اثربخشی درمان مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی بر سازگاری میان فرهنگی دانشجویان بین المللی
محورهای موضوعی : روانشناسي اجتماعي
محمدرضا چنگیز
1
(گروه روان شناسی دانشگاه آزاد کرج)
محمد حکمی
2
(گروه روان شناسی دانشگاه آزاد کرج)
احمد برجعلی
3
(گروه روان شناسی دانشگاه آزاد کرج)
کلید واژه: واژگان کلیدی: درمان مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی, سازگاری میان فرهنگی, Keywords: cross-cultural adjustment, quality of life therapy,
چکیده مقاله :
چکیده پژوهش حاضر، با هدف بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی بر سازگاری میان فرهنگی دانشجویان مرد دانشگاه بین المللی جامعه المصطفای قم انجام گرفت. این پژوهش نیمه تجربی از نوع پیش آزمون، پس آزمون با گروه گواه و پی گیری است. جامعه ی پژوهش همه ی دانشجویان مرد شاغل به تحصیل در تابستان 1392 در مدرسه ی المهدی دانشگاه بین المللی جامعه المصطفای قم بود (تعداد 543). نمونه ی پژوهش 38 دانشجو را شامل می شد که از سازگاری پایین تری برخوردار بودند و به صورت در دسترس انتخاب شدند و سپس به طور تصادفی در گروه آزمایش و گروه گواه جایگزین شدند. گروه آزمایش، مداخلات 11 جلسه ای گروهی دریافت داشتند. ابزار اندازه گیری سنجه ی سرنی اسمیت بود. داده ها با روش آماری تحلیل واریانس یک راهه، دو راهه و با اندازه گیری های مکرر تجزیه و تحلیل شد. تفاوت معناداری میان نمره های گروه آزمایش و گروه گواه در مرحله ی پس آزمون وجود دارد (05/0>p). اما در مرحله ی پی گیری 2 ماهه ثبات نداشت. همچنین به دلایل خاصی ملیت، سن، تجرد/ تأهل، مدت اقامت و سفر به کشور مبدأ در حین اقامت تأثیری بر درمان مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی و سازگاری میان فرهنگی نداشت.
Abstract The present study was conducted to investigate the efficacy of quality of life therapy on the cross-cultural adjustment of international male students of international University of Al-Mustafa of Qom. This semi-experimental research is a pretest-post test kind with control group and follow-up. The studied population included all international male students studying at Al-Mahdi School of International University of Al-Mustafa of Qom in the summer of 2013 (N =543). The study sample consisted of 38 students who were selected among those of lower adjustment and were randomly assigned to experimental and control groups. The experimental group, received 11 sessions interventions in groups. The measuring instrument was Cerny Smith questionnaire of cross-cultural adjustment. The data were analyzed by statistical analysis method of covariance and MANCOVA. Results showed a significant difference between the scores of experimental and control groups at post-test )p<0/05). The results also showed that nationality, age, marital status, length of accommodation and traveling to thehome–land during the stay had no effect on the results of the training. The results also showed whether this therapy had not stabilization in 2-month follow-upphase.