استروئیدهای آنابولیک-آندروژنیک، جهت تحریک اشتها، رشد عضلانی و افزایش تولید گلبول های قرمز خون به کار برده می شوند. هدف از انجام مطالعه حاضر، مقایسه بین اثر هورمون های استانوزولول و ناندرولون دکانوآت بر غلظت سرمی اریتروپویتین و تستوسترون، عوارض جانبی احتمالی آنها بر کبد و تغییرات وزن بدن گربه بود. بدین منظور 10 قلاده گربه نر سالم، به 2 گروه مساوی A و B تقسیم شدند. گروه A، شامل 5 قلاده گربه بود که استانوزولول را یک بار در هفته و برای مدت 6 هفته (mg/cat 25 و به شکل داخل عضلانی) دریافت کرد. گروه B، شامل 5 قلاده گربه بود که ناندرولون دکانوآت، یک بار در هفته و برای مدت 6 هفته (mg/kg 1 و به شکل داخل عضلانی) به آنها تزریق شد. نمونه های خون، 5 بار و در روزهای صفر، 3، 14، 28 و 42 جهت سنجش تستوسترون و اریتروپویتین سرم جمع آوری شدند. استانوزولول و ناندرولون دکانوآت، هر دو عملکرد موثری در افزایش غلظت اریتروپویتین و تستوسترون نشان دادند، اما اثر استانوزولول در افزایش سطح هورمون ها، بیشتر از ناندرولون دکانوآت بود. یک تفاوت معنی دار (001/0>p)، بین گروه های A و B و در روزهای 14، 28 و 42 در افزایش اریتروپویتین و در روزهای 3، 14، 28 و 42 در افزایش تستوسترون مشاهده گردید. هر دو دارو، عوارض کبدی نداشتند، همچنین در مقایسه اثر دو هورمون بر افزایش وزن بدن، استانوزولول به صورت معنی داری (001/0>p) موثرتر از ناندرولون دکانوآت بود. نتایج نشان داد که اگرچه هر دو هورمون، عملکرد موثری در افزایش مقادیر اریتروپویتین، تستوسترون و وزن بدن در گربه ها داشتند، اما استانوزولول موثرتر از ناندرولون دکانوآت عمل کرد. تفاصيل المقالة

دمای محیط و طول روز، از جمله فاکتورهای مهمی هستند که ممکن است سیکل تولیدمثلی گونه های مختلف را تحت تاثیر قرار دهند. هدف از انجام مطالعه حاضر، ارزیابی اثر فصول مختلف (سرد= دی و گرم= تیر) و نیز حدواسط بین آن‌ها (فروردین و مهر) بر غلظت تستوسترون سرم، در گربه های منطقه اهواز بود. بدین منظور، 120 قلاده گربه نر بالغ و از نژاد موکوتاه اهلی مورد بررسی قرار گرفت. در هر فصل، خون گیری از 30 قلاده گربه انجام گرفته و غلظت تستوسترون در نمونه های سرمی، به روش الایزا (ELISA) اندازه گیری شد. میانگین غلظت تستوسترون در گربه های مورد مطالعه، ng/ml 49/0±42/3 به دست آمد. همچنین حداقل و حداکثر غلظت سرمی تستوسترون هم به ترتیب ng/ml01/0 و 2/17 و مربوط به ماه های تیر و دی محاسبه گردید. پایین ترین میزان میانگین غلظت تستوسترون در فصل گرم (ng/ml 23/0±62/0) و بیشترین میزان آن در فصل سرد به دست آمد (ng/ml 28/1±87/9). میانگین غلظت تستوسترون در فصول بهار و پاییز هم، به ترتیب ng/ml 5/0±26/2 و 3/0±94/0 ثبت شد. دمای محیط و طول روز، به شکل منفی با غلظت تستووسترون ارتباط داشتند. ضریب همبستگی بین غلظت تستوسترون با میانگین دمای کمینه، بیشینه و کلی هم به ترتیب برابر با 572/0R= -، 615/0R= -و 597/0R= -بود. همچنین ضریب همبستگی بین غلظت تستوسترون و طول روز (256/0R= -)، نشان‌دهنده وجود همبستگی قابل قبول و بالا از نوع منفی (معکوس) بود. نتیجه نهائی این که مقادیر تستوسترون سرم، تحت تأثیر فصل قرار داشته، به طوری که میانگین غلظت تستوسترون در تابستان به شکل معنی‌داری نسبت به سایر فصول، پایین تر بود (05/0>p ). تفاصيل المقالة

سیر به عنوان یک گیاه دارویی با خواص آنتی اکسیدانی، ضد هیپرلیپیدمی و ضد دیابتی، به طور گسترده ای در درمان بیماری ها، مورد استفاده قرار می گیرد. هدف از انجام مطالعه حاضر، بررسی عوارض احتمالی هماتولوژیک و نیز فعالیت برخی آنزیم های آنتی‌اکسیدان گلبول های قرمز متعاقب تجویز سیر در سگ بود. در این مطالعه 10 قلاده سگ نر، تحت درمان با قرص سیر با دوز mg/kg 100، روزانه یک بار و برای مدت 45 روز قرار گرفتند. خون‌گیری از سگ ها در سه نوبت طی روز های صفر، 45 و 60 مطالعه صورت گرفت. شمارش سلول‌های خونی، بررسی مورفولوژی گلبول های قرمز، شمارش رتیکولوسیت های خون، اجسام هینز و نیز آزمایش شکنندگی اسمزی گلبول های قرمز انجام گرفت. همچنین فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان گلبول های قرمز شامل سوپراکسید دیسموتاز (superoxide dismutase; SOD) و گلوتاتیون پراکسیداز (glutathione peroxidase; GPX) سنجیده شد. تجویز سیر در سگ ها، منجر به کاهش معنی دار در تعداد گلبول های قرمز، هماتوکریت و میزان هموگلوبین در روز 60 نسبت به روز صفر مطالعه گردید (05/0p <). همچنین میانگین هموگلوبین گلبولی (mean corpuscular hemoglobin; MCH) در روزهای 45و60 و میانگین غلظت هموگلوبین گلبولی (mean corpuscular haemoglobin concentration; MCHC) در روز60، به طور معنی داری کاهش یافته بود (05/0p <). در بررسی شکنندگی اسمزی گلبول های قرمز، درصد همولیز در غلظت های نمک 55/0، 50/0، 45/0 و 40/0 درصد، به طور معنی داری کاهش یافته بود (05/0p <). همچنین افزایش معنی داری در میزان فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان در گلبول های قرمز، در روز 60 مشاهده گردید (05/0p <). مطالعه حاضر نشان داد که تجویز قرص سیر با دوز استفاده شده در مطالعه حاضر ، اثرات تخریبی بر گلبول‌های قرمز ایجاد نکرده و منجر به بهبود سیستم دفاع آنتی اکسیدانی و مقاومت اسمزی این سلول ها شده است. تفاصيل المقالة

رادیوگرافی با ماده حاجب، یک روش تصویربرداری تشخیصی با وضوح ‌بالا است که نقش برجسته‌ای را در نشان دادن زمان عبور مواد از دستگاه گوارش ایفا می نماید. هدف از انجام مطالعه حاضر، ارزیابی رادیوگرافی اثر داروهای دیفنوکسیلات و لوپرامید بر زمان عبور ماده حاجب از دستگاه گوارش گربه بود. مطالعه روی 20 قلاده گربه ماده سالم انجام گرفت. بدین منظور گربه‌ها به 4 گروه مساوی تقسیم شدند. گربه های گروه اول (کنترل)، 40 دقیقه قبل از تجویز ماده حاجب، داروی کتامین (mg/kg15 داخل عضلانی)،را همراه با دیازپام (mg/kg15/0 داخل عضلانی)، دریافت کردند. به حیوانات گروه دوم هم، داروی دیفنوکسیلات با دوز mg/kg 1/0 و به گربه های گروه های سوم و چهارم، داروی لوپرامید به ترتیب با دوز های mg/kg 1/0 و mg/kg 2/0 ، 30 دقیقه قبل از دادن ماده حاجب، خورانده شد. همچنین داروهای آرامبخش به گربه های تمام گروه ها تجویز شده بود. در ادامه، کار با تهیه رادیوگراف های متعدد در زمان‌های صفر، 20، 40 و 60 دقیقه و سپس هر یک ساعت تا رسیدن ماده حاجب به کولون دنبال شد. یافته ها نشان داد که تمام گروه های دریافت کننده دارو با گروه شاهد، اختلاف معنی داری در شروع تخلیه از معده داشتند (05/0p <). میانگین زمان تخلیه کامل ماده حاجب از معده برای گروه کنترل، 52 ، گروه دوم، 120، گروه سوم، 156 و گروه چهارم، 204 دقیقه بود. بین گروه کنترل و گروه های دریافت کننده دارو و همچنین بین دو گروه دریافت کننده دیفنوکسیلات و لوپرامید با دوز mg/kg 2/0، در طول زمان تخلیه کامل معده، تفاوت معنی‌داری وجود داشت (05/0p <). مشخص گردید که داروی لوپرامید، با دوز mg/kg 2/0، بیشترین اثر تاخیری در تخلیه دستگاه گوارش گربه را داراست. تفاصيل المقالة

یکی از مهم ترین عواملی که در پاتوژنز سنگ های ادراری نقش دارد، کریستال اوری می باشد. نوع کریستال می تواند با عفونت باکتریایی دستگاه ادراری مرتبط باشد و متعاقبا موجب تغییر pHادرار گردد. مطالعه حاضر، با هدف ارزیابی فراوانی کریستال اوری و باکتری اوری، در سگ های خانگی اهواز صورت گرفت. بدین منظور، ادرار 101 قلاده سگ سالم و به روش کاتترزدن اخذ شد. در ارزیابی فیزیکی نمونه های ادرار، وزن مخصوص، رنگ، شفافیت و ویژگی های ظاهری و در آنالیز بیوشیمیایی آن ها، وجود هموگلوبین، گلوکز، پروتئین و اجسام کتونی در ادرار بررسی و نیز pHادرار سنجیده شد. رسوب ادراری، از نظر حضور کریستال ها، کست ها و سلول ها هم ارزیابی شد. همچنین نمونه های ادرار از نظر حضور باکتری های استافیلوکوکوس، پروتئوس و اشریشیا کولای بررسی شدند. در مجموع، در 20 مورد (80/19 درصد) کریستال اوری مشاهده گردید، که از این تعداد، 15 مورد (75 درصد) استروویت، 2 مورد (10 درصد) اگزالات کلسیم دی هیدرات، 2 مورد (10 درصد) مخلوط استروویت و اگزالات کلسیم دی هیدرات و 1 مورد (5 درصد) مخلوط اگزالات کلسیم دی هیدرات و بیلی روبین بودند. از 101 نمونه، در 40 مورد (60/39 درصد) کشت ادرار مثبت بود، که از این تعداد، 16 مورد (40 درصد) استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس و 12 مورد (30 درصد) اشریشیا کولای بود. در هیچ کدام از نمونه ها، پروتئوس جدا نشد. در مطالعه حاضر، ارتباط معنی داری بین جنس و نژاد با باکتری اوری و کریستال اوری به دست نیامد (05/0<p)، اما تفاوت از نظر سن معنی دار بود به نحوی که با افزایش سن، میزان کریستال اوری و باکتری اوری افزایش یافت (05/0>p). همچنین مشخص گردید که همبستگی نزدیکی بین کریستال اوری و باکتری اوری در سگ ها وجود دارد. تفاصيل المقالة

اسهال پاروویروسی در سگ‌سانان، یک بیماری مهم، همراه با اسهال و استفراغ خونی می¬باشد. هدف از انجام مطالعه حاضر، ارزیابی یافته¬های اولتراسونوگرافی و رادیوگرافی دستگاه گوارش سگ¬های مبتلا به اسهال پاروویروسی سگ بود. بدین منظور تعداد 30 قلاده سگ مبتلا به پاروویروس، از نژادهای مختلف و در محدوده سنی بین 2 تا 11 ماه، مورد بررسی قرار¬گرفتند. در ادامه مختصات مورد نظر در دستگاه گوارش سگ¬ها، توسط دستگاه اولتراسونوگرافی لاندویند اندازه¬گیری شد. میانگین ضخامت دیواره معده، روده باریک و قولون، به¬ترتیب برای حیوانات گروه‌های A1 (سگ¬های زیر 6 ماه دچار اسهال خونی پاروویرسی) 38/1، 14/2، 9/0 و A2 (سگ¬های بالای 6 ماه دچار اسهال خونی پاروویرسی) 5/1، 96/1 و 84/0 میلی¬متر به¬دست آمد. همچنین مقادیر پارامترهای فوق برای حیوانات گروه¬های B1 (سگ¬های زیر 6 ماه دچار اسهال خونی غیرپاروویرسی)، B2 (سگ¬های بالای 6 ماه دچار اسهال خونی غیرپاروویرسی)، C1 (سگ¬های زیر 6 ماه دچار اسهال غیر¬خونی) و C2 (سگ¬های بالای 6 ماه دچار اسهال غیر¬خونی) نیز، تعیین شد. میانگین تعداد انقباضات پریستالتیک در روده باریک سگ¬های گروه¬های A1، A2، B1، B2، C1 و C2 هم به-ترتیب 6/1، 4/1، 18/2، 5/1، 1/2 و 4/2 ثبت شد. نتایج نشان داد که اسهال خونی می¬تواند تعداد انقباضات پریستالتیک را کاهش دهد. البته، تفاوت معنی¬داری را بین گروه¬های A و B با C نشان داد (05/0>p)، اما تفاوت بین گروه¬ A با B معنی¬دار نبود (05/0<p). همچنین تغییر در اکوژنیسیته به‌صورت هیپراکوئیک (20 درصد) و هیپواکوئیک (67/16 درصد) نیز مشاهده گردید. یافته¬های فوق می¬توانند تا حد زیادی در روند درمان اسهال سگ¬ها، کمک¬کننده باشند.

تفاصيل المقالة