نقش میانجی عدالت سازمانی ادراک شده در رابطه بین خودپندارۀ مزمن کارکنان با رضایت آنها از نتیجه، سرپرست و مدیریت
محورهای موضوعی : تربیتیابوالقاسم نوری 1 , سرور خاکسار 2 , محسن گل‌پرور 3
1 -
2 -
3 -
کلید واژه: عدالت سازمانی توزیعی, رضایت از سرپرست, رضایت از نتیجه, خودپندارۀ مزمن فردی, عدالت سازمانی رویه‌ای, عدالت سازمانی ارتباطی, خودپندارۀ مزمن جمعی, رضایت از مدیریت, خودپندارۀ مزمن ارتباطی,
چکیده مقاله :
این پژوهش با هدف بررسی نقش میانجی عدالت سازمانی ادراک شده در رابطه بین خودپنداره مزمن کارکنان با رضایت آنها نسبت به نتیجه، سرپرست و مدیریت با استفاده از 250 نفر از کارکنان صنایع و سازمانهای شهر اصفهان که به شیوۀ دو مرحله‌ای انتخاب شدند، اجرا شد. روش پژوهش همبستگی بود و ابزارهای پژوهش سه پرسشنامه برای سنجش انواع سه‌گانۀ عدالت سازمانی (عدالت توزیعی، عدالت رویه‌ای و عدالت ارتباطی)، پرسشنامۀ سنجش سطوح خودپندارۀ مزمن (فردی، ارتباطی و جمعی) و پرسشنامۀ رضایت از نتیجه، رضایت از سرپرست و رضایت از مدیریت بوده است. داده‌های حاصل از پرسشنامه‌ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون میانجی مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج تحلیل رگرسیون میانجی گام اول نشان داد که سطوح خودپندارۀ مزمن فردی و جمعی (به ترتیب با بتا استاندارد 173/0 و 271/0 و با بتا استاندارد 162/0 و 205/0) برای عدالت توزیعی و عدالت رویه‌ای و سطح خودپندارۀ مزمن جمعی (با بتا استاندارد 247/0) برای عدالت ارتباطی دارای توان پیش‌بین معنادار (001/0 P < ) هستند. نتایج تحلیل رگرسیون میانجی گام دوم نشان داد که از بین سطوح خودپندارۀ مزمن برای پیش‌بینی رضایت از نتیجه، رضایت از سرپرست و رضایت از مدیریت، خودپندارۀ مزمن فردی و جمعی قادر به پیش‌بینی رضایت از نتیجه و رضایت از سرپرست (با بتا استاندارد 136/0 و 208/0 و230/0 و170/0) و فقط خودپنداره مزمن جمعی (با بتا استاندارد 148/0) قادر به پیش‌بینی معنادار(001/0 P < ) رضایت از مدیریت هستند. در گام آخر (سوم) تحلیل رگرسیون میانجی نشان داد وقتی ابعاد عدالت سازمانی و سطوح خودپندارۀ مزمن به‌صورت یکجا برای پیش‌بینی وارد معادلات رگرسیون شدند، فقط عدالت توزیعی نقش میانجی را در رابطۀ بین خودپندارۀ مزمن جمعی و رضایت از نتیجه ایفا می‌کرد. عدالت رویه‌ای نیز به‌صورت جداگانه برای رابطۀ بین خودپندارۀ مزمن فردی و رضایت از سرپرست و عدالت ارتباطی نیز به‌طور جداگانه برای رابطه بین خودپندارۀ مزمن فردی و جمعی با رضایت از سرپرست نقش میانجی داشتند. و بالاخره عدالت رویه‌ای نیز نقش میانجی را در رابطه بین خودپندارۀ مزمن جمعی و رضایت از مدیریت ایفا می‌کرد.
This research administered with the aim of investigates the mediator role of perceived organizational justice in relation between personnel’s chronic self-concept with outcome, supervisor and management satisfaction. On the basis of this goal, from statistical universe, which include some industries and organizations in Esfahan city, persons selected for answer to the research questionnaires, with using two stage random sampling. Research method was correlational. Research questionnaires were: three questionnaires for organizational justice assessment (distributive with items, procedural with items and relational with items) a questionnaire for level of choronic self-concept assessment, and three questionnaires for assessment of outcome, supervisor and management satisfaction. Data analyzed with the use of Pearson’s correlation coefficient and mediator regression analysis. The first step of mediator regression showed that the individual and collective chronic self-concept (with and , standardized beta for distributive justice and with and standardized beta for procedural justice) have predictive power for distributive and procedural justice. Also collective chronic self-concept (with standardized beta) has predictive power for relational justice. But in predicting the outcome, supervisor and management satisfaction, by chronic self-concept dimensions, results showed that for outcome and supervisor satisfaction, individual and collective chronic self-concept (with 0& standardized beta respectively) and for management satisfaction only collective chronic self-concept (with standardized beta) have predictive power. Mediator regression analysis in third step, showed that only distributive justice play mediator role between collective self-concept with outcome satisfaction. But for supervisor satisfaction, procedural and relational justice play mediator role between individual and collective self-concept with supervisor and management satisfaction. And finally only procedural justice play mediator role between collective self-concept with management satisfaction.