فرهنگ و نقش آن در دیپلماسی عمومی

محورهای موضوعی : مطالعات میان فرهنگی

نوذر شفیعی ¹ , فرهاد قنبری ² , آذین کیانی ³

1 - دانشیار، روابط بین‌الملل، دانشگاه اصفهان
2 - دانش‌آموخته روابط بین‌الملل، دانشگاه اصفهان
3 - دانشجوی دکترای حقوق عمومی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد خوراسگان

تاریخ دریافت : 1395/03/20 تاریخ پذیرش : 1395/04/09 تاریخ انتشار : 1395/06/01

کلید واژه: فرهنگ, دیپلماسی, دیپلماسی عمومی, دیپلماسی فرهنگی, برند ملی,

چکیده مقاله :

قرن بیست و یکم پیکره سیاست را در میان بازیگران روابط بین الملل تغییر داده است. با این وجود چیزی که قطعی به نظر می‌رسد این است که جهان امروز نمی تواند از دیپلماسی مجزا باشد. دیپلماسی در جهان امروز به سه شکل برجستگی یافته است: دیپلماسی در مفهوم سنتی آن به عنوان جوهر، هدف و نگرش های روابط یک دولت با دیگر دولت ها به قصد تاثیر گذاری بر انها قلمداد می‌شود. به این دیپلماسی دیپلماسی رسمی گفته می‌شود. یعنی دیپلماسی فقط در میان مقامات رسمی جریان دارد و هدف ان تاثیر کذاری یک دولت بر دولت دیگر و یا در نهایت تاثیرگذاری متقابل می‌باشد(دیپلماسی دولت- دولت). گونه دیگری از دیپلماسی که امروزه باب روز شده است دیپلماسی عمومی است که هدف ان تاثیر گذاری دولتها بر مردم کشور هدف است(دیپلماسی دولت – مردم). از انجا که در اینگونه دیپلماسی از عنصر فرهنگ در سطح بالایی استفاده می‌شود، به دیپلماسی فرهنگی هم معروف است. بعبارت دیگر دیپلماسی فرهنگی زیر مجموعه یا بخشی از دیپلماسی عمومی است که با بکارگیری فرهنگ به عنوان مبنای قدرت نرم سعی دارد از بستر فرهنگ به تعامل با دیگران بپردازد. سومین گونه از دیپلماسی رایج سایبر دیپلماسی نام دارد که دیپلماسی مردم- مردم نیز خوانده می‌شود و طی ان مردم از طریق شبکه های اطلاعاتی و ارتباطاتی با یکدیگر پیوند می‌خورند و این خود به صلح در جهان کمک می‌کند. در این مقاله تاکید بر دیپلماسی عمومی است. بنابراین پرسش اصلی ان است که دیپلماسی عمومی چیست و فرهنگ چه جایگاهی در دیپلماسی عمومی دارد؟ فرضیه مقاله که بصورت پاسخ فرضی به پرسش مذکور ارائه شده ان است که فرهنگ جوهره اصلی دیپلماسی عمومی را تشکیل می‌دهد و دیپلماسی عمومی زمانی در انجام ماموریت خود که همانا تاثیرگذاری بر ملل دیگر است موفق خواهد بود که از ابزار فرهنگ به نحو بایسته استفاده نماید. روش پژوهش در این مقاله توصیفی - تحلیلی و ابزار گرد آوری داده ها فیش برداری کتابخانه ای و اینترنتی می باشد.

چکیده انگلیسی:

The new 21 century has altered the political constellation amongst actors of international relations. Yet, one thing is certain that today’s world cannot be separated from diplomacy. Diplomacy in the world has highlighted into three version. The first version of diplomacy in traditional terms, which is seen as the substance, aim and attitudes of a state’s relations with others to put these into effect, is called formal diplomacy. It is just prevail among officials of state actors in which states aims to effecting on another state or finally achieve mutual influencing (state to state diplomacy). Another dominant diplomacy of today is public diplomacy in which states aim to influence on people of other countries (state- people diplomacy). Since, in this kind of diplomacy, the cultural element being used at the high level, it is known as cultural diplomacy. In other words, cultural diplomacy is a subset or branch of public diplomacy in which culture is using as the foundation for soft power to dialogue and negotiate with others. The third version is cyber diplomacy that is named people to people diplomacy in which people are linked with each other by information’s and communication’s networks in order to make helping peace in the world. Emphasizing on public diplomacy, the main question of this article is what is public diplomacy and the role of culture in the public diplomacy? In this line, main hypothesis is that since the culture is the essence of public diplomacy so any public diplomacy for being influential should utilize culture in its enforcement. The conduct of inquiry in this research based on descriptive-analytical.

منابع و مأخذ:

 

آلاد پوش، علی و توتون چیان، علیرضا (1372) دیپلمات و دیپلماسی، مؤسسه چاپ و انتشارات وزارت امور خارجه.

البرزی، محمد رضا (1368)، ارزیابی تحول دیپلماسی در قرن بیستم، نشر سفیر.

بیلیس، جان و اسمیت، استیو(1383)، جهانی شدن سیاست : روابط بین الملل در عصر نوین، ترجمه ابوالقاسم راه چمنی، مؤسسه فرهنگی مطالعات و تحقیقات ابرار معاصر تهران، معاونت پژوهشی – تهران.

گنجی دوست، محمد(1387)، تحولات دیپلماسی در عصر اطلاعات، فصلنامه سیاست، مجله دانشکده حقوق و علوم سیاسی، دوره 38، شماره 1، بهار.

هادیان، ناصر و احدی، افسانه (1388)، جایگاه مفهومی دیپلماسی عمومی، فصلنامه روابط خارجی، سال اول، شماره سوم، پاییز.

نای، جوزف (1386) قدرت نرم ابزار موفقیت در سیاست جهان، فصلنامه مطالعات بسیج، سال دهم، شماره 36.

وحیدی، موسی الرضا (1386)، تغییر عرصه سیاست بین الملل و دگرگونی ماهیت دیپلماسی، فصلنامه سیاست خارجی، سال بیست و یکم، شماره 2، تابستان.

 

Anholt , simon , (2013), Place branding : place braning and public diplomacy.

Bound , Kirsten , (2012), Cultural diplomacy , London : demos.

Cummings , Milton , (2013) , Cultural diplomacy and the united states government : a survey Washington , D.c: center for arts and culture.

Eytan Gilboa (2008), ''Searching for a Theory of Public Diplomacy'', The ANNALS of the American Academy of Political and Social Science 2008, 616: 55.

Fitzpatrick, Kathy R. (2007),''Advancing the New Public Diplomacy: A Public Relations Perspective'',  The Hague Journal of Diplomacy, Volume 2, Number 3, October

Gilboa ,E (2011), Diplomacy in the media age : diplpmacy & state craft, no.2.

Gilboa, E,(2010), Diplomacy in the media age, diplomacy 8 state craft , no.2.

Haigh A. (2001), Go to jest diplomatic cultural , foreign affairs , vol, 80,no.5.

Hect& m.c.donfried,(2012),The model oF cultural diplomacy, newyork: berghann books. http://ann.sagepub.com/content/616/1/55

 Indraswari ma, railh ,(2015), International journal oF social and humanity,vol.5,no.4.

Kitsou,sofia(2013), The power of culture in diplomacy, the journal of public diplomacy.vol.2,no.1.

linton R.(1952), The cultural back ground of personality , London : routledge

 Malone,g.d,(1988), Organizing the nations public diplomacy. boston unirersitypress of America.

Mark , simon ,(2014), A greater role for cultural diplomacy, netherlands institute of international relations , issue. 1569-2981.

Nye.j.s.(2012), The future of power , newyork : public affairs.

Ociepka b.(2008), Public diplomacy , the international encyclopedia of- communication,vol 5, black well bublishing.

Rasmussen , steffen bay,(2015),The new narrative for Europe and the role of culture in EU public diplomacy , university of deusto press.

Ryniejska, marta(2015). Cultural diplomacy form of international communication,institute for public relations bled com , www.institue forpr.org.

Scheneidar,c.p.(2012), Cultural diplomacy : hard to define , the brown journal of world affairs , vol.25,no.1.

Taylor p.m.(2006,) Global communications , London and newyork : routledge.

Taylor, Humphrey (2006), “The Practice of Public Diplomacy” in Joshua S. Fouts (ed.) , Public Diplomacy: Practitioners, Policy Makers, and, Public Opinion, Los Angeles: USC Center on Public Diplomacy and the Pew Research Center.

wang , y.(2010), Public diplomacy and the rise of chiness soft power , annals, aapss.

Wang j.(2014), Managing international reputation a international relation in -the global era : public diplomacy revisited , n.32.12.