هدف پژوهش حاضر تعیین برازش مدل علی تدوین‌شده بی‌ثباتی ازدواج بر اساس شخصیت تاریک و توانمندی ایگو با میانجی‌گری کیفیت زناشویی و در زنان متأهل بود. روش پژوهش همبستگی از نوع مدل‌سازی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری پژوهش حاضر تمامی زنان متأهل مراجعه‌کننده به خانه‌های سلامت مناطق 22 گانه شهر تهران در بازه زمانی مردادماه تا آبان ماه سال 1401 که با روش نمونه‌گیری در دسترس از بین خانه‌های سلامت مناطق مختلف 22 گانه شهر تهران 430 نفر به‌عنوان حجم نمونه انتخاب شد. جهت گردآوری داده‌ها از پرسشنامه‌های بی‌ثباتی ازدواج ادواردز و همکاران (1987)، سه صفت شخصیت تاریک جانسون و وبستر (2010)، توانمندی ایگو مارکستروم و همکاران (1997) و کیفیت روابط زناشویی باسبی و همکاران (1995) استفاده شد. جهت تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر با استفاده از نرم‌افزار SPSS-18 و AMOS-18 استفاده شد. نتایج به‌دست‌آمده نشان داد اثر مستقیم چهار متغیر خودشیفتگی و کیفیت زناشویی بر بی‌ثباتی ازدواج تأیید شد (05/0>p). جهت تأثیر خودشیفتگی بر بی‌ثباتی ازدواج، مثبت بود و جهت تأثیر کیفیت زناشویی بر بی‌ثباتی ازدواج، منفی بود. قوی‌ترین تأثیر بر بی‌ثباتی ازدواج مربوط به کیفیت زناشویی با ضریب 50/0- و خودشیفتگی با ضریب 47/0 بود. همچنین نقش میانجی کیفیت زناشویی در رابطه بین خودشیفتگی و توانمندی ایگو تأیید شد (05/0>p). برآیند پژوهش نشان داد طراحی مدل ساختاری مناسب برای پیش‌بینی بی‌ثباتی ازدواج بر اساس شخصیت تاریک و توانمندی ایگو با میانجی‌گری کیفیت زناشویی در زنان متأهل با مدل نظری مطابقت داشته و از برازش مطلوبی برخوردار است. لذا برای افزایش رضایت زناشویی می‌توان با شناخت ویژگی‌های شخصیتی افراد و میزان کیفیت زناشویی و تقابل عناصر درونی روانی آن‌ها، ثبات ازدواج را بهبود بخشید و تضمین نمود. تفاصيل المقالة