ترکیبات دارای خاصیت آنتی‌اکسیدانی مانند تیموکینون، به میزان قابل‌توجهی مانع از ایجاد تغییرات حاصل از اثر مواد شیمیایی سمی نظیر تری سیکلازول روی ارگان های احشایی می‌شوند. لذا این مطالعه به‌منظور امکان به‌کارگیری تیموکینون جهت ممانعت از اثرات مخرب سم‌تری سیکلازول بر روند اسپرماتوژنزیس رت های نر انجام شد. در این مطالعه تجربی، تعداد 42 سر موش صحرایی نر به‌طور تصادفی به 7 گروه شامل: گروه کنترل (بدون دریافت دارو)، گروه شم (محلول 10 درصد توئین 80)، گروه 20 میلی گرم بر کیلوگرم تری سیکلازول، گروه آزمایشی 10 میلی گرم بر کیلوگرم تیموکینون، گروه آزمایشی 20 میلی گرم بر کیلوگرم تیموکینون، گروه آزمایشی تری سیکلازول 20 و تیموکینون 10 و گروه تری سیکلازول 20 و تیموکینون 20 تقسیم شدند. در پایان دوره ی تیمار، با تهیه برش های بافتی از بیضه، سلول های مسیر اسپرماتوژنز در واحد سطح مورد ارزیابی قرار گرفتند. طبق یافته ها، میانگین تعداد و تحرک اسپرم و تعداد سلول‌های اسپرماتوگونی در گروه های تیموکینون 20 و گروه تیموکینون 10 در مقایسه با گروه تری سیکلازول افزایش معنی داری را نشان داد (05/0p < )؛ اما تعداد سلول های لیدیگ در گروه های تیموکینون 20 و گروه تیموکینون 10 در مقایسه با گروه تری سیکلازول کاهش معنی‌داری را نشان داد (05/0p < ). نتایج مطالعه نشان داد که تیموکینون به‌عنوان یک آنتی‌اکسیدان قوی می‌تواند سمیت ناشی از تری سیکلازول بر فرآیند اسپرماتوزنز را تا حدودی جبران نماید. تفاصيل المقالة