تحلیل مسیر رابطه باورهای هوشی با اهمالکاری تحصیلی دانشجویان: نقش واسطه‌ای اهداف پیشرفت
محورهای موضوعی : فصلنامه مهارت های روانشناسی تربیتی
1 - هیات علمی دانشگاه آزاد دزفول
کلید واژه: اهداف پیشرفت, باورهای هوشی, اهمالکاری تحصیلی,
چکیده مقاله :
پژوهش حاضر با هدف تبیین رابطه علَی بین باورهای هوشی، اهداف پیشرفت و اهمال کاری تحصیلی صورت گرفت. به همین منظور، تعداد 375 نفر از حدود ده هزار دانشجوی دانشگاه آزاد اسلامی واحد دزفول به روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. جهت اندازه گیری متغیرهای پژوهش از مقیاس اهمال کاری (لی، 1986)؛ باورهای ضمنی هوش (عبدالفتاح و ییتس، 2006) و هدف پیشرفت (الیوت و مک گریگور، 2001) استفاده شد. ارزیابی مدل به روش تحلیل مسیر و با کمک نرم افزار آموس انجام شد. یافته ها نشان دادند با توجه به شاخص های به دست آمده، مدل پیشنهادی از برازش قابل قبولی برخوردار بود. در این مدل، باور افزایشی هوش، اهداف پیشرفت تسلط گرا و عملکردگرا به طور معنادار بر اهمال کاری اثر مستقیم دارند. علاوه بر این، اثر غیرمستقیم باور افزایشی هوش بر روی اهمال کاری تحصیلی از طریق هدف تسلط گرا نیز معنادار بود. اما رابطه مستقیم و غیرمستقیم باور هوشی ذاتی با اهمال کاری تحصیلی مورد تایید قرار نگرفت. بر مبنای نتایج فوق، رشد باور افزایشی به هوش و بالا بردن انگیزش درونی دانشجویان با ترغیب و ایجاد جهت گیری هدف پیشرفت تسلط گرا در دانشجویان می تواند زمینه بروز اهمال کاری تحصیلی را در آنها کاهش دهد.
The aim of this study was to explain the causal relationship between intelligence beliefs, achievement goals and academic procrastination. For this purpose, 375 students of Dezful Islamic Azad University were selected by stratified random sampling method. In order to measure the variables of the research, the Procrastination Scale (Lay, 1986); the Implicit Beliefs of Intelligence (Abd-El-Fattah & Yates, 2006) and the Achievement Goal Scale (Elliot & McGregor, 2001) were used. The model was evaluated using path analysis and with the help of Amos software. The results indicated that the proposed model had acceptable fit with regard to the indices obtained. In this model, the increasing belief in intelligence, the mastery-oriented and performance-oriented achievement goals have a significant direct effect on procrastination. In addition, the indirect effect of incremental intelligence beliefs on academic procrastination through the goal of mastery was also significant. But the direct and indirect relationship between entity intelligence beliefs and academic procrastination was not confirmed. Based on the above results, increasing belief in intelligence and increasing the inner motivation of students by encouraging and orienting the goal of mastery achievement in students can reduce the incidence of academic procrastination in them.
_||_