شناسایی محرک‌های فرهنگی توسعه سیاسی در ایران با روش تحلیل مضمون
محورهای موضوعی : مدیریت فرهنگی
لیدا جمال عشیتی
1
,
اکبر اعتباریان خوراسگانی
2
*
,
ali rashidpoor
3
,
رضا اسماعیلی
4
1 - دانشجوی دکتری مدیریت دولتی، واحد اصفهان (خوراسگان)، دانشگاه آزاد اسلامی، اصفهان، ایران
2 - استاد گروه مدیریت دولتی، واحد اصفهان (خوراسگان)، دانشگاه آزاد اسلامی، اصفهان، ایران
3 - دانشیار گروه مدیریت و برنامه ریزی فرهنگی، واحد اصفهان(خوراسگان)، دانشگاه آزاد اسلامی، اصفهان، ایران
4 - استادیار گروه مدیریت و برنامه ریزی فرهنگی، واحد اصفهان(خوراسگان)، دانشگاه آزاد اسلامی، اصفهان، ایران
کلید واژه: محرک‌های فرهنگی, توسعه سیاسی, تحلیل مضمون ,
چکیده مقاله :
هدف پژوهش: هدف پژوهش حاضر شناسایی محرک‌های فرهنگی توسعه سیاسی در ایران بود و به شناسایی ابعاد و مؤلفه‌های محرک‌های فرهنگی توسعه سیاسی در ایران پرداخت.
روش پژوهش:روش پژوهش از نوع کیفی، به صورت تحلیل مضمون بود.
جامعه آماری: این پژوهش از منظر هدف، از نوع توسعه‌ای-کاربردی، از منظر گردآوری داده‌ها، از نوع توصیفی و از منظر قطعیت داده‌ها، از نوع اکتشافی بود. نمونه‌گیری در پژوهش حاضر هدفمند و تا اشباع نظری ادامه یافت. در بخش منابع نوشتاری، با بررسی 19 منبع (از بازه 1380تا 1402) در بخش مصاحبه با 9 مصاحبه، اشباع نظری حاصل شد.
روش انجام پژوهش: پژوهش از نوع کیفی و به روش تحلیل مضمون انجام شد.
یافته ها و نتیجه پژوهش: یافته‌های پژوهش نشان داد که محرک‌های فرهنگی توسعه سیاسی در ایران به 76 مضمون پایه‌ای، 18 مضمون سازمان‌دهنده و 4 مضمون فراگیر تقسیم شدند. مضامین فراگیر شامل ارزش‌های بنیادین دین، رفتارهای میل به توسعه دانش و قدرت، هویت و غرور ملی-مذهبی، و تجارب تاریخی هستند. نتایج تأکید می‌کنند که فرهنگ نقش کلیدی در توسعه سیاسی ایران دارد و می‌تواند مبنایی برای سیاست‌گذاری‌های آینده باشد. توجه به ابعاد فرهنگی می‌تواند به تقویت مشارکت اجتماعی و سیاسی و ایجاد تحولات مثبت در نظام سیاسی ایران کمک کند..
Research Objective: The objective of the present study was to identify the cultural drivers of political development in Iran and to identify the dimensions and components of these cultural drivers of political development in Iran.
Research method: The research method was qualitative, in the form of thematic analysis.
Statistical population: This research, in terms of purpose, was of the developmental-applied type; in terms of data collection, it was of the descriptive type; and in terms of data certainty, it was of the exploratory type. Sampling in the present study was purposeful and continued until theoretical saturation was reached. In the written sources section, by reviewing 19 sources (from the period 2001 to 2023) and conducting 9 interviews, theoretical saturation was achieved.
Research method: The research was qualitative and conducted using thematic analysis.
Findings and research results: The results highlight the significant role of culture in Iran's political development, suggesting that it can inform future policymaking. Emphasizing cultural dimensions may enhance social and political participation, leading to positive changes within Iran's political system.
منابع و ماخذ آگاه، فریبا؛ نادی، محمدعلی و کریمی، فریبا. (1400). «شناسایی مولفه‌های موثر در مشارکت والدین در مدرسه: رویکردی کیفی با روش تحلیل مضمون». فصلنامه علمی پژوهشی مدیریت مدرسه، دوره 9، شماره 2، از صفحه 270 تا 300..
اکبری، محمدظاهر. (1388). «شورا در اسلام». همایش افغانستان و انتخابات شورای ملی، تهران.
بایزدی، رحیم و حسین‌پناهی، حلیمه. (1398). «فرهنگ و توسعه: شاخص‌های فرهنگی توسعه‌پذیر و ضد توسعه در ژاپن، بریتانیا و ایران». دوفصلنامه جامعه‌شناسی اقتصادی و توسعه، دوره 8، شماره 1، از صفحه 1 تا صفحه 30.
بهرامی، وحید؛ شوشتری، مصطفی و اردکانی، حمید. (1393). «الگوی دستیابی به توسعه سیاسی و اقتصادی با نگاه به سه رویکرد نهادگرا، اقتصادگرا و سیاست‌گرا». دومین کنفرانس ملی پویایی مدیریت، توسعه اقتصادی و مدیریت مالی، شیراز.
پناهی، محمدحسین. (1393). «توسعه فرهنگی؛ ضرورت توسعه اقتصادی، اجتماعی و سیاسی». سومین کنفرانس الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت، اردیبهشت و خرداد.
پناهی، مسعود. (1400). بررسی و تحلیل فراشاخص‌های توسعه در کشور امارات متحده به‌عنوان یک کشور نفتی و مقایسه نتایج آن با کشور ایران. همایش ملی تحقیقات میان رشته‌ای در علوم مهندسی و مدیریت.
رضایی، علی‌اکبر؛ صالحی امیری، سیدرضا و رفیعی‌نژاد، علی اصغر. (1390). موانع فرهنگی توسعه سیاسی در ایران و ارائه راه‌کارهای مدیریتی در این حوزه. مدیریت فرهنگی، 5(1 (پیاپی 11))، 16-32.
طاهری، سید مجتبی و دارابی، علی. (1400). «بررسی مؤلفه‌های توسعۀ سیاسی در کتاب‌های درسی دورۀ اول و دوم متوسطه (95-1394)». فصلنامه علمی-پژوهشی تعلیم و تربیت، دوره 37، شماره 1، از صفحه 73 تا صفحه 88.
فقیه ایمانی، فاطمه. (1392). «تأثیر فرهنگ بر فرآیند توسعه در ایران». مركز الگوی اسلامی ایرانی http://www.olgou.org/publications
قادری، ریحانه. (1396). «موانع فرهنگی توسعه سیاسی در ایران». اولین کنفرانس بین‌المللی توسعه و ترویج علوم انسانی در جامعه، تهران.
گرجی ازندریانی، علی‌اکبر و ابوالحسنی، محسن. (1395). «نقش شورا در مدیریت امور عمومی؛ تصمیم‌گیر یا تصمیم‌ساز». فصلنامه دانش حقوق عمومی، دوره 5، شماره 13.
لوح فشرده پرسمان. اداره مشاوره نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه‌ها، کد: 1/100130822.
موسوی، سید محمدرضا؛ ابطحی، سید مصطفی؛ مطلبی، مسعود و بیات، بهرام. (1399). «موانع توسعه سیاسی در ایران معاصر با تاکید بر هویت سیاسی و فرهنگی». فصلنامه تخصصی علوم سیاسی، دوره 16، شماره 50، از صفحه 21 تا صفحه 38.
Beeman, William O. (1986) “Language, Status and Power in Iran. Bloomington”, IN: Indiana University Press.
Ghazali, A, Karren Lee-Hwei Khaw, K. and Zainir, F.B. (2022). “Development vs. political views of government ownership: How does it affect investment efficiency?” Finance Research Letters, https://www.elsevier.com/locate/frl