مقایسۀ تأثیر آموزش فردی و مهارت‌های گروهی فرزندپروری بر رضایت از زندگی مادران
محورهای موضوعی : تربیتی
حمیرا الوندی
1
(
کارشناس ارشد رشتۀ روان‌شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان (خوراسگان)، ایران
)
ابوالقاسم نوری
2
(
عضو هیأت علمی دانشگاه اصفهان، ایران
)
کلید واژه: مادران, رضایت از زندگی, مهارت‌های فرزندپروری, آموزش فردی, آموزش گروهی,
چکیده مقاله :
هدف این پژوهش، مقایسۀ تأثیر آموزش فردی و گروهی مهارت‌های فرزندپروری بر رضایت از زندگی مادران بود . پژوهش از نوع نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون ـ پس‌آزمون بود. جامعۀ آماری شامل 2112 مادر دارای فرزند زیر 12 سال تحت پوشش مرکز بهداشتی و درمانی شهر لنجان بود. 60 مادر با روش نمونه‌گیری تصادفی انتخاب شدند و به‌صورت تصادفی در سه گروه 20 نفره قرار گرفتند. گروه اول به شیوۀ فردی و گروه دوم به شیوۀ گروهی آموزش دیدند و گروه سوم آموزشی ندیدند. ابزار پژوهش، پرسشنامه رضایت از زندگی (دینر، 1985) بود. در تجزیه و تحلیل داده‌ها از تحلیل کواریانس استفاده شد. نتایج نشان داد که نمرات دو گروه آموزش‌دیده در پس‌آزمون نسبت به پیش‌آزمون افزایش دارد (05/0P<). مقایسۀ میانگین نمرات دو گروه آموزش‌دیده به روش فردی و گروهی با یکدیگر تفاوت معناداری نداشت (05/0P<). بنابراین، اثرآموزش فردی و گروهی بر رضایت از زندگی مادران یکسان بود.
The present study aimed to compare the effect of individual and group parenting skills training on life mothers’ life satisfaction. The research used a quasi-experimental design with pretest- posttest method. The population included 2112 mothers with children less than 12 years old under the support of health and therapeutic center in the city of Lenjan. The sample consisted of 60 mothers who were selected randomly and then randomly assigned into three groups twenty each. One group received parenting skills training individually and the other group received group training, while the third group received no training. Our research tool was the Life Satisfaction Questionnaire (Diener, 1985). To analyze data, analysis of covariance was used. The results showed that the groups who received training were significantly different in the post-test compared to pre-test regarding parenting style (P<0.05). Also, the difference between the two groups who received training was not significantly different in the post-test compared to pre-test. (P>0.05). Therefore, the effect of individual and group parenting skills training on mothers’ life satisfaction was similar.
Asten A, coatsworthj. (1998). The development of competence favorable and unfavorable environments. Lessons from N Psychology St, 53,205-220
Babiarz, S.J. (2009). Relationship of teacherparenting style to instructional strategies and student achievement. unpublisheddoctoraldissertation. University of southern California.
Baumrid, D. (1978). Parental disciplinary patterns and social competence in children. Youth and Society, 9, 239-278
Buri J. (1997). Parental authority questioner. Journal of Personality Assessment: 57-110-119.
Costin Y, Hill-Smith A, Vance A, Luk E. (2012).Parent group treatments for children with oppositionaldefiant disorder. Australian E-Journal for the Advancement of Mental Health: 2; 3،1.
Diener E. (2008). The satisfaction with life scale and the emerging construct of life satisfaction. Journal of Positive Psychology, 3, 137-152.
Hoffman, D.B. (2010). Behavioral community psychology: training a community broad to problem solve. Journal of Applied Behavior Analysis, 8(2), 157-168.
Keyes CLM, Shmotkin D. 2002. Optimizing well-being: The empirica encounter of two traditions. Journal of Personality and Social Psychology, 82 (6), 1007-1022.
Kazdin, A.E. (2007).Effect of parent management training and problem solving skills tracing. Journal of the American Academy of Child and Adolescent Psychiatry, 26(3): 416-496.
Sanders, M.R., McFarland, M. (2010). A-controlled Elevation of Cognitive Behavior Therapy. 31(1), 89-112.
Thimm, J.C. (2010). Personality and early maladaptive schemas: A five-factor model. Behavior Therapy and Experimental Psychiatry, 41, 378-380.