مقایسه ی برخی آیین های سوگواری مردم کرمانشاه با آیین های سوگواری در شاهنامه
محورهای موضوعی : زبان، گویش ها و ادبیات کردی و لکیغلامرضا سالمیان 1 * , خلیل کهریزی 2
1 - استادیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه رازی کرمانشاه
2 - دانشجوی کارشناسی ارشد رشته زبان و ادبیات فارسی دانشگاه کرمانشاه
کلید واژه: شاهنامه, کرمانشاه, آیین‌های سوگواری, شعر محلّی کردی,
چکیده مقاله :
ایرانیان از دیرباز برای انجام کارهای گوناگون، آیین ها و روش‌های ویژه‌ای داشته اند که امروزه بیشتر آن‌ها فراموش شده است. نشانی از این آیین های فراموش شده را می توان در برخی از روستاها و شهرهایی که هنوز بر پایه‌ی شیوه های کهن زندگی می کنند، بازیافت. پرسش بنیادین این نوشتار آن است که آیا می‌توان هم‌سانی‌ای میان آیین‌های شاهنامه با آنچه امروز در استان کرمانشاه برگزار می‌شود، بازجُست؟ بر این پایه با جستار در سه آیین مردمان روستاهای کرمانشاه که در سوگِ درگذشتگان انجام می دهند و با یادکرد شواهدی از اشعار محلّی که به زبان کردی کرمانشاهی سروده شده است، به بررسی تطبیقی این اعمال با سه نمونه از آیین های سوگواری در شاهنامه که از آن ها با عنوان خروش مغانی، بستن زنّارخونین و گیسو بریدن یاد شده است، پرداخته ایم. نتیجه‌ی پژوهش، نشاندهنده‌ی نزدیکی شگفت‌انگیز آیین‌های کهن ایرانی و سنّت‌های سوگواری کرمانشاهیان است.
The Iranian had special ways and traditions to do different actions some of which have been forgotten at present. The signs of these forgotten traditions may be found at the cities and villages on which they live of the ancient forgotten traditions. The main question of this paper is there any similarity between these traditions and Shahnameh tradition in the Kermanshah province of Iran? In this investigation, three traditions of the villages in the Kermanshah province with the samples of the local poems in the Kermanshah Kurdish Language have been studied. These traditions and poems have been compared with three Shahnameh traditions named the Moghany roaring, fastening bloody Zonnar and Cutting hair. The results of the study showed the close surprising similarity between the Shahnameh and the Kermanshahi mourning traditions