مدل ساختاری پیش‌بینی عملکرد ریاضی بر اساس خودپنداره، انگیزش و اضطراب ریاضی دانش‌آموزان
محورهای موضوعی : علوم تربیتیاکرم علیقلی‌پور 1 , نصراله عرفانی 2 , علی برهمند 3
1 - گروه روانشناسی تربیتی، واحد همدان، دانشگاه آزاد اسلامی، همدان، ایران
2 - دانشیار گروه روانشناسی تربیتی، مرکز همدان، دانشگاه پیام نور
3 - استادیار گروه آموزش ریاضی، واحد همدان، دانشگاه آزاد اسلامی، همدان، ایران
کلید واژه: اضطراب ریاضی, عملکرد ریاضی, خودپنداره ریاضی, انگیزش ریاضی,
چکیده مقاله :
هدف تحقیق پیش‌بینی عملکرد ریاضی بر اساس خودپنداره ، انگیزش و اضطراب ریاضی دانش‌آموزان دختر بود. روش پژوهش از نوع همبستگی بود که به شیوه مدل‌یابی معادلات ساختاری انجام شد. جامعه آماری شامل کلیه‌ی دانش‌آموزان دختر پایه نهم مدارس شهر همدان بودند. بدین منظور نمونه‌ای مرکب از ۳۲۴ نفر از دانش‌آموزان دختر به صورت تصادفی خوشه‌ای چند مرحله‌ای انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده‌ها شامل مقیاس خودپنداره ریاضی، انگیزش ریاضی ، اضطراب ریاضی و نمرات درس دریاضی دانش‌آموزان بود. تجزیه و تحلیل داده‌ها نشان داد خودپنداره بر عملکرد، اضطراب بر عملکرد، خودپنداره بر انگیزش ، خودپنداره بر اضطراب، اثر معنی‌داری داشتند. همچنین با میانجیگری اضطراب تأثیر انگیزش بر عملکرد معنی‌دار بود. به‌علاوه نتایج نشان داد مدل پیشنهادی از برازش مناسبی برخوردار است. بنابراین می‌توان نتیجه گرفت که معلمان و والدین دانش‌آموزان می‌توانند با افزایش خودپنداره ریاضی، انگیزش ریاضی و کاهش اضطراب ریاضی دانش‌آموزان، عملکرد آن‌ها را در درس ریاضی بهبود بخشند.
The present study aims at predicting the performance of the female students in mathematics based on their mathematics self-concept, motivation and anxiety. The research method applied was a corellative one which was implemented through the application of structural equations modeling. The statistical community of the study comprised of all the female grade-nine students of Hamdan from among whom 324 were selected through a multiple cluster method. The tool for collecting the necessary data were the sacles for measuring mathematics self-concept, mathematics motivation and mathematics anxiety and the marks which students received in the lesson. The statistical analysis of the data shows that the mathematics self-concept has significant effects on performance, motivation, and anxiety, while anxiety also has signifcant effects on performance of the students in mathematics. Also, it was found that motivation has a positive effect on performance while being mediated by anxiety. Moreover the results of this study showed that the suggested structural model has reasonalble suitability. Thus, we can conclude that both the teachers and the parents of the students can effectively improve their performance in mathematics courses by enhancing their self-concept and motivation for learing mathematics and by reducing their anxiety.
_||_