این آزمایش با هدف ارزیابی نظامهای کاشت ارقام محلی برنج در مزرعههای پژوهشی واقع در شهرستانهای نکا، ساری و بابل طی سالهای 1396 و 1397 اجرا شد. آنالیز دادهها بر اساس آزمایش فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی با دو عامل انجام شد که در آن نظامهای کاشت پرنها چکیده کامل
این آزمایش با هدف ارزیابی نظامهای کاشت ارقام محلی برنج در مزرعههای پژوهشی واقع در شهرستانهای نکا، ساری و بابل طی سالهای 1396 و 1397 اجرا شد. آنالیز دادهها بر اساس آزمایش فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی با دو عامل انجام شد که در آن نظامهای کاشت پرنهاده، رایج منطقه، در حال گذار به ارگانیک، ارگانیک و کمنهاده بهعنوان عامل اول و ارقام سنگ طارم، طارم محلی و طارم هاشمی برنج بهعنوان عامل دوم بودند. نتایج نشان داد بیشترین میانگین تعداد خوشه برنج در متر مربع در هر دو سال متعلق به نظام کاشت پرنهاده بود. بالاترین شاخص خوابیدگی میانگره چهارم در تیمار نظام کاشت پرنهاده و رایج برای رقم سنگ طارم حاصل گردید. بیشترین عملکرد شلتوک در هر دو سال در نظامهای کاشت پرنهاده و رایج تولید شد. حداکثر میزان جذب فسفر دانه، شاخص برداشت نیتروژن، شاخص برداشت پتاسیم و قوام ژل در نظامهای کاشت پرنهاده و رایج بدست آمد. بیشترین کارایی تبدیل دانه در سال اول متعلق به نظام کاشت رایج (83/72 درصد) و در سال دوم متعلق به نظام کاشت در حال گذار به ارگانیک (75 درصد) بود. مقدار دمای ژلاتینه شدن دانههای برنج در هر دو سال در نظام کاشت رایج حداکثر و در نظامهای کاشت کمنهاده و ارگانیک حداقل بود. با توجه به یافتهها، میتوان بیان کرد نظامهای کاشت پرنهاده و رایج منجر به افزایش عملکرد کمی و نظامهای کاشت در حال گذار و ارگانیک منجر به افزایش جذب عناصر و بهبود صفات مرتبط با پخت دانه ارقام برنج شدند که رقم سنگ طارم نسبت به دو رقم دیگر برتر بود.
پرونده مقاله
بهرهبرداری مستمر و عدم اجرای تناوب زراعی باعث کاهش ماده آلی خاک میشود. کاشت مداوم برنج بهدلیل عملیات غرقابی و گلخرابی اثر منفی بر خصوصیات مختلف خاک دارد. لذا، پیشکاشت گیاهان از خانواده لگوم و براسیکا در تناوب با برنج منجر به افزایش فعالیتهای ریزجانداران شده و فرآی چکیده کامل
بهرهبرداری مستمر و عدم اجرای تناوب زراعی باعث کاهش ماده آلی خاک میشود. کاشت مداوم برنج بهدلیل عملیات غرقابی و گلخرابی اثر منفی بر خصوصیات مختلف خاک دارد. لذا، پیشکاشت گیاهان از خانواده لگوم و براسیکا در تناوب با برنج منجر به افزایش فعالیتهای ریزجانداران شده و فرآیند معدنی شدن نیتروژن میشود. بنابراین، این پژوهش با هدف بررسی اثر بقایای گیاهان پیشکاشت از خانواده براسیکا و لگوم بر عملکرد کمی و کیفی برنج در تناوب زراعی دو ساله بود. آزمایش بهصورت کرتهای خرد شده در قالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی با چهار تکرار در شهرستان ساری طی سالهای 1395 و 1396 اجرا شد. شش سطح تناوب گیاهان پیشکاشت شامل آیش (شاهد)، باقلا، شبدر برسیم، پرکو، بوکو و ترکیب شبدر برسیم + رامتیل + فاسیلیا بهعنوان عامل اصلی و چهار سطح کود نیتروژن شامل عدم مصرف (شاهد)، 50 درصد کمتر از توصیه کودی، توصیه کودی و 50 درصد بیشتر از توصیه کودی بهترتیب 0، 50، 100 و 150 کیلوگرم در هکتار از منبع اوره بهعنوان عامل فرعی در نظر گرفته شدند. گیاهان پیشکاشت انتخاب شده شامل دو گیاه زراعی از خانواده براسیکاسه (پرکو و بوکو) و دو گیاه زراعی رامتیل و فاسلیا که در مناطق معتدل اروپا کشت میشوند به همراه دو گیاه از خانواده لگومینوزه بومی منطقه (شبدر برسیم و باقلا) بودند. بر اساس نتایج بیشترین عملکرد شلتوک (5147 کیلوگرم در هکتار) برای پیشکاشت پرکو با مصرف نیتروژن برابر توصیه کودی حاصل شد و پیشکاشت بوکو و ترکیبی با مصرف نیتروژن برابر توصیه کودی در رتبههای بعدی قرار گرفتند. در مجموع، با پیشکاشت پرکو، بوکو، ترکیبی و شبدر برسیم بالاترین مقدار عملکرد مربوط به مصرف نیتروژن برابر کودی بهدست آمد. ولی، در پیشکاشت باقلا و آیش بالاترین عملکرد شلتوک با مصرف نیتروژن بالاتر از توصیه کودی حاصل شد. بیشترین عملکرد پروتئین دانه به پیشکاشت پرکو و بوکو تعلق گرفت.
پرونده مقاله