رابطۀ شخصیت و رفتارهای تمرینی ورزش: نظریه خودتعیینکنندگی
محورهای موضوعی : روان درمانگری
رضا نیک‌بخش
1
(استادیار دانشگاه ازاد واحد تهران جنوب)
عادل میرزایی
2
(کارشناس ارشد رشته تربیت بدنی)
نسرین جهان‌سا
3
(کارشناس ارشد رشته تربیت بدنی)
کلید واژه: شخصیت, خودتعیینکنندگی, انگیزش درونی, انگیزش بیرونی, بی‌انگیزشی, رفتارهای تمرینی,
چکیده مقاله :
هدف پژوهش حاضر تعیین رابطه رگههای شخصیتی و خودتعیینکنندگی رفتارهای تمرینی ورزش بود. 450 دانشجو از دانشگاه‌های آزاد اسلامی منطقه هشت (236 زن و 214 نفر مرد) با دامنه سنی 18 تا 49 سال (میانگین 37/23، انحراف استاندارد 80/4) به روش تصادفی خوشه¬ای انتخاب و به سیاهه پنج عاملی شخصیت نئو (کاستا و مککری، 1992) و مقیاس انگیزش ورزشی (پلتیر، فرتیر و والرند، 1995) پاسخ دادند. نتایج نشان دادند که مؤلفههای انگیزش ورزش توسط رگههای شخصیتی قابل تبیین است. از بین رگههای شخصیت، گشودگی با تمام زیرمقیاس های انگیزش ورزش، رابطة مستقیم داشت. برونگردی با مؤلفة بی¬انگیزشی و وظیفه‌شناسی با مؤلفه انگیزش درونی برای موفقیت رابطة معنادار نداشتند. همچنین، نوروزگرایی با هویت¬پذیری و درون فکنی رابطة منفی و با بی¬انگیزشی ارتباط مثبت داشت.
The main purpose of this study was to examine the relation between personality traits and self-determination of exercise behavior. The sample consisted of 450 (236 females, 214 males) students between the ages of 18 and 49 years (M=23.37, SD=4.80) from eighth area of Islamic Azad University. The sample was selected through cluster random sampling. The participants completed the NEO Five-Factor Inventory (Costa & McCrae, 1992) and the Sport Motivation Scale (Pelletier et al, 1995).The results indicated that sport motivation components were explained by personality traits. Among personality traits, openness to experience had direct relations with all sport motivation subscales. There was no significant relation between extraversion and amotivation, and between conscientiousness and intrinsic motivation to accomplish. Also, neuroticism had negative relations with identified and introjected components, and positively correlated with amotivation.