بررسی آکوستیکی تکیه در شعر رسمی فارسی
محورهای موضوعی : زبان و ادب فارسی
رافعه خوشخو
1
(دانشجوی دکتری زبانشناسی دانشگاه اصفهان)
رها زارعی فرد
2
(عضو هیات علمی گروه زبانشناسی دانشگاه جهرم)
کلید واژه: تکیه", " نظریة وزنی", "واج‌شناسی لایه‌ای, " وزن شعر", " واج‌شناسی نوایی",
چکیده مقاله :
از آنجا که وزن شعر رسمی فارسی اصولاً وزنی کمّی محسوب می‌شود و وابسته به کشش واکه‌هاست، نقش تکیه در آن چندان مورد تأکید قرار نگرفته یا در حاشیه بررسی شده‌است. در این مقاله به بررسی نقش تکیه در شعر فارسی پرداخته شده است. سعی شده که به این سؤال پاسخ داده شود که شعریت شعر رسمی فارسی تا چه حد وابسته به تکیه است؟ آزمایشی برای پاسخ به این سؤال طراحی شده‌است. برای انجام آزمایش، غزل شماره 327 از دیوان حافظ انتخاب شد و ویژگی‌های صوت‌شناختی آن مورد واکاوی قرار گرفت. بدین منظور از یک گویشور فارسی زبان، آشنا با ارکان عروضی خواسته شد که غزل مذکور را با تکیه بر ارکان عروضی با استفاده از برنامه پرت بخواند. برای اطمینان از صحت نتایج از همان گویشور خواسته شد که یکبار دیگر غزل را در شرایط یکسان بخواند. سپس، داده‌ها در سه سطح رکن عروضی، گروه آهنگین و گروه پاره‌گفتار مورد تحلیل قرار گرفتند. شواهد آزمایشگاهی نشان دادند که تکیه متکی به پایه‌های عروضی نیست و عملاً خواننده بسته به تفسیر و برداشت خود از معنای شعر، فقط یکی از هجا‌ها را در هر یک از رکن‌ها برجسته می‌سازد و الگوی تکیه‌گذاری متغیر و غیرقابل پیش‌بینی است. بنابراین نگارندگان براین باورند که الگوی تکیة این مصراع‌ها، به هیچ‌وجه ریتم ندارند و نمی‌توانند بنیاد وزن باشند و رکن، ابزاری برای توصیف صحیح وزن شعر فارسی است و اگر نظم تکیه در ابیات شعر رعایت نشود با اختلال در وزن مواجه نمی‌شویم.
AbstractSince Persian r hythm is quantitative and depends on vowel duration, thefunction of stress is not studied carefully yet. This study aims at answering this question: to what extent Persian Poem depends on stress? For answering this question the sonnet number 327 was selected from Hafez and the acoustic features examined carefully. We asked a person who was familiar with prosodic features to read the sonnet twice by Praat Program. Then these data analyzed in three levels: foot, intonation and utterance level. The results reveal that the place of stress does not depend on prosodic features and is not predictable and stress pattern does not affect the rhythm of the Poetry.Then these data analyzed in three levels: foot, intonation and utterance level. The results reveal that the place of stress does not depend on prosodic features and is not predictable and stress pattern does not affect the rhythm of the Poetry. Key terms: stress, Persian Poem, Praat, phonology
منابع
اسلامی، محرم (۱۳۸۴)، واج‌شناسی: تحلیل نظام آهنگ زبان فارسی، تهران: سمت.
اسلامی، محرم (۱۳۸۸)، «تکیه در زبان فارسی»، دوفصل‌نامة پردازش علائم و داده‌ها، شمارة ۱، پیاپی ۱۱، صص ۳-12.
بی‌جن‌خان، محمود و ماندانا نوربخش (۱۳۸۵)، «واج‌شناسی نوایی و زبان فارسی»، نامة پژوهشگاه میراث فرهنگی، بهار و تابستان، شماره‌های ۱۴ و ۱۵، صص ۳۳-۱۸.
خانلری، پرویز (۱۳۳۷)، وزن شعر فارسی، تهران: دانشگاه تهران.
خانلری، پرویز (۱۳۷۳)، وزن شعر فارسی، تهران: توس.
ریپکا، یان (۱۳۲۲)، «بحر متقارب»، مجموعة مقالات کنگرة هزارة فردوسی، تهران.
طبیب‌زاده، امید (۱۳۸۳)، «تکیة پایه در شعر عروضی فارسی»، در جشن‌نامه یدالله ثمره: پژوهش‌های زبانشناسی ایرانی ۲، به کوشش امید طبیب‌زاده، محمد راسخ مهند، همدان: انتشارات دانشگاه بوعلی سینا.
طبیب‌زاده، امید (۱۳۸۲)، تحلیل وزن شعر عامیانة فارسی، تهران: نیلوفر.
طبیب‌زاده، امید (۱۳۹۰)، وزن شعر فارسی از دیروز تا امروز، تهران: فرهنگستان زبان و ادب فارسی.
کرمی، محمدحسین (۱۳۸۰)، عروض و قافیه در شعر فارسی. شیراز: انتشارات دانشگاه شیراز.
وحیدیان کامیار، تقی (۱۳۵۲)، «تکیه و وزن شعر فارسی»، راهنمای کتاب، تیر-شهریور.
وحیدیان کامیار، تقی (۱۳۷۰)، «تکیه و وزن شعر فارسی»، حرف‌های تازه در ادب فارسی، اهواز: جهاد دانشگاهی، ص ۵۶-۴۹.
Abolhasanizadeh et al. (۲۰۱۲), “Persian pitch accent and its retention after the focus”, Lingua, ۱۲۲: ۱۳۸۰۰-۱۳۹۴.
Elwell-Sutton, L.P. (۱۹۷۶), The Persian Meters, Cambridge: Cambridge University Press.
Gussenhoven, C. (۲۰۱۱), Understanding Phonology, Hodder Arnold
Hayes, B. (۱۹۷۷), “Rhythmic Structure of Persian Verse”, Edebiyat, ۴:۱۹۳-۲۴۲.
Hayes, B. (۱۹۹۵), Metrical Stress Theory, Chicago and London: University of Chicago Press.
Hayes, B. (۱۹۸۹), “The Prosodic Hierarchy in Meter”, in Paul Kiparsky and Gilbert Youmans, eds. Rhythm and Meter, Academic Press, Orlando, FL, pp. ۲۰۱-۲۶۰.
Kahnemuyipour, A. (۲۰۰۳), “Syntactic Categories and Persian Stress”, Natural Language & Linguistic Theory, ۲۱: ۳۳۳-۳۷۹.
Utas, B. (۲۰۰۹), “Prosody: meter and rhyme” in de Brujin, J.T.P. (ed.), A History of Persian Literature, Vol ۱. London &NewYork (I.B.Tauris), pp ۹۶-۱۲۲.
_||_
References
Islami, Muharram (2005), Phonology: Analysis of the Persian song system, Tehran: Samat.
Islami, Muharram (2009), "Reliance on the Persian language", bi-quarterly of sign and data processing, No. 1, 11, pp. 3-12.
Bijankhan, Mahmoud and Mandana Nourbakhsh (2006), "Phonology of modernity and Persian language", Letter of the Cultural Heritage Research Institute, Spring and Summer, Nos. 14 and 15, pp. 33-18.
Khanlari, Parviz (1337), The weight of Persian poetry, Tehran: University of Tehran.
Khanlari, Parviz (1373), The weight of Persian poetry, Tehran: Toos.
Ripka, Jan (1322), "Convergent Sea", Proceedings of the Ferdowsi Millennium Congress, Tehran.
Tabibzadeh, Omid (2004), "Relying on Persian Prose Poetry", in Yadollah Samareh Celebration: Iranian Linguistic Research 2, by Omid Tabibzadeh, Mohammad Rasekh Mohannad, Hamedan: Bu Ali Sina University Press.
Tabibzadeh, Omid (2003), Analysis of the weight of Persian folk poetry, Tehran: Niloufar.
Tabibzadeh, Omid (2011), The weight of Persian poetry from yesterday to today, Tehran: Academy of Persian Language and Literature.
Karami, Mohammad Hossein (2001), Prose and Rhyme in Persian Poetry. Shiraz: Shiraz University Press.
Vahidian Kamyar, Taghi (1973), "Reliance and weight of Persian poetry", book guide, July-September.
Vahidian Kamyar, Taghi (1370), "Reliance and weight of Persian poetry", New professions in Persian literature, Ahvaz: University Jihad, pp. 56-49.