هدف: این مطالعه به منظور سنتز داربست فیبروئینی الکتروریسی شده و تاثیر وابسته به زمان پیش-انکوباسیون آن در محیط کشت بر روی چسبندگی سلولی و تکثیر سلول های کاشته شده بر روی داربست انجام گردید. روش بررسی: ابتدا سریسین زدائی پیله ابریشم و آماده سازی فیبروئین انجام شد و سپس محلول فیبروئین 3% با استفاده از اسید فرمیک تهیه شد. سپس با دستگاه الکتروریسی آزمایشگاهی، داربست فیبروئینی الکتروریسی شده ساخته شده و با میکروسکوپ الکترونی نگاره مورد ارزیابی قرار گرفت. پیش-انکوباسیون داربست در محیط کشت به مدت صفر، 1، 6، و 10 روز انجام شد و با روش اندازه گیری زاویه تماس قطره آب، میزان آب دوستی داربست ها ارزیابی گردید. سپس سلول های مزانشیمی مغز استخوان رت جداسازی، کشت، و بر روی داربست ها کاشت گردید. بعد از 21 روز از کاشت سلول ها، میزان بقا سلول ها (به روش MTT) و غلظت DNA ژنومی سلول های چسبیده به داربست مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج: نتایج نشان دادند که افزایش مدت زمان پیش -انکوباسیون داربست در محیط کشت منجر به کاهش زاویه تماس و افزایش بقا و تکثیر سلول ها گردید. به طور کلی مطالعه کنونی نشان داد که پیش -انکوباسیون داربست فیبروئینی الکتروریسی شده با الاستیسیته ثابت در محیط کشت منجر به افزایش آب دوستی داربست و متعاقبا افزایش تکثیر و بقا سلول های مزانشیمی کاشته شده بر روی آن می گرددنتیجه گیری: از این یافته میتوان به عنوان یک فاکتور موثر در آماده سازی کاشت سلول های غضروفی بر روی داربست در مهندسی بافت استفاده کرد. تفاصيل المقالة

ترکیبات دارای خاصیت آنتی‌اکسیدانی مانند تیموکینون، به میزان قابل‌توجهی مانع از ایجاد تغییرات حاصل از اثر مواد شیمیایی سمی نظیر تری سیکلازول روی ارگان های احشایی می‌شوند. لذا این مطالعه به‌منظور امکان به‌کارگیری تیموکینون جهت ممانعت از اثرات مخرب سم‌تری سیکلازول بر روند اسپرماتوژنزیس رت های نر انجام شد. در این مطالعه تجربی، تعداد 42 سر موش صحرایی نر به‌طور تصادفی به 7 گروه شامل: گروه کنترل (بدون دریافت دارو)، گروه شم (محلول 10 درصد توئین 80)، گروه 20 میلی گرم بر کیلوگرم تری سیکلازول، گروه آزمایشی 10 میلی گرم بر کیلوگرم تیموکینون، گروه آزمایشی 20 میلی گرم بر کیلوگرم تیموکینون، گروه آزمایشی تری سیکلازول 20 و تیموکینون 10 و گروه تری سیکلازول 20 و تیموکینون 20 تقسیم شدند. در پایان دوره ی تیمار، با تهیه برش های بافتی از بیضه، سلول های مسیر اسپرماتوژنز در واحد سطح مورد ارزیابی قرار گرفتند. طبق یافته ها، میانگین تعداد و تحرک اسپرم و تعداد سلول‌های اسپرماتوگونی در گروه های تیموکینون 20 و گروه تیموکینون 10 در مقایسه با گروه تری سیکلازول افزایش معنی داری را نشان داد (05/0p < )؛ اما تعداد سلول های لیدیگ در گروه های تیموکینون 20 و گروه تیموکینون 10 در مقایسه با گروه تری سیکلازول کاهش معنی‌داری را نشان داد (05/0p < ). نتایج مطالعه نشان داد که تیموکینون به‌عنوان یک آنتی‌اکسیدان قوی می‌تواند سمیت ناشی از تری سیکلازول بر فرآیند اسپرماتوزنز را تا حدودی جبران نماید. تفاصيل المقالة

ترکیباتی نظیر کرایزین، مانع از ایجاد تغییرات حاصل از اثر مواد سمی نظیر دیازینون روی ارگان های احشایی شده و تحقیق حاضر، بمنظور اثر حفاظتی کرایزین بر روند اسپرماتوژنزیس با مداخله سم دیازینون انجام شد. در این مطالعه تجربی، تعداد 42 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار با وزن تقریبی 250-180 گرم انتخاب و بطور تصادفی به هفت گروه شامل: کنترل، شم، دیازینون با غلظت 20 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن، کرایزین با غلظت 10، کرایزین با غلظت 20، کرایزین با غلظت 10 و دیازینون با غلظت 20 و کرایزین با غلظت 20 و دیازینون با غلظت20 ملی گرم بر کیلوگرم تقسیم شدند. در پایان دوره ی تیمار، با پروسه تهیه بافت، با نرم افزارMotic ، تعداد رده های سلولی در واحد سطح مشخص و در گروه‌های مختلف با یکدیگر مقایسه گردید. بین میانگین تعداد اسپرم و تحرک اسپرم در گروه شم و کنترل با گروه‌های دیازینون و کرایزین با غلظت 10 و دیازینون با غلظت 20 (001/0p < ) و گروه دیازینون با غلظت 20 و کرایزین با غلظت 20 (01/0p <) تفاوت معنی داری به صورت کاهشی وجود داشت. همچنین مرگ و میر اسپرم در در گروه شم و کنترل با گروه‌های آزمون دیازینون، کرایزین با غلظت 10 و دیازینون با غلظت 20 و دیازینون با غلظت 20 و کرایزین با غلظت (001/0p < )، تفاوت معنی داری به صورت افزایشی وجود داشت. نتایج نشان داد که در میانگین تعداد اسپرم، تحرک اسپرم، مرگ و میر اسپرم، مورفولوژی اسپرم، تعداد سلول‌های لیدیگ، تعداد سلول‌های ژرمینال، تعداد اسپرماتوسیت‌های اولیه و ثانویه و تعداد اسپرماتید در گروه شم و کنترل با بعضی گروه‌های آزمون تفاوت معنی داری وجود داشته، بنابراین کرایزین به عنوان یک آنتی اکسیدان قوی می تواند سمیت ناشی از سم دیازینون را جبران کند. تفاصيل المقالة