تأثیر آموزش شیوههای رفتاری گروهی بر سازگاری
محورهای موضوعی : تربیتیمینا مظاهری 1 , محسن گلپرور 2 , محسن گلپرور 3 , وحید شایگان نژاد 4
1 -
2 -
3 -
4 -
کلید واژه: کودکان و نوجوانان, سازگاری اجتماعی, صرع, درمان رفتاری گروهی,
چکیده مقاله :
چکیده هدف از این پژوهش تعیین اثربخشی آموزش شیوههای رفتاری گروهی بر سازگاری اجتماعی کودکان و نوجوانان مصروع بود. بدین منظور از بین جامعه آماری این پژوهش (کلیه 66 کودک و نوجوان مصروعی که برای انجام معاین ه پزشکی از ابتدای تیرماه تا پایان مردادماه 1384 به مرکز خدمات درمانی نور در اصفهان مراجعه کرد ه بودند)، 13 پسر و 17 دختر ( 30 نفر ) مبتلا به صرع براساس شباهت سنی ( 12 تا 1 8 )، نوع مدرسه (عادی یا استثنایی) و محل سکونت (شهری یا غیرشهری) انتخاب شد ند و بهصورت تصادفی در دو گروه 15 نفری آزمایش و گواه جای گرفتند. از آنجا که پژوهشگر به دلیل محدود بو د ن جامعه آماری قادر به گزینش تصادفی اولیه نبود، از روش نیمه تجربی استفاده گردید. بهمنظور سنجش متغیرهای پژوهش از دو پرسشنامه جمعیتشناختی و پرسشنامه شخصیتی کالیفرنیا (زیرمقیاس سازگاری اجتماعی) استفاده شد. پایایی پرسشنامه سازگاری اجتماعی برحسب آلفای کرونباخ 797/0 محاسبه گردید. براساس طرح تحقیق دو گروهی با پیش آزمون پس آزمون، متغیر مستقل آموزش شیوههای رفتاری گروهی و متغیر وابسته سازگاری اجتماعی (قالبهای اجتماعی، مهارتهای اجتماعی، علایق ضد اجتماعی، روابط خانوادگی، روابط مدرسهای و روابط اجتماعی) در نظر گرفته شد. متغیر مستقل در 5 هفت ه متوالی طی 9 جلسه 90 دقیقهای و برای گروه آزمایش اجرا گردید. نتایج حاصل از تحلیل کوواریانس نشان داد که با کنترل پیش آزمون در نمرات پسآزمون بین دو گروه گواه و آزمایش در هیچ یک از زیرمقیاسها و کل مقیاس سازگاری اجتماعی تفاوت معنادار ( 05/0 P> ) نبود. ولی شواهد نشان داد که با بررسی عامل سن، مدت بیماری، شدت علایم، تعداد حملات، میزان تحصیلات، میزان تحصیلات پدر و مادر و معدل تحصیلی در کل مقیاس سازگاری اجتماعی ( 05/0 P < و 032/6 = F ) و در زیرمقیاسهای قالبهای اجتماعی ( 05/0 P < و 510/7 = F ) و روابط مدرسهای ( 05/0 P < و 872/4 = F ) بین دو گروه آزمایش و گواه تفاوت معناداری وجود داشت. .