معانی ثانوی جملات انشایی در دفتر دوم مثنوی معنوی «منادا »
محورهای موضوعی : زبان و ادب فارسی
زیبا مصدق مهرجردی
1
(
دانشگاه آزاد اسلامی واحد یزد
)
توکلی کافی آباد عزیزاله
2
(
دانشگاه آزاد اسلامی یزد، عضو هیأت علمی
)
هادی حیدری نیا
3
(
دانشگاه آزاد اسلامی یزد، عضو هیأت علمی
)
کلید واژه: مثنوی معنوی, Interjection, Composition, علم معانی, انشاء, Masnavi Ma'navi, معانی ثانوی, منادا, : Semantics, secondary meaning,
چکیده مقاله :
نقش و اهمیّت انواع جملات انشایی در انتقال مفاهیم عرفانی بسیار چشمگیر است و مولانا چون عرفای صاحب‌قلم برای تعلیم و بیان تجارب عرفانی و هیجانات عارفانه‌ی خود، ابزارهای گوناگون زبانی، ازجمله جملات انشایی با مفاهیم مجازی در خدمت گرفته است. هرگونه جمله ایی یک مفهوم ظاهری دارد که در بحث دستور زبان مورد بررسی قرار می گیرد. به عنوان مثال : جمله ای حامل خبر است و با جمله ای پرسشی، سوال مطرح می کند. اما در عرف و سنت ادبی از این گونه جملات به ضرورت حالات گوناگون برای اهداف دیگری نیز مورد استفاده واقع می شود که آگاهی برای کسی که قصد دارد سخن بگوید لازم است. شعر مولانا در قیاس با حجم انبوه شعر فارسی در انتقال مقاصد و اغراض متعدد در محدوده ای کوچک کلمات منزلت ویژه و یکتایی دارد. در این مقاله سعی شده باروش کتابخانه ای و تحلیلی، با بررسی شیوه‌های کاربرد ندا که از مقوله‌های مهم انشا است، به بسامد و تنوّع این جملات درمثنوی شریف پرداخته، و بسامد جملات انشایی به کار رفته در معانی مختلف بر اساس تعاریف کتب بلاغی به صورت بسامدی مشخص گردد تا هم با میزان نوآوری های طرز بیان و با توجّه به بارمعنایی هریک، دیدگاه صاحب‌نظران را تحلیل و جمع‌بندی کنیم. معانی مجازی منادا در دفتر دوم مثنوی، از نظر بسامد به ترتیب شامل: تعظیم و تحسین، توبیخ و سرزنش، ارشاد و تربیت، دعا و نیایش، استغاثه و دادخواهی، تحذیر، تحسّر، اظهار بیزاری وتنفّر، دلجویی و استیناس، اظهار شگفتی و تذکّر می باشد،
The role and importance of all kinds of rhetorical sentences in transition of theosophical concepts is very significant, and Molana like the other famous theosophists in order to teach and express theosophical experiences and emotions, has employed various linguistic tools like rhetorical sentences with spiritual concepts. It is obvious that rhetorical sentence is one the most important elements of theosophical language. In the present paper, it has been tried to diversify these sentences in great Masnavi through library and analytical methods; by studying the use of interjection methods which are the most important categories of rhetorical sentence. According to each of the spiritual meanings, the view of experts is analyzed and collected. Spiritual meanings of interjection of the second book of Masnavi according to frequency, are as follow: reverence and admiration, punishment and reprehension, guidance and training, praying and praise, supplication and litigation, prohibition and regression, abhorrence and disgust, kindness and affection, wondering and notification. The author also intends to separate various kinds of interjection which have their own spiritual meanings and phrases that come with interjection which contains the secondary meaning. Accordingly, the new categories are presented.
منابع
آق اولی، حسام العلما (۱۳۷۳). درر الادب در فن معانی و بیان و بدیع، قم: چاپ ستاره.
آهنی، غلام‌حسین (۱۳۵۷). معانی و بیان، تهران: مدرسه عالی ادبیات و زبان‌های خارجی.
تجلیل، جلیل، (۱۳۷۰). معانی و بیان، تهران: مرکز نشر دانشگاهی، چاپ پنجم.
تقوی، سیدنصرالله (۱۳۶۳). هنجار گفتار در فن معانی و بیان و بدیع فارسی: فرهنگسرای اصفهان.
عرب خراسانی، علی (۱۳۹۰). تهذیب البلاغه فی تلخیص مختصرالمعانی، تفتازانی، تهران: مرکز المصطفی.
خیام پور، عبدالرّسول (۱۳۸۴). دستور زبان فارسی، چ ۱۲، تبریز: ستوده.
جرجانی، عبدالقاهر، (۱۳۶۸)، دلایل الاعجاز، ترجمه محمد رادمنش، مشهد: انتشارات آستان قدس رضوی.
رجایی، محمد خلیل (۱۳۹۲). معالم البلاغه در علم معانی، بیان و بدیع، شیراز، انتشارات دانشگاه شیراز.
زمانی، کریم، (۱۳۸۶). شرح جامع مثنوی معنوی، چاپ ۱۶، ج ۲، تهران: انتشارات اطلاعات.
سبحانی، توفیق، (۱۳۸۱). کلیات شمس تبریزی، تهران: نشر قطره.
سکاکی، ابویعقوب، (بی تا)، مفتاح العلوم، بیروت: دارالکتب العلمیه.
شریعت، محمدجواد (۱۳۷۵). دستور زبان فارسی، چ ۷، تهران: اساطیر.
شفیعی کدکنی، محمدرضا، (۱۳۸۷). گزینش و تفسیر غزلیات شمس تبریز، تهران: انتشارات سخن.
شمیسا، سیروس، (۱۳۹۳). معانی، تهران: نشر میترا.
صادقیان، محمدعلی، (۱۳۸۲). طراز سخن در معانی و بیان، یزد: ریحانه الرّسول.
عرفان، حسن، (۱۳۹۱). ترجمه و شرح جواهر البلاغه، جلد اول، قم: نشر بلاغت.
فرشید ورد، خسرو (۱۳۸۴). دستور مفصّل امروز، چ ۲، تهران: سخن.
قریب، عبدالعظیم (۱۳۷۰). دستور زبان فارسی، تهران: طوس.
میهنی محمد بن منور (۱۳۸۹). اسرارالتوحید، با مقدمه و تصحیح شفیعی کدکنی، تهران: آگه
ناتل خانلری، پرویز (۱۳۷۷). تاریخ زبان فارسی، چ ۶، تهران: فردوس.
ـــــــــــــــــــ (۱۳۸۲). دستور زبان فارسی، چ ۱۹، تهران: طوس.
هاشمی، احمد، جواهر البلاغه فی المعانی و البیان والبدیع، تهران: انتشارات دفتر تبلیغات اسلامی.
همایی، جلال‌الدین (۱۳۷۰). یادداشت‌های علامه جلال‌الدین همایی درباره‌ی معانی و بیان به کوشش ماهدخت بانو همایی، تهران: موسسه‌ی نشر هما.
_||_Sources and References:
Aq Oli, Hesam Al-Ulma (1373). Doral adab dar fanne maani va bayan va badie, Qom: Star publication.
Ahani, Gholam Hossein (1357). Ma'ani wa Mian, Tehran: Higher School of Literature and Foreign Languages.
Tajlil, Jalil (1370). Maani va Bayan, Tehran: University publication Center, Fifth Edition.
Taghavi, Seyed Nasrollah (1363). Hanjare Goftar dar fanne maani va bayan va badie Farsi, cultural center of Isfahan.
Arab Khorasani, Ali (1390). Tahzibol balaghe fi talkhise mokhtasarol ma'ani, Taftazani, Tehran: Al-Mustafa Center.
Khayyampour, Abdolrasoul (1384) Dastoor zabane Farsi, vol. 12, Tabriz: Setudeh.
Jorjani, Abdolqahir, (1368). Dalayelol E'ajaz, translated by Mohammad Radmanesh, Mashhad: Astane Quds Razavi Publication.
Rajaei, Mohammad Khalil (1392). Maalemol balaghe dar Elme maani va bayan va badie, Shiraz: Shiraz University Press.
Zamani, Karim, (1386). Sharhe Jame Masnavi Manavi, Print 16. Vol. 2 Tehran: Information Publication.
Sobhani,Tawfiq, (1381). Kolliate Shams Tabrizi, Tehran:Qatre Publication.
Sakkaki, Abu-yaqub, (bi ta). meftahol Olum, Beirut: Dar al-Kitab al-Alamiyya.
Shariat, Mohammad Javad (1375). Dastoor zabane Farsi, vol. 7 Tehran: Asatir.
Shafi'i Kadkani, Mohammad Reza, (1387).Gozinesh va Tafsire Ghazaliate Shams Tabriz, Tehran: Sokhan Publication.
Shamisa,Sirus, (1393) Maani, Tehran: Mitra Publication.
Sadeghian, Mohammad Ali, (1382) Taraze Sokhan Dar maani va bayan, Yazd:Reyhaneh Al-Rasool.
Erfan, Hassan (1391) Tarjome va Sharhe Javaherol balaghe, vol. 1 Qum: Balaghat Publication.
Farshid verd, Khosro (1384). Dasture Mofassale Emruz, vol. 2 Tehran: Sokhan Publication.
Gharib, Abdolazim (1370) Dastoor zabane Farsi, Tehran:Toos.
Mihani Mohammad Ibn Munawwar (1389) Asrar al-Tawhid, with introduction and correction by Shafi'i Kadkani, Tehran: Agah.
Natel Khanlari, Parviz (1377) Tarikhe Zabane Farsi, vol. 6 Tehran: Ferdows.
……………………………… (1382) Dastoor zabane Farsi, vol.19, Tehran: Toos.
Hashemi, Ahmad, Javaherol balaghe fil Maani va Al-Bayan va Al-Badi'i, Tehran: Publications of the Islamic Propaganda Office.
Homayi, Jalal al-Din (1370) Yaddashthaye Allame Jalal al-Din Homayi Darbareye Maani va Bayan By the effort of Mahdokht Banoo Samaei, Tehran: Institute of Homa publication.