امروزه استفاده از آنزیمها جهت بهبود ویژگیهای ارگانولپتیکی مواد غذایی، مورد توجه میباشد. یکی از صنایع غذایی که از آنزیم‎ها جهت بهبود خواص حسی ماده غذایی، استفاده میکند صنعت تولید آبمیوه است. از جمله آنزیمهای مورد استفاده، آنزیم پلی‎گالاکتوروناز است که جهت شف أکثر
امروزه استفاده از آنزیمها جهت بهبود ویژگیهای ارگانولپتیکی مواد غذایی، مورد توجه میباشد. یکی از صنایع غذایی که از آنزیم‎ها جهت بهبود خواص حسی ماده غذایی، استفاده میکند صنعت تولید آبمیوه است. از جمله آنزیمهای مورد استفاده، آنزیم پلی‎گالاکتوروناز است که جهت شفافسازی برخی آب میوهها و بهبود ویژگی‎های رنگ و ظاهر از جمله آب سیب و آب انگور به کار برده می‎شود. پلی‎گالاکتورونازها(E.C.3.2.1.15) که به پکتیناز معروف می باشند به دو نوع پلی گالاکتورونازهای هیدرولیز کننده و پلی گالاکتورونات لیاز طبقهبندی میشوند و از جمله آنزیمهای اولیهای هستند که در صنعت آبمیوه مورد استفاده قرار می‎گرفته‎اند. این آنزیم پیوند گلیکوزیدی α-1→4بین واحدهای گالاکتورونیک اسید را در ساختار پکتین میشکند و بنابراین پکتین از ساختار سلول خارج شده رسوب می‎دهد و از طریق فیلتراسیون یا سانتریقوژ جداسازی میگردد و به این صورت آب میوه شفاف به دست میآید. تقریبا در صنعت برای شفاف سازی تمامی آب میوهها به غیر از آب مرکبات از این آنزیم استفاده میشود. برخی از آب میوه ها نظیر آب پرتقال و آب گریپ فروت حاوی ترکیبات تلخی نظیر لیمونین و نارنجین میباشند که درصورت حضور در آب میوه روی طعم آن تاثیر منفی میگذارند و ایجاد طعم تلخ می نمایند. جهت رفع این مشکل میتوان از آنزیم نارنجیناز استفاده کرد. نارنجیناز آنزیمی است که دارای دو فعالیت آنزیمی است شامل آلفا-ال-رامنوزیداز(E.C.3.2.1.40) و بتا-دی-گلوکوزیداز(E.C.3.2.1.21) که هیدرولیز نارنجین به رامنوز و پرونین و سپس گلوکز و نارنجینین را انجام میدهند، بدون آنکه طعم تلخی در آب میوه به جا بگذارد.
تفاصيل المقالة
استفاده از ترکیبات طبیعی و سازگار با طبیعت و انسان در جهت تولید محصولات عاری از مواد شیمیایی و مضر و دارای ارزش غذایی بالاتر که همراه با کاهش ضایعات غذایی است، ضروری بنظر میرسد. هدف از این تحقیق بررسی تأثیر تیمارهای اسید جاسمونیک (40، 20، 10، 5 میکروگرم در لیتر)، اپی أکثر
استفاده از ترکیبات طبیعی و سازگار با طبیعت و انسان در جهت تولید محصولات عاری از مواد شیمیایی و مضر و دارای ارزش غذایی بالاتر که همراه با کاهش ضایعات غذایی است، ضروری بنظر میرسد. هدف از این تحقیق بررسی تأثیر تیمارهای اسید جاسمونیک (40، 20، 10، 5 میکروگرم در لیتر)، اپیبراسینولید (10، 7، 4، 1 میکرومول در لیتر)، اسانس دارچین (750،1000، 500، 250 پی پی ام) و کیتوزان) 10، 5/7، 5، 5/2 گرم در لیتر( بر پرتقال تامسون ناول بود. ارزیابی خصوصیات فیزیکوشیمیایی، حسی و میزان ماندگاری میوه های تیمار شده طی روزهای 0، 15، 30، 45 و 60 پس از برداشت، انجام گرفت. نتایج این تحقیق نشان داد که در مجموع موثرترین تیمار جهت حفظ خصوصیات کیفی میوه نظیر (اسیدیته عصاره میوه: 24/3، مواد جامد محلول: 39/16درجه بریکس، ویتامین ث: 94/48 میلیگرم بر 100 گرم وزن تر، کارتنویید: 61/10 میلیگرم بر 100 گرم وزن تر، درصد کاهش وزن: 72/6 درصد)، با تیمار اسید جاسمونیک در غلظت 40 میکرولیتر بر لیتر بود. تیمار کیتوزان با غلظت 10 گرم بر لیتر با مدت طولانی 6/57 روز بیشترین ماندگاری میوه را به خود اختصاص داد. با توجه به نتایج به دست آمده به نظر میرسد 40 میکرولیتر بر لیتر اسید جاسمونیک به منظور حفظ خواص ارزشمند تغذیه ای و 10 گرم بر لیتر کیتوزان جهت افزایش عمر انبارداری موثر باشند.
تفاصيل المقالة
فرایند ریزپوشانی پروبیوتیک ها در نمونه های غذایی به عنوان یک روش نوین برای افزایش زنده مانی و قابلیت تحمل پروبیوتیک های ریزپوشانی شده در شرایط نامطلوب محیطی ثابت شده است. با این حال تحقیقات در زمینه ترکیبات بهینه ریزپوشانی به منظور افزایش بقای باکتری های پروبیوتیک در مو أکثر
فرایند ریزپوشانی پروبیوتیک ها در نمونه های غذایی به عنوان یک روش نوین برای افزایش زنده مانی و قابلیت تحمل پروبیوتیک های ریزپوشانی شده در شرایط نامطلوب محیطی ثابت شده است. با این حال تحقیقات در زمینه ترکیبات بهینه ریزپوشانی به منظور افزایش بقای باکتری های پروبیوتیک در مواد غذایی و شرایط شبیه سازی شده معده و روده ادامه دارد. هدف این پژوهش بررسی اثر حفاظتی عصاره های گیاهی اکالیپتوس، کاکوتی، آویشن و چای سبز بر زنده مانی لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس (1643 PTCC)، لاکتوباسیلوس کازئی (1608 PTCC) و بیفیدوباکتریوم بیفیدوم (1644PTCC) ریزپوشانی شده در دانک های آلژینات و پوشش داده شده توسط کیتوزان طی مدت نگهداری درون آب میوه های پرتقال، انار، سیب و کشمش می باشد. نتایج نشان داد که جمعیت باقی مانده از لاکتوباسیلوس کازئی ریزپوشانی شده با 0/05 درصد (w/v) عصاره آویشن به طور معنی داری بالاتر از باکتری های ریزپوشانی شده با عصاره کاکوتی و اکالیپتوس پس از 30 روز نگهداری بود. سپس این مقدار از عصاره آویشن برای ریزپوشانی باکتری ها قبل از تلقیح به آب میوه ها و مقایسه با عصاره چای سبز انتخاب گردید. پس از انبارمانی، عصاره های آویشن و چای سبز به طور قابل ملاحظه ای (05/0P < ) پایداری ریزدانک های پروبیوتیک را درتمامی آب میوه ها در مقایسه با نمونه های کنترل فاقد عصاره ارتقا داد. لاکتوباسیلوس کازئی و لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس ریزپوشانی شده زندهمانی بهتری نسبت به بیفیدوباکتریوم بیفیدوم ریزپوشانی شده نشان دادند.
تفاصيل المقالة
تولید نوشیدنیهای غنی از ترکیبات فنولی و آنتیاکسیدانها با توجه به سبک زندگیهای امروزی و اهمیت مقابله با استرس اکسیداتیو و تغییر سلیقه مردم در استفاده از نوشیدنیهای آماده و گازدار ضروری به نظر می رسد. هدف از این تحقیق بررسی تأثیر شرایط نگهداری بر خصوصیات فیزیکوشیمیای أکثر
تولید نوشیدنیهای غنی از ترکیبات فنولی و آنتیاکسیدانها با توجه به سبک زندگیهای امروزی و اهمیت مقابله با استرس اکسیداتیو و تغییر سلیقه مردم در استفاده از نوشیدنیهای آماده و گازدار ضروری به نظر می رسد. هدف از این تحقیق بررسی تأثیر شرایط نگهداری بر خصوصیات فیزیکوشیمیایی، حسی و میزان ماندگاری در سه نمونه نوشیدنی انار، زرشک و مخلوط این دو، بهمنظور بهبود کیفیت میباشد. در این مطالعه شاخصهای خواص آنتیاکسیدانی، رنگ، ویتامین ث و ارزیابی حسی سه نمونه نوشیدنی انار، زرشک و مخلوط این دو (حجمی/ حجمی50:50) در مدت زمان ( یک ماه) در تیمارهای مختلف دما (4، 17 و 30 درجه سانتی گراد) و نور، نگهداری و برای هر شاخص اندازهگیری شد. نتایج حاصل نشان داد که تاثیر متقابل میان نوع تیمار (دما و نور) و زمان نگهداری، بر تغییر خواص فیزیکوشیمیایی و حسی این سه نوع نوشیدنی تأثیرمعنیداری دارد (05/0P <). این تحقیق نشان داد که روند کاهش خاصیت آنتیاکسیدانی نوشیدنی در سویههای گازدار و بدون گاز تفاوت معنیداری با هم ندارند و در مواردی نوع گازدار قابلیت بیشتری در حفظ خواص فیزیکوشیمیایی خود نشان داد که این موضوع با توجه به تغییر گرایش عموم در استفاده از نوشیدنیهای گازدار اهمیت پیدا میکند. با توجه به نتایج بهدستآمده و بهمنظور حفظ خواص ارزشمند تغذیهای، نوشیدنیها باید پس ازتولید در دمای پایین نگهداری شده و در مدت کوتاهی پس از تولید به مصرف برسند.
تفاصيل المقالة
آبمیوهها و سبزیجات با داشتن آنتیاکسیدانها، ویتامینها و مواد معدنی از نوشیدنیهای محبوب و سالم محسوب شده و موجب افزایش سلامتی میگردد. مخلوط کردن آبمیوهها یکی از روشهای بهبود کیفیت تغذیهای محصول نهایی است که با این روش محتوای ترکیبات زیست فعال را با توجه به نوع أکثر
آبمیوهها و سبزیجات با داشتن آنتیاکسیدانها، ویتامینها و مواد معدنی از نوشیدنیهای محبوب و سالم محسوب شده و موجب افزایش سلامتی میگردد. مخلوط کردن آبمیوهها یکی از روشهای بهبود کیفیت تغذیهای محصول نهایی است که با این روش محتوای ترکیبات زیست فعال را با توجه به نوع و کیفیت میوهها و سبزیجات بهبود میبخشد. این مطالعه با هدف تولید آبمیوه تازه و سالم از مخلوط میوهها و سبزیجات و بررسی ویژگیهای ارگانولپتیک و فیزیکوشیمیایی با قابلیت پذیرش مصرف کنندگان انجام شد. فرمولهای مختلف از ترکیب آبمیوهها در پنج نوع تهیه شده و در بطریها پس از پاستوریزاسیون به مدت 9 روز در یخچال جهت تجزیه و تحلیل فیزیکوشیمیایی و ارزیابی حسی نگهداری شدند. تاثیر زمان نگهداری آبمیوهها در 3، 6 و 9 روز بر روی pH، اسیدیته و محتوای اسید اسکوربیک مورد بررسی قرار گرفت. ارزش تغذیهای و خواص آنتی اکسیدانی بالای آبمیوههای مخلوط نشان میدهد که میتوانند به عنوان منابع غنی از ترکیبات زیست فعال مورد استفاده قرار گیرند. به جز فرمول ترکیبی 1 بقیه ترکیبات نوشیدنی از لحاظ پذیرش عمومی امکان تولید در مقیاس تجاری را داشت. آبمیوههای ترکیبی این مطالعه برای افراد مبتلا به چاقی، فشار خون، سرطان و بیماریهای قلبی توصیه میشود، زیرا آنها نقش بسزایی در پیشگیری از این بیماریها ایفا میکنند. فرمولاسیونهای مورد مطالعه از ترکیبات آبمیوهها و سبزیجات به عنوان منبع غنی از کلسیم، منیزیم، آهن و آنتیاکسیدانها (اسید اسکوربیک، فلاوونوئیدها، فنلهای کل) هستند. بنابراین مصرف چنین ترکیبات آبمیوه بدن انسان را از چندین بیماری حفاظت میکند.
تفاصيل المقالة
آلیسایکلوباسیلوس به عنوان عامل فساد میکروبی آب میوههای صنعتی شناخته و مورد توجه قرار گرفته است. این باکتری دارای اسپور،گرما دوست و هاگزاست و تاکنون گزارشی از بیماریزایی آن منتشر نشده است اما از طریق ایجاد تغییر در طعم و بوی آب میوههای صنعتی موجب فساد و زیان اقتصادی ف أکثر
آلیسایکلوباسیلوس به عنوان عامل فساد میکروبی آب میوههای صنعتی شناخته و مورد توجه قرار گرفته است. این باکتری دارای اسپور،گرما دوست و هاگزاست و تاکنون گزارشی از بیماریزایی آن منتشر نشده است اما از طریق ایجاد تغییر در طعم و بوی آب میوههای صنعتی موجب فساد و زیان اقتصادی فراوان میشود. این مطالعه با هدف بررسی آلودگی کنسانترههای آب میوه بسته بندی شده به این باکتری صورت پذیرفته است. در این راستا، مجموع 300 نمونه شامل آب انار، آب سیب، آب پرتقال، آب انبه، آب آناناس و آب انگور که از کارخانجات مختلفی استحصال و به بازار عرضه شده بودند به صورت تصادفی از فروشگاههای شهر اصفهان جمعآوری و از نظر حضور آلیسایکلوباسیلوس ارزیابی شدند. پس از کشت و آزمونهای بیوشیمیایی، نمونههای مثبت با استفاده از PCR مورد آزمایش قرار گرفته و حضور باکتری آلیسایکلوباسیلوس در 13 نمونه (33/4 درصد) تایید شد. بالاترین میزان آلودگی در بین نمونههای آب انار و آب پرتقال (3/13 درصد) دیده شد. آلودگی در آب آلبالو به میزان 10 درصد، در آب میوه جات مخلوط 66/6 درصد و در مابقی نمونههای آب میوهجات (66/95 درصد) آلودگی به باکتری آلیسایکلوباسیلوس مشاهده نشد. با توجه به گزارش فوق، به منظور جلوگیری از فساد آبمیوههای صنعتی، ممانعت از رشد این باکتری، به خصوص در طول حداکثر مدت زمان نگهداری آب میوهها و تشخیص حضور یا عدم حضور این باکتری پس از اتمام مراحل پاستوریزاسیون و سالم سازی محصول، امری ضروری به نظر میرسد.
تفاصيل المقالة
چکیده آلیسایکلوباسیلوس باکتری اسپوردار و مقاوم به گرماست که موجب تغییر مزه و بوی آب میوه میشود و خسارات قابل توجهی را به صنایع آبمیوه سازی وارد می سازد. هدف از این تحقیق شناسایی این باکتری از آبمیوه های مختلف با واکنش زنجیرهای پلیمراز با استفاده از پرایمرهای اخ أکثر
چکیده آلیسایکلوباسیلوس باکتری اسپوردار و مقاوم به گرماست که موجب تغییر مزه و بوی آب میوه میشود و خسارات قابل توجهی را به صنایع آبمیوه سازی وارد می سازد. هدف از این تحقیق شناسایی این باکتری از آبمیوه های مختلف با واکنش زنجیرهای پلیمراز با استفاده از پرایمرهای اختصاصی بود. برای این منظور،پس از انتقال به محیط کشت و گرمخانه گذاری،استخراج DNAوواکنش زنجیرهای پلی مرازبر روی نمونه ها صورت گرفت.نتایج حاکی از آلودگی 5 نمونه از مجموع 24 نمونه بررسی شده بود.پس از برش با آنزیم EcoR1و انجام الکتروفورز باندهایی واضح در نواحی 118 و 528 جفت بازی مشاهده شد که این حالت مطابق با الگویRFLPحاصل از باکتری آلیسایکلوباسیلوس اسیدوترستریس میباشد. با توجه به نتایج این تحقیق می توان بیان کرد که آلودگی به این باکتری در صنایع تولید آبمیوه مشکل ساز است و برای تشخیص آن تکنیک PCRبا دقت بالا، موجب کاهش هزینه ها و صرفه جویی در زمان می شود.
تفاصيل المقالة
چکیده این تحقیق به منظور جداسازی وشناسایی باکتری هایی که قادر به تحمل شرایط پاستوریزاسیون آب پرتقال هستند، انجام شد. در این بررسی، 16 نمونه آب پرتقال تهیه و در شرایط استریل مورد مطالعه قرار گرفتند. مقدار 5/0 میلی لیتر از نمونه در محیط اورنج سرم آگار، تلقیح و در دمای أکثر
چکیده این تحقیق به منظور جداسازی وشناسایی باکتری هایی که قادر به تحمل شرایط پاستوریزاسیون آب پرتقال هستند، انجام شد. در این بررسی، 16 نمونه آب پرتقال تهیه و در شرایط استریل مورد مطالعه قرار گرفتند. مقدار 5/0 میلی لیتر از نمونه در محیط اورنج سرم آگار، تلقیح و در دمای 43 درجه سانتی گراد گرمخانه گذاری گردید و سویه ها با استفاده از آزمون های بیوشیمیایی شناسایی شدند. نتایج نشان داد که از 16 نمونه آب پرتقال، 2 نمونه آلوده به باکتری بودند. باکتری جدا شده از این نمونه ها قادر به رشد در دمای 50 درجه سانتی گراد و تشکیل کیست در محیط اورنج سرم آگار بود. این جدایه پس از شناسایی با استفاده از آزمون های سیستم طبقه بندی لینه،گونهBacillus licheniformisتشخیص داده شد. باکتری مذکورعلی رغم بیماری زا نبودن، ممکن است در شناسایی اولیه با باسیل های موجود در آب میوه که عامل فساد هستند اشتباه گرفته شود، لذا باید آزمون های متمایز کننده ای را برای جداسازی آن از آلیسایکلویاسلوس ها انجام داد تا آب میوه تولیدی به اشتباه آلوده گزارش نشود. به علاوه جداسازی این باکتری نشان دهنده نامناسب بودن شرایط اعمال شده برای از بین بردن باکتریهای موجود در آب میوه است و ممکن است امکان رشد باکتری های عامل فساد آب میوه نیز فراهم شود.
تفاصيل المقالة
این تحقیق به منظور جداسازی و شناسایی باکتریهایی که قادر به تحمل شرایط پاستوریزاسیون آب پرتقال هستند، انجام شد. در این بررسی، 16 نمونه آب پرتقال تهیه و در شرایط استریل مورد مطالعه قرار گرفتند. مقدار 5/0 میلی لیتر از نمونه در محیط اورنج سرم آگار، تلقیح و در دمای 43 درجه أکثر
این تحقیق به منظور جداسازی و شناسایی باکتریهایی که قادر به تحمل شرایط پاستوریزاسیون آب پرتقال هستند، انجام شد. در این بررسی، 16 نمونه آب پرتقال تهیه و در شرایط استریل مورد مطالعه قرار گرفتند. مقدار 5/0 میلی لیتر از نمونه در محیط اورنج سرم آگار، تلقیح و در دمای 43 درجه سانتی گراد گرمخانه گذاری گردید و سویهها با استفاده از تستهای بیوشیمیایی شناسایی شدند. نتایج نشان داد که از 16 نمونه آب پرتقال، 2 نمونه آلوده به باکتری بودند. باکتری جدا شده از این نمونهها قادر به رشد در دمای 50 درجه سانتیگراد و تشکیل کیست روی محیط اورنج سرم آگار بود. این جدایه پس از شناسایی با استفاده از آزمونهای سیستم طبقهبندی لینه گونهBacillus licheniformisتشخیص داده شد. باکتری مذکورعلیرغم بیماریزا نبودن ولی ممکن است در شناسایی اولیه با باسیلهای موجود در آب میوه که عامل فساد هستند اشتباه گرفته شود. لذا باید تستهای متمایز کنندهای را برای جداسازی آن از آلیسایکلویاسلوسها انجام داد تا آب میوه تولیدی به اشتباه آلوده گزارش نشود. به علاوه جداسازی این باکتری نشان دهنده نامناسب بودن شرایط اعمال شده برای از بین بردن باکتریهای موجود در آب میوه است و ممکن است امکان رشد باکتریهای عامل فساد آب میوه نیز فراهم شود.
تفاصيل المقالة
در این مقاله یک روش ساده و کارآمد برای استخراج و پیش تغلیظ همزمان مقدارهای بسیار اندک بنزن، تولوئن، اتیل بنزن و ایزومرهای زایلن در آب میوهها، بر پایه حالت ویژهای از فن میکرو استخراج مایع مایع پخشی ارایه شده است. این روش استخراج در یک لوله باریک و بلند که حاوی نمونه بو أکثر
در این مقاله یک روش ساده و کارآمد برای استخراج و پیش تغلیظ همزمان مقدارهای بسیار اندک بنزن، تولوئن، اتیل بنزن و ایزومرهای زایلن در آب میوهها، بر پایه حالت ویژهای از فن میکرو استخراج مایع مایع پخشی ارایه شده است. این روش استخراج در یک لوله باریک و بلند که حاوی نمونه بود، انجام شد. پس از استخراج، ترکیبهای فوق بدرون دستگاه کروماتوگرافی گازی تزریق شده و در مقایسه با منحنی درجهبندی محلولهای استاندارد، تعیین مقدار شدند. اثر عاملهای مؤثر بر میکرو استخراج مانند نوع و حجم حلالهای پخشی و استخراجی، حجم نمونه، pH و قدرت یونی محلول آبی مورد بررسی قرار گرفته و بهینه شدند. تحت شرایط بهینه، برای روش پیشنهادی گستره خطی منحنی درجهبندی 6 تا 700 میکروگرم بر لیتر با ضریب همبستگی 0/96، مقدار انحراف استاندارد نسبی کمتر از 4/5 درصد و بازیابی نسبی در گستره 96/2 تا 101/0 درصد به دست آمدند. حد تشخیص و حد تعیین مقدار روش به ترتیب در گستره 1/5 تا 2/2 و 5/0 تا 7/3 میکروگرم بر لیتر محاسبه شدند. عامل تغلیظ روش در گستره 31 تا 173 مرتبه به دست آمد. در انتها نیز برای بررسی کارایی روش پیشنهادی، این روش با موفقیت برای تعیین این ترکیبهای در چندین نمونه آب میوه، به کار گرفته شد.
تفاصيل المقالة
سابقه و هدف: آنزیم های پکتینولیتیک یا پکتینازها یک گروه هتروژن از آنزیم های مربوط به تجزیه مواد پکتیکی هستند. اصلی ترین کاربرد صنعتی پکتینازها، استخراج و شفاف سازی آب های میوه و سیزیجات می باشد. این مطالعه با هدف شناسایی و بهینه سازی قارچ های مولد پکتیناز جداسازی شده از أکثر
سابقه و هدف: آنزیم های پکتینولیتیک یا پکتینازها یک گروه هتروژن از آنزیم های مربوط به تجزیه مواد پکتیکی هستند. اصلی ترین کاربرد صنعتی پکتینازها، استخراج و شفاف سازی آب های میوه و سیزیجات می باشد. این مطالعه با هدف شناسایی و بهینه سازی قارچ های مولد پکتیناز جداسازی شده از پساب کارخانجات کنسانتره آب میوه انجام شد.
مواد و روش ها: این پژوهش به صورت مقطعی و تصادفی بر روی 50 نمونه تهیه شده از سیب های در حال فساد، خاک و پساب کارخانجات کنسانتره آب میوه استان های مختلف ایران انجام شد. در ابتدا قارچ های جداسازی شده از نظر فعالیت آنزیمی توسط اندازه گیری هاله شفاف بر روی محیط پکتین (برآورد کیفی) و مقدار آنزیم تولید شده در محیط غوطه ور (برآورد کمی) بررسی شدند. سپس ویژگی های کینتیکی سویه برتر مورد ارزیابی قرار گرفت.
یافته ها: از مجموع 80 قارچ، 13 مورد (16 درصد) ویژگی تولید آنزیم پکتیناز با ایجاد هاله شفاف در اطراف کلنی را داشتند. مناسب ترین فعالیت پکتیناز ( U/ml 0.4) مربوط به سویه آسپرژیلوس نایجر AN64 بود. بیشترین میزان تولید آنزیم پس از 72 ساعت به دست آمد. مناسب ترین دما و pH بهینه برای فعالیت و پایداری پکتیناز به ترتیب 30 درجه سیلیسیوس و 5 pH بود. یون های Ag1+، Mg2+،Mn2+و دترجنت های فعال سطحی مانند سولفات آمونیوم، عصاره مخمر، EDTA و اسید سیتریک اثر القایی مناسبی در افزایش فعالیت پکتیناز داشتند.
نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که آسپرژیلوس نایجر AN64 به دلیل تحمل pH اسیدی و پایداری در دامنه گسترده pH و حرارت های مختلف می تواند در صنعت آب میوه مورد استفاده قرار گیرد.
تفاصيل المقالة
سند
Sanad is a platform for managing Azad University publications