ریشههای آنیکونیسم در سنت و فرهنگ یهودی و بازتاب آن در دوران مدرن
محورهای موضوعی : یهودیت
فرزانه قیاسی نوعی
1
(گروه ادیان تطبیقی دانشگاه فردوسی مشهد)
منصور معتمدی
2
(دانشیار گروه ادیان و عرفان تطبیقی، دانشگاه فردوسی، مشهد، ایران)
مهدی حسن اده
3
(دانشیار گروه ادیان و عرفان تطبیقی، دانشگاه فردوسی، مشهد، ایران)
کلید واژه: هنر انتزاعی, هنر بصری یهودی, فرمان دوم, شمایلپرهیزی/ آنیکونیسم,
چکیده مقاله :
شمایل پرهیزی اصطلاحی نسبتاً جدید و برساخته در دورهی مدرن است که ابتدا برای توصیف هنر یونان باستان ابداع شد ولی بعدا با هدفِ تضییع و تحقیر هنر یهودی متداول گشت. همزمان با توسعهی جنبشهای ناسیونالیستی در اروپای پس از روشنگری، مورخان هنر با استناد به ممنوعیت تصاویر در فرمان دوم، به انتقاد از فقدان هنر بصری و شمایلی در فرهنگ یهود پرداختند. پژوهشهای بعدی و شواهد باستانشناسی، عدهای از اندیشمندان یهود را متقاعد کرد که فرض شمایلپرهیزی یهودی، صرفا منشأ قرن نوزدهمی دارد. بنابراین نوعی دوگانگی در اینباره بهوجود آمد و درحالیکه عدهای آن را مورد نکوهش قرار میدادند، عدهای دیگر به آن همچون فضیلتی اخلاقی و انحصاری در یهودیت مینگریستند که در نهایت از طرفی در خدمت اهداف جدلی و سیاستهای هویتی- ناسیونالیستیِ معاصر قرار گرفت و از سوی دیگر به زمینهای برای هنر انتزاعی قرن بیستم تبدیل شد. با اینحال نمیتوان انکار کرد که یهودیان در برخی ادوار، به شمایلپرهیزی سخت پایبند بودهاند.این مقاله با بررسی مهمترین زمینههای شکلگیری فرهنگ شمایلپرهیزی در یهودیت، نشان میدهد که این فرهنگ، در دوران پیشامدرن نیز- همچنانکه در دوران مدرن و پساهولوکاست- بیشتر امری متأثر از شرایط اجتماعی- سیاسی بوده است تا یک منع الهیاتی.
Aniconism is a relatively new term in the modern era, which was first coined to describe ancient Greek art, but later became popular with the aim of denigrating Jewish art.Simultaneously with the development of nationalist movements in post-Enlightenment Europe, art historians criticized the lack of visual and iconographic art in Jewish culture, citing the prohibition of images in the Second Commandment. Subsequent research and archeological evidence convinced some Jewish thinkers that the assumption of Jewish Aniconism originated in the 19th century. Therefore, a kind of duality arose, and while some people criticized it, others saw it as a moral and exclusive virtue in Judaism, which ultimately served controversial goals and contemporary identity-nationalist policies on the one hand, and on the other hand, It became a ground for abstract art of the 20th century. However, it cannot be denied that the Jews in some eras adhered to strict idolatry.By examining the most important aspects of the formation of iconoclastic culture in Judaism, this article shows that this culture, in the pre-modern era as well as in the modern and post-Holocaust era, was more influenced by socio-political conditions than a theological prohibition.
*کتاب مقدس
Peeters, Leuven,205-228
_||_