تاریخ الوزرا و مثل‌های آن

محورهای موضوعی : حماسه

رمضان شعبانی ¹ , محمود طاووسی ² , مهدی ماحوزی ³

1 - دانش جوی دورة دکتری زبان و ادبیات فارسی دانش‌گاه آزاد اسلامی ـ واحدرودهن، ایران
2 - استاد گروه زبان و ادبیات فارسی دانش‌گاه آزاد اسلامی ـ واحدرودهن، ایران
3 - دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی دانش‌گاه آزاد اسلامی ـ واحدرودهن، ایران

تاریخ دریافت : 1391/03/25 تاریخ پذیرش : 1391/04/05 تاریخ انتشار : 1391/06/01

کلید واژه: تاریخ الوزرا, نسخة خطی, مثل و تمثیل, بلاغت,

چکیده مقاله :

هرقوم و ملّتی در طول تاریخ و در سرزمین خود سرمایه‌هایی دارد که زمینه‌ساز پیش‌رفت‌های مادی، رفاهی و معنوی آن‌هاست. یکی از این سرمایه‌های معنوی که فرهنگ و تمدن آن قوم را می‌سازد، نوشته‌هایی است در زمینه‌های گوناگون و از جمله در موضوع تاریخ که به خودی خود بخشی بزرگ از زندگی مردم را در تمام جنبه‌های رفاهی، عمران، اخلاق، سیاست، آداب و رسوم، علم، شخصیّت فردی و اجتماعی، افکار و روحیّات، سنن، امثال و بسیاری چیزهای دیگر را بنمایش می‌گذارد. متأسفانه در برخی کشورها، از جمله ایران، بسیاری از آن نوشته‌ها در زیر غبار بی‌توجّهی به بوتة فراموشی سپرده شده است. در این نوشته هدف آن است تا ضمن معرّفی، بازنویسی و تصحیح تاریخ الوزرا ـ یکی از کهن‌دست نوشته‌های تاریخی کشورمان ـ بخش مَثَل‌های این اثر ارج‌مند مورد بررسی قرار گیرد.

چکیده انگلیسی:

Every nation and race throughout history and in its own land has certain resources which provide the means for its material, welfare and spiritual advancements.  One of these spiritual resources which makes culture and civilization of that nation is the written texts encompassing various subjects particularly history which in its own right portrays a large part of the peoples’ lives  in all  the following aspects such as welfare, architecture, morality, politics, customs, individual and social character, ideas and temperaments, traditions, proverbs, and many others.  Unfortunately in some countries such as Iran, many of such writings have been neglected and thus forgotten.  In this article however the aim is to introduce, rewrite, and correct Tarikh al-vozara, one of the ancient historical manuscripts of our country.  In addition the proverb section of this grand work is also studied.

منابع و مأخذ:

1. آقاسردار، نجفقلی میرزا، 1362، درة نجفی (در علم عروض، بدیع، قافیه)، با تصحیح و تعلیقات و حواشی حسین آهی، چاپ اول، تهران، انتشارات فروغی.


2. بهمنیار، احمد، 1369، داستان نامة بهمنیاری، به کوشش فریدون بهمنیار، چاپ دوم، انتشارات دانش‌گاه تهران.


3. رادویانی، محمدبن عمر، 1362، ترجمان البلاغه، به تصحیح و اهتمام پروفسور احمد آتش، چاپ دوم، انتشارات اساطیر.


4. سهیلی، مهدی، 1362، ضرب‌المثل‌های معروف ایران، چاپ پنجم، انتشارات شرق.


5. صفا، ذبیح‌الله، 1368، تاریخ ادبیات، جلد 2، چاپ نهم، نشر فردوس.


6. صفا، ذبیح‌الله، 1372، تاریخ ادبیات، جلد 2/3، چاپ هفتم، نشر فردوس.


7. صفا، ذبیح‌الله، 1370، تاریخ ادبیات، جلد 3/5، چاپ اول، نشر فردوس.


8. عمادی حائری، سید اسماعیل، 1358، گنجینه ادب یا امثال و حکم رایج در زبان عربی، چاپ اول، ناشر مؤلّف.


9. واعظ کاشفی سبزواری، میرزا حسین، 1369، بدایع الافکار فی صنایع الاشعار، ویراسته میرجلال الدین کزّازی، چاپ اول، شرکت نشر مرکز.


10. وطواط، رشیدالدین محمد عمری کاتب بلخی، 1362، حدائق السّحر فی دقائق الشعر، به تصحیح و اهتمام عباس اقبال آشتیانی، چاپ اول، انتشارات طهوری و سنایی.


11. همایی، جلال الدین، 1367، فنون بلاغت و صناعات ادبی، چاپ چهارم، نشر هما.