ساخت داربست فیبروئینی الکتروریسی شده و تاثیر پیش انکوباسیون آن در محیط کشت بر روی بقا و چسبندگی سلول های مزانشیمی مغز استخوان رت

الموضوعات :

مریم جانی ترمی ¹ (گروه زیست شناسی، واحد آیت الله آملی، دانشگاه آزاد اسلامی ،آمل، ایران)
اسماعیل فتاحی ² (گروه زیست شناسی، واحد آیت ا... آملی، دانشگاه آزاد اسلامی، آمل ، ایران)
سید غلامعلی جورسرایی ³ (مرکز درمانی تخصصی ناباروری حضرت فاطمه الزهرا بابل ، دانشگاه علوم پزشکی بابل، ایران)

تاريخ الإرسال : 01 الأحد , شعبان, 1442 تاريخ التأكيد : 05 الخميس , ذو الحجة, 1442 تاريخ الإصدار : 10 السبت , شوال, 1442

الکلمات المفتاحية: الکتروریسی, داربست, فیبروئین, کشت سلول,

ملخص المقالة :

هدف: این مطالعه به منظور سنتز داربست فیبروئینی الکتروریسی شده و تاثیر وابسته به زمان پیش-انکوباسیون آن در محیط کشت بر روی چسبندگی سلولی و تکثیر سلول های کاشته شده بر روی داربست انجام گردید. روش بررسی: ابتدا سریسین زدائی پیله ابریشم و آماده سازی فیبروئین انجام شد و سپس محلول فیبروئین 3% با استفاده از اسید فرمیک تهیه شد. سپس با دستگاه الکتروریسی آزمایشگاهی، داربست فیبروئینی الکتروریسی شده ساخته شده و با میکروسکوپ الکترونی نگاره مورد ارزیابی قرار گرفت. پیش-انکوباسیون داربست در محیط کشت به مدت صفر، 1، 6، و 10 روز انجام شد و با روش اندازه گیری زاویه تماس قطره آب، میزان آب دوستی داربست ها ارزیابی گردید. سپس سلول های مزانشیمی مغز استخوان رت جداسازی، کشت، و بر روی داربست ها کاشت گردید. بعد از 21 روز از کاشت سلول ها، میزان بقا سلول ها (به روش MTT) و غلظت DNA ژنومی سلول های چسبیده به داربست مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج: نتایج نشان دادند که افزایش مدت زمان پیش -انکوباسیون داربست در محیط کشت منجر به کاهش زاویه تماس و افزایش بقا و تکثیر سلول ها گردید. به طور کلی مطالعه کنونی نشان داد که پیش -انکوباسیون داربست فیبروئینی الکتروریسی شده با الاستیسیته ثابت در محیط کشت منجر به افزایش آب دوستی داربست و متعاقبا افزایش تکثیر و بقا سلول های مزانشیمی کاشته شده بر روی آن می گرددنتیجه گیری: از این یافته میتوان به عنوان یک فاکتور موثر در آماده سازی کاشت سلول های غضروفی بر روی داربست در مهندسی بافت استفاده کرد.