نظریه تربیتی و رویکرد برنامه درسی از منظر عمل‌گرایی نوین
محورهای موضوعی : پژوهش در برنامه ریزی درسی
محمد رضا یوسف زاده
1
(استادیار دانشگاه بوعلی سینا همدان، همدان، ایران)
کلید واژه: نظریه تربیتی, عمل‌گرایی نوین, رویکرد برنامه درسی, فارسی,
چکیده مقاله :
تاریخ فلسفه تعلیم و تربیت با پنج واژه حیاتی و مهم روبه‌رو بوده و هست و این واژگان پنج موقعیت را در بحث مربوط به فرایند تدریس و یادگیری در دنیای مدرن تعیین نموده‌اند. این کلمات عبارتند از: ذهن، دموکراسی،ستمدیدگی، جامعه پذیری, حکایت و قصه. سه واژه اول به ترتیب با نام‌های فردریک هربارت ـ دیویی و پائولوفریره آمیخته است که در آمریکا و آمریکای لاتین و افریقا مطرح بودند و اجتماعی کردن با استفاده از ابزار دانش مربوط به مارکسیسم است که عمدتاً در برزیل، فرانسه و ایتالیا مورد تفسیر قرار گرفته است. واژه قصه و حکایت نیز به وسیله افراد مختلف در نقاط مختلف دنیا مورد استفاده قرار گرفته است و واژه‌ای است که توسط طرفداران عمل‌گرایی نوین ـ به ویژه گیرالدلی در تبیین تئوری تربیتی ـ مورد توجه واقع شده است. بسیاری از صاحب نظران معتقدند که شاید بتوان معنادارترین رشد در فلسفه آمریکایی در زمان‌های اخیر را رنسانس در عمل‌گرایی یعنی عمل‌گرایی نوین تلقی نمود. با توجه به موارد مطرح شده هدف اصلی این مقاله بررسی نظریه تربیتی و رویکرد برنامه درسی از منظر عمل‌گرایی نوین است. روش پژوهش توصیفی ـ تحلیلی است. نتایج بررسی‌ها نشان داد که مبانی عمل‌گرایی نوین را باید در اندیشه‌های افرادی چون رورتی، کواین، پاتنام، برنشتاین، وست، دیوید سون، شوستر من و براندون جستجو نمود. عمل‌گرایی نوین بر اصولی چون طرد معرفت شناسی بنیادین، تأکید بر زبان، یگانگی دانش، همبستگی اجتماعی به جای عینیت محض، پرورش شهروند دمکراتیک فکور تأکید دارد. از منظر عمل‌گرایی نوین یک تئوری تربیتی باید دارای سه ویژگی توصیفی ـ تشریحی، خاص و عملی باشد. آنها برای تعلیم و تربیت پنج مرحله شامل تعیین حکایت، مرتبط ساختن حکایت با مسائل زندگی، خلق حکایت جدید، نقد حکایت و مقایسه آن با قصه‌های ملی و جمعی مطرح کرده، رویکرد مناسب برنامه درسی برای دوران پیش از دانشگاه را رویکرد تلفیقی و برای دوران پس از دانشگاه رویکرد پروژه محور معرفی می‌کنند.
The philosophy history of education has been faced with five vital and important words. These words have defined five positions in discussing about teaching and learning in the modern world. The words are including: mind, democracy, oppression, socialization, anecdotes and stories. The first three terms are respectively associated with the names of Frederick Herbart, Dewey and Paulo Frère, that have been raised in the United States, Latin America and Africa. Socialization by using the knowledge tool is relevant to Marxism, which has been interpreted mainly in Brazil, France and Italy. The term of stories and anecdotes is also used by different people in different parts of the world and is the term considered by proponents of modern pragmatism. Many experts believe that perhaps the most significant development in American philosophy in the recent times could be the renaissance in pragmatism or the neo-pragmatism. Due to the raised cases, the main purpose of this article was the evaluation of educational theory and curriculum approach from the perspective of the modern pragmatism. The study was a cross-sectional research. Previous studies have shown that the foundations of modern pragmatism should be searched among the ideas of people such as Rorty, Quien, Pathnam, Bernestien, West, Davidson, Dewey, Shusterman and Brandon. Neo-pragmatism emphasizes on principles such as rejection of fundamental epistemology, language, uity of knowledge, social cohesion instead of pure objectivity and education for democratic wise citizen. From the perspective of neo-pragmatism, an educational theory should be practical with three features, descriptive, explanatory and specific. They have been mentioned five steps for training including the anecdote, linking an anecdote with the issues of life, creating new anecdote, reviewing the story and comparing it with national and collective stories. They have introduced the best curricula approach for pre-university as an integrated approach and project-based approach for the time after the university.
_||_