به منظور بررسی اثر محلولپاشی عصاره جلبک بر رشد، عملکرد و صفات بیوشیمایی گیاه کدوی تلخ (کارلا)، آزمایشی در سال 1395 در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه بیرجند اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل چهار غلظت عصاره جلبک (0، 1.5، 3 و 4.5 میلیلی چکیده کامل
به منظور بررسی اثر محلولپاشی عصاره جلبک بر رشد، عملکرد و صفات بیوشیمایی گیاه کدوی تلخ (کارلا)، آزمایشی در سال 1395 در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه بیرجند اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل چهار غلظت عصاره جلبک (0، 1.5، 3 و 4.5 میلیلیتر بر لیتر) در طی سه مرحله محلول پاشی (قبل از گلدهی، زمان گلدهی و زمان تشکیل میوه) بودند. نتایج نشان داد که اثر عصاره جلبک بر اجزا برگ معنی دار بود، بطوریکه با افزایش غلظت تیمار، وزن تر و خشک و سطح برگ افزایش یافت. عصاره جلبک علاوه بر اجزا برگ، بر رنگیزه های آن (کلروفیل a، b، کلروفیل کل و کارتنوئید) نیز تاثیر گذار بود. بیشترین میزان کلروفیل a، b، کلروفیل کل و کارتنوئید بهترتیب 77/4، 66/5، 03/11، 52/2 میلیگرم برگرم وزن تر برگ در تیمار 5/4 میلیلیتر بر لیتر عصاره جلبک و کمترین میزان این صفات در شاهد مشاهده شد. همچنین نتایج، نشاندهنده تاثیر معنی دار عصاره جلبک برصفات کمی بوته بود، بهطوری که بیشترین طول بوته و تعداد شاخههای جانبی در بالاترین غلظت عصاره جلبک و کمترین آنها در شاهد بدست آمد. عصاره جلبک اجزا عملکرد (وزن، طول و قطر میوه، تعداد میوه در بوته وعملکرد محصول) و صفات بیوشیمایی میوه (فعالیت آنتیاکسیدان و فنل کل) را نیز تحت تاثیر خود قرار داد، بطوریکه بیشترین عملکرد محصول(4526 کیلوگرم در هکتار)، میزان فنول کل (74/8 میلی گرم گالیک اسید در 100 گرم ماده خشک) و فعالیت آنتیاکسیدانی (6/69 درصد) در غلظت عصاره جلبک (5/4 میلیلیتر بر لیتر) حاصل شد. بر اساس نتایج این آزمایش، به نظر می رسد، استفاده از غلظت 5/4 میلیلیتر بر لیتر عصاره جلبک، می تواند نقش موثری بر صفات کمی و کیفی گیاه کدوی تلخ داشته باشد.
پرونده مقاله
بهمنظور ارزیابی فعالیت آنتیاکسیدانی و خصوصیات بیوشیمیایی شنبلیله در واکنش به سولفات آهن و بیوپتاس تحت شرایط تنش خشکی، آزمایشی، به صورت صورت کرت های خرد شده در قالب فاکتوریل بر پایه بلوک های کامل تصادفی انجام شد. تیمارها شامل: تنش خشکی (شامل آبیاری نرمال به عنوان عدم ت چکیده کامل
بهمنظور ارزیابی فعالیت آنتیاکسیدانی و خصوصیات بیوشیمیایی شنبلیله در واکنش به سولفات آهن و بیوپتاس تحت شرایط تنش خشکی، آزمایشی، به صورت صورت کرت های خرد شده در قالب فاکتوریل بر پایه بلوک های کامل تصادفی انجام شد. تیمارها شامل: تنش خشکی (شامل آبیاری نرمال به عنوان عدم تنش و قطع آبیاری در اوایل گلدهی و میوهدهی بهمدت 14 روز به عنوان تنش خشکی) بهعنوان عامل اصلی و تیمارهای کودی بیوپتاس (0 و 5 کیلوگرم در هکتار) و سولفات آهن (0 و 5/1 در هزار) به عنوان عوامل فرعی در نظر گرفته شدند. نتایج نشان داد که تنش خشکی، بیوپتاس و سولفات آهن و برهمکنش آنها بر میزان صفات آنتوسیانین، ترکیبات فنولی و فلاونوئیدی معنیدار گردید، بطوریکه بالاترین میزان آنتوسیانین شنبلیله از تیمارهای 5 کیلوگرم بیوپتاس و 5/1 در هزار سولفات آهن در شرایط تنش خشکی و کمترین میزان آنها در شاهد و تحت شرایط تنش بدست آمد. همچنین در شرایط تنش خشکی، ترکیبات فنولی و فلاونوئیدی شنبلیله افزایش یافت، بطوریکه بیشترین میزان ترکیبات فلاونوییدی شنبلیله در شرایط تنش خشکی و از تیمارهای 5 کیلوگرم بیوپتاس و 5/1 در هزار سولفات آهن حاصل گردید. اثر متقابل تنش خشکی و سولفات آهن هم بر فعالیت آنتیاکسیدانی گیاه معنیدار شد، بطوریکه بیشترین میزان فعالیت آنتیاکسیدانی با میزان 8/62 درصد در شرایط تنش خشکی و تیمار سولفات آهن 5/1درهزار مشاهده گردید. همچنین بیشترین مقدار قندهای محلول شنبلیله در تنش خشکی و در تیمار 5 کیلوگرم بیوپتاس و کمترین مقدار این صفت در شرایط عدم تنش بدست آمد. نتایج نیز نشان داد که بیشترین میزان کلروفیل کل شنبلیله در شرایط عدم تنش خشکی و درتیمارهای کودی 5 کیلوگرم بیوپتاس و سولفات آهن 5/1 درهزار بدست آمد. بر اساس نتایج این آزمایش، استفاده از تنش خشکی، نقش موثری در افزایش محتوی فنلی، فلاونییدها، آنتوسیانین و قندهای محلول شنبلیله داشت و همچنین کاربرد کود زیستی بیوپتاس و سولفات آهن، صفات بیوشیمیایی شنبلیله را بهبود بخشید.
پرونده مقاله