شمایل‌ها و تشبّه به خدا: تفسیری عرفانی از شعائر در کلیسای ارتدوکس
محورهای موضوعی : مسیحیت
کلید واژه: کلیسای ارتدوکس, شمایل‌ها, شعائر مسیحی, عشای ربّانی, تشبّه به خدا,
چکیده مقاله :
از آنجا که شعائر و مناسک دینی نخستین امری است که ناظر بیرونی با آن در تماس قرار می گیرد، پژوهشگران مطالعات دینی آن را به منزلة مهم ترین تجلی دین بررسی می کنند. در مسیحیت نیز شعائر و به طور خاص عشای ربانی و تعمید، جایگاه ویژه ای را داراست. در الاهیات ارتدوکس با تفکیک عناصر و مولفه های کلامی از عناصر غیر کلامیِ شعائر، بر اهمیت شمایل ها نیز تأکید خاصی می‌شود. هم‌چنین شمایل ها به منزلة مجلایی برای خداگونگی و تشبّه به خدا، بخشی انفکاک ناپذیر از الاهیات و شعائر کلیسای ارتدوکس به شمار می آیند. در این مقاله کوشش شده تا تفسیر کلیسای ارتدوکس از شمایل ها و کارکرد آنها در مقام نمادهایی با محتوای معنوی بررسی و تبیین شود. هدف اصلی از اجرای شعائر در این کلیسا، تشبّه به خدا و مسیح، و نیل به خداگونگی است. این آموزه در مقام اصل بنیادین الاهیات و عرفان کلیسای ارتدوکس شرقی و وجه افتراق آنها به معنای رسیدن به اتحّاد الهی و دریافت موهبت شباهت الهی است.
Religious rites are usually the first expressions of a religion which an observer comes in contact with and therefore, researchers on religions study them as the most important mainfestations of a religion. In Christianity too, rites and particularly the Holy Communion enjoy a prominent place. In the Orthodox church by differentiating between the “Theological” and “non-theological” elements, the importance of the icons is specially emphasized. The icons as the loci of deification, are also considered as an inseparable part of the Orthodox theology. In this paper, we are trying to elucidate the Orthodox church’s interpretation of the icons and their function as symbols with spiritual significance. The basic aim of performing the rites in this church, is simulating God and Christ and therefore, deification. This teaching as the most fundamental principle of Eastern Orthodox church’s theology and mysticism, signifies the realization of the unity with God and receiving the gift of deification.