بیان مادرانه در اشعار پروین اعتصامی و فروغ فرخزاد
محورهای موضوعی : زبان و ادب فارسی
فرانک شاهمرادی
1
(
عضو هیئت علمی گروه زبان و ادبیات انگلیسی دانشگاه آزاد اسلامی قروه
)
محمّد هادی ثامنی
2
(
استادیار گروه زبان دانشگاه علوم پزشکی جهرم
)
کلید واژه: فروغ فرخزاد, Forough Farrokhzad, پروین اعتصامی, Parvin Etesami, شعر زن, بیان مادرانه, Women’s Poetry, Maternal Articulation,
چکیده مقاله :
بیان احساسات و عواطف همواره جایگاهی ویژه در شعر زن داشته است. از جملۀ اصلی ترین این عواطف میتوان از عاطفۀ مادرانه نام برد. در دورۀ معاصر و همزمان با گسترش حضور زنان در اغلب عرصه های هنری در اقالیم عالم، پروین اعتصامی1 و فروغ فرخزاد2 شعرای بزرگ ایرانی نیز به بیان این عواطف در شعر خویش پرداختند. این مقاله که به روش قرائت نزدیک تهیه گردیده است کنکاشی مقابلهای در مقولۀ بیان مادرانه و اهداف آن در سرودههای این دو شاعر بوده، و در این راستا عوامل موثر در شکلگیری دیدگاه های آنان از قبیل عوامل اجتماعی و ادبی نیز مورد بررسی و مداقه قرار گرفته است. بررسی این عوامل و اشعار این دو شاعر گویای آن است که اعتصامی با وجود صلابت شعری بی نظیر دیدگاهی عمدتاً انسان دوستانه دارد. او سعی در اصلاح آنچه نمی پسندد از طریق پند و اندرز داشته و اهمیت مادر را در همین چهارچوب برجسته می سازد. از سوی دیگر، شعر فرخزاد بیشتر زبان مادرانه ای را برجسته می سازد که تمایل به گفتگو با مخاطب خویش که عمدتاً زن می باشد دارد تااو را به ایستادگی در برابر مردان ترغیب نماید.
Articulation of feelings and emotions has always been a theme of interest in the poetry of women writers in Iran. One of such emotions is the maternal one which has received more stress and attention by women writers across the world and Iran. This paper prepared through close reading is a comparative study in the poetry of Parvin Etesami and Forough Farrokhzad to investigate their voices as mothers. In doing so, reasons for such articulations including social and literary parameters are investigated. Considering such parameters and the poetry of the two writers, it seems that Etesami with his powerful poems pays more attention to moralities and tries to correct whatever she does not like through advice. She highlights the role of motherhood by means of the same technique. On the other hand, the poetry of Farrokhzad often accentuates a motherhood language that is meant for women to encourage them to resist against men.
_||_