بررسی پراکندگی جغرافیایی یهائیان در مازندران در عصر پهلوی
محورهای موضوعی : فصلنامه تاریخمهدی محمودی چراتی 1 , رمضان صیقل 2 * , امامعلی شعبانی 3 , سید علی اکبر عباس پور 4
1 - دانشجوی دکتری تاریخ اسلام ،واحد نور، دانشگاه آزاد اسلامی، نور، ایران
2 - استادیار گروه تاریخ ،واحد نور،دانشگاه آزاد اسلامی،نور،ایران
3 - گروه تاریخ ، دانشگاه مازندران ، بابلسر ، ایران
4 - استادیار گروه تاریخ ، اسلامی، واحد آزادشهر،دانشگاه آزاد اسلامی،آزادشهر،ایران
کلید واژه: بهائیت, مازندران, عصر پهلوی, پراکندگی جغرافیایی,
چکیده مقاله :
چکیده مازندران همواره به عنوان یکی از کانونهای اصلی زندگی و فعالیت بهائیان در سطح کشور و در عصر پهلوی مطرح بوده است. نقش و تاثیر بهائیان مازندران در سطح ملی و نیز وجود موسسات و تشکیلات بهایی و نیز پشتوانه های مالیاین فرقه در این منطقه بر این جایگاه و اهمیت صحه می گذارد. در همین راستا پژوهش با طرح این سئوال اساسی که پراکندگی جغرافیایی بهائیان در مازندران عصر پهلوی چگونه بود؟ به روش توصیفی- تحلیلی دریافته است که عمدتا شهرهای میانی یعنی ساری، بابل، بابلسر(بهنمیر) و قائمشهر(شاهی) به عنوان کانون اصلی جمعیتی و متعاقبا فعالیت فرقه بهائیت در دوره پهلوی مطرح بوده است. این مساله نمی تواند با موقعیت سیاسی، مذهبی-اجتماعی و نیز اقتصادی این شهرها بیگانه باشد. علاوه بر این نور و نیز تنکابن(شهسوار) جمعیتی از تعدادی از بهائیان را در خود جای داده بود. نور بدان علت که موطن اجدادی بهاء الله بوده و بعدها نه صرفا به عنوان روستایی مقدس، بلکه به عنوان مامنی برای رهبران فرقه مورد استفاده بوده است.
Mazandaran has always been one of the main centers of Baha'i life and activity in the country and in the Pahlavi era. The role and influence of the Baha'is of Mazandaran at the national level, as well as the existence of Baha'i institutions and organizations, as well as the financial support of this sect in this region, confirm this position and importance.In this regard, the research with this basic question, what was the geographical distribution of Baha'is in Mazandaran during the Pahlavi era? It has been found through a descriptive-analytical method that mainly the middle cities of Sari, Babol, Babolsar andQaimshahr (Shahi) were the main centers of population and subsequently the activities of the Baha'i sect during the Pahlavi period. This issue cannot be alien to the political, religious-social and economic situation of these cities.In addition to this, Noor and Tenkaban (horseman) housed a population of some Baha'is. Noor is because it was the ancestral home of Baha'u'llah and later it was used not only as a holy village, but also as a sanctuary for sect leaders. Tankabon and its subsidiary city Ramsar also have an important place in Baha'i history due to its transformation into a city with a royal color and due to the establishment of palaces and entertainments belonging to the royal family and courtiers. In addition, the importance and position of these cities in the