نگاه عارفانه به هستی در شعر قیصر امین پور
محورهای موضوعی : زبان و ادب فارسی
منصوره سلامت اهنگری
1
(دانشگاه آزاد اسلامی واحد قائم شهر)
کلید واژه: هستی, زیبایی, قیصر امین پور, Beauty, universe, نگاه, عارفانه, Gheisar Aminpour, the look, Mystically,
چکیده مقاله :
در متون کهن و آثار عرفانی ما عرفای بی‌شماری هستند که معتقدند چشم سر با غبار عادات پوشانده شده است و باید با چشم درون نگریست. بر پایه همین نظر کسانی چون مولوی به تولد معنوی معتقدند و عشق را مادر زیبایی می دانند. در میان معاصران سهراب سپهری کنار گذاشتن عادت ها را فرصتی برای زیباتر دیدن می داند. قیصر امین پور نیز برداشت و تلقی ما را از زشتی و زیبایی اصلاح می کند و غبار عادات را از روی چشمهای ما کنار می زند تا قادر به درک زیباییها باشیم. پاک و نیک نگریستن دو عنصر ویژه در شعر امین پور است. نگاه او به هستی مبتنی بر نگرشی عارفانه است. از دریچه ی چشم او کل آفرینش زیبا و دلپذیر است و او خود را جزئی از این کل می بیند که با آن همنوا می شود . نگرش عارفانه ی قیصر امین پور را می توان تحت تأثیر مولوی و حافظ از گذشته و نیز سپهری از زمان حال دانست. در این نوشتار، سعی بر آن است که نگاه عارفانه او به هستی با گزینش نمونه هایی از اشعارش در دو مجموعه ی اخیر وی مورد تحلیل و واکاوی قرار گیرد.
Abstract Common points in world’s genostical viewpoint lead to similar purports. genostical looking of Gheisar Aminpour may impressed of Molavi and Hafez from the past and Sepehri for the present. in this paper I try to investigate poet genostical thoughts by chose of samples from recent two collections. Aminpour has learned to us good and pure looking and reform our understanding from ugliness and beauties. he pushes aside habit dust till we able to understand beauties. his looking to the existence is genostic. from his eye all of creations are beautiful and he saw himself as a part of the whole that have harmony with them. That is, he hears unity music in the nature by heart and hum it to us genostically. He wishes all part of nature-without their contradictions and contrasts- are in each other sides not in opposite. Then eliminate the good and bad war. In this paper I try to investigate poems of Gheisar Aminpour for analyze his genostical looking to the existence
1. امین پور ، قیصر (1387)؛گلها همه آفتابگردانند ، تهران: مروارید.
2. ----------- ( 1387)؛ دستور زبان عشق، تهران: مروارید.
3. ------------(1386)؛از «سروش نوجوان»یها رسم شقایق، سوگنامهی قیصر امینپور، تهران: سروش، ص 301 -302.
4. امینی، اسماعیل (1386)؛ آینهها همه آفتابگردانند ، فصلنامه شعر، سال دهم، ش مسلسل 30، ص 52.
5. تقوی، محمد (1381)؛ سرنوشت من سرودن است، نشریه سروش جوان، ش 22.
6. تقی آبادی ، حمید (1386)؛ روزناگزیر : عینیت و ذهنیت در شعر قیصر امین پور، نشریهی خراسان.
7. حسینی، صالح (1373)؛ نیلوفر خاموش ، تهران: نیلوفر
8. حقوقی، محمد (1372)؛ شعر زمان ما (3، سهراب سپهری) ، تهران: نگاه.
9. دادبه ، اصغر (1358)؛ کلیات فلسفه ، دانشگاه ابوریحان بیرونی.
10. دستغیب، عبدالعلی (1385)؛ باغ سبز شعر ، نقد و تحلیل اشعار سهراب سپهری ، تهران: آمیتیس.
11. درگاهی، زینالعابدین (1387)؛ آزادی در سرودههای قیصر امینپور، کتاب ماه ادبیات، ش 23.
12. ژید، آندره (1394)؛ مائدههای زمینی و مائده های تازه ، ترجمهی مهستی بحرینی ، تهران:نیلوفر.
13. سپهری ، سهراب (1374)؛ هشت کتاب، تهران، کتابخانه طهوری.
14. سنگری، محمدرضا (1386)؛ کاشف فروتن اندیشه و مضمون، فصلنامه شعر، سال دهم، ش مسلسل 30، چاپ دوم، انتشارات سوره مهر، ص 25.
15. شمیسا ، سیروس (1382)؛ نگاهی به سپهری، تهران: صدای معاصر.
16. صالحی، جواد (1386)؛ آینهها همه آفتابگردانند، فصلنامهی شعر، سال دهم، شماره مسلسل 30، ص 38.
17. طاهری، مهدی (1386)؛ عشق به روایت امینپور، روزنامه ایران، سال سیزدهم، شماره 3759، ص 17.
18. فتوحی، محمود (1373)؛ نگاهی در آینههای ناگهان، نشریهی همشهری، ش 505، ص 10.
19. کاخی، مرتضی (1386)؛ لحظهی دیدار، رسم شقایق، سوگنامهی قیصر امینپور ، تهران: سروش
20. گرجی، مصطفی (1386)؛ مهمترین موتیفها و ویژگیهای ساختاری «دستور زبان عشق»، کتاب ماه ادبیات، ش8.
21. موسوی گرمارودی، علی (1386)؛ ایهامهای ماهرانه، رسم شقایق، سوگنامهی قیصر امینپور، تهران: سروش.
_||_