مسئولیت‌پذیری اجتماعی قلاوندی و همکاران و آزمون پیشرفت تحصیلی محقق ساخته استفاده شد. روایی پرسشنامه‌ی مسئولیت‌پذیری اجتماعی با استفاده از روایی محتوایی و پایایی آن با محاسبه ضریب آلفای کرونباخ (859/0) برآورد و مورد تأیید قرار گرفت. روایی آزمون پیشرفت تحصیلی با روایی محتوایی تأیید شد و برای اندازه گیری میزان همسانی درونی آن از روش کودرریچاردسون استفاده شد که مقدار 78/0 به‌دست آمد. جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات از آمار توصیفی و آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره استفاده شد. یافته ها نشان داد میانگین نمرات پیشرفت تحصیلی و مسئولیت پذیری اجتماعی دانشجویانی که با روش بایبی (5E) آموزش دیده بودند به طور معنی داری بیشتر از میانگین نمرات دانشجویانی بود که با روش ترکیبی آموزش دیدند. استفاده از روش بایبی در مقایسه با روش ترکیبی باعث افزایش مسئولیت پذیری و پیشرفت تحصیلی دانشجویان می شود.
تفاصيل المقالة
پژوهش حاضر با هدف طراحی الگوی آموزش ترکیبی در دانشگاه پیام‌نور انجام پذیرفته است. بر این اساس رویکرد پژوهش، از نوع کیفی به شیوه تحلیل محتوای کیفی و از نوع عرفی استفاده شده است، بدین منظور برای بررسی پیشینه پژوهش و جمع‌آوری داده‌های متناسب با هدف پژوهش از منابع موجود در أکثر
پژوهش حاضر با هدف طراحی الگوی آموزش ترکیبی در دانشگاه پیام‌نور انجام پذیرفته است. بر این اساس رویکرد پژوهش، از نوع کیفی به شیوه تحلیل محتوای کیفی و از نوع عرفی استفاده شده است، بدین منظور برای بررسی پیشینه پژوهش و جمع‌آوری داده‌های متناسب با هدف پژوهش از منابع موجود در پایان‌نامه‌ها، کتابخانه، طرح‌های پژوهشی و مقالات موجود در پایگاه‌های اطلاعات داخل و خارج کشور استفاده شد. روند پژوهش ابتدا با مصاحبه متخصصان حوزه آموزش، برنامه‌ریزی و آموزش ترکیبی آغاز شد بدین منظور 25 نفر در داخل و خارج از دانشگاه استفاده شد و در ادامه به بررسی مقالات، منابع و اسناد به ترتیب کل مطالعات مرتبط با کلید واژه‌ها شامل 89 مورد بدست آمد، پس از بررسی منابع 35 اثر نامرتبط حذف گردید، بنابر‌این در این پژوهش 54 منبع جهت بررسی انتخاب شد. پس از گردآوری داده‌ها، یافته‌‌ها و نتایج پژوهش‌ها به تفکیک استخراج و مورد تحلیل و بررسی قرار گرفت. نتایج جهت پاسخگویی به سؤالات پژوهش در رابطه با الگوی مطلوب آموزش ترکیبی در دانشگاه پیام‌نور به شرح ذیل بدست آمد که شامل 6 مؤلفه و 37 شاخص می‌باشد که به ترتیب شامل عناصر آموزش ترکیبی 5 شاخص، ویژگی‌ها 7 شاخص، کیفیت 6 شاخص، نکات قوت 6 شاخص، موانع و چالش 7 شاخص، شرایط عملیاتی 6 شاخص تعیین گردید. فلذا استفاده از مدل ارائه شده در بهبود و اثر‌بخشی آموزش و یادگیری در دانشگاه پیام‌نور مؤثر خواهد بود.
تفاصيل المقالة
این پژوهش، با استفاده از یک طرح نیمه آزمایشی با پیش‌آزمون و پس‌آزمون و با هدف بررسی و مقایسه تأثیر سه سناریوی آموزش ترکیبی در ارتقاء میزان یادگیری و یادداری مباحث بهداشت فردی و عمومی دانش‌آموزان دوره ابتدایی شهرستان ایلام در سال 1391 صورت گرفته است. به این منظور، از یک أکثر
این پژوهش، با استفاده از یک طرح نیمه آزمایشی با پیش‌آزمون و پس‌آزمون و با هدف بررسی و مقایسه تأثیر سه سناریوی آموزش ترکیبی در ارتقاء میزان یادگیری و یادداری مباحث بهداشت فردی و عمومی دانش‌آموزان دوره ابتدایی شهرستان ایلام در سال 1391 صورت گرفته است. به این منظور، از یک مدرسه ابتدایی پسرانه، سه کلاس انتخاب و با رعایت اصل انتساب تصادفی، هر کلاس در یکی از گروه‌های سه‌گانه شامل آموزش با استفاده از چند‌رسانه‌ای دیجیتال و نقشه‌های مفهومی ساده، نقشه‌های مفهومی استدلالی و روش رایج (سخنرانی، بحث و پرسش و پاسخ) جای داده شدند. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون تجزیه و تحلیل یک‌طرفه واریانس و آزمون تعقیبی حداقل اختلاف تفاوت معنادار (LSD) استفاده گردید. نتایج این مطالعه نشان می‌داد که بین میزان یادگیری مباحث بهداشت فردی و بهداشت عمومی دانش‌آموزان سه گروه تفاوت معناداری وجود دارد و میزان ضریب اتا نشان داد که نوع روش آموزشی، 6 درصد واریانس میزان یادگیری و 9 درصد واریانس میزان یادداری را تبیین می‌نماید. هم‌چنین، نتایج آزمون LSD نشان می‌داد که ترکیب آموزش با استفاده از چند‌رسانه‌ای دیجیتال و روش نقشه‌های مفهومی ساده از دو روش دیگر در افزایش سطح دانش سلامت دانش‌آموزان مؤثر‌تر بوده است.
تفاصيل المقالة
سند
Sanad is a platform for managing Azad University publications
