ساقه‌خواران نیشکر مهمترین آفت این محصول در مناطق نیشکرکاری دنیا و ایران می‌باشند. در طول سال‌های 1384-1385 درصد پارازیتیسم تخم ساقه‌خوار نیشکر Sesamia nonagrioides Lefebvre توسط زنبور پارازیتویید Telenomus busseolae Gahan در منطقه کشت و صنعت کارون شوشتر مورد مطالعه قرار گرفت. مطالعات در سال اول در مزرعه بازرویی و در سال دوم در مزرعه کشت جدید روی رقم Cp48-103 انجام شد. نمونه برداری‌ها به صورت هفتگی بوده و در هر نمونه‌برداری تعداد تخم ساقه‌خوار نیشکر و درصد پارازیتیسم به روش معمولی و به روش فراخوان مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که نوسانات کل تخم‌های ساقه‌خوار با تعداد تخم‌های پارازیته در مزرعه بازرویی روند مشابهی داشته ولی در مزرعه کشت جدید در اوایل شهریورماه جمعیت تخم‌های آفت زیاد درحالی که تعداد تخم پارازیته شده کم شده بود. این پارازیتویید در مزرعه کشت جدید دارای 6 دوره فعالیتی در یک سال زراعی می‌باشد. میزان هم زمانی جمعیت‌های فعال دو گونه آفت و پارازیتویید در ابتدای فصل پایین است ولی با گذشت زمان میزان هم زمانی افزایش یافته و در دوره فعالیتی دوم پارازیتویید به حداکثر می‌رسد. علاوه بر این، نتایج حاصل بین دو روش محاسبه درصد پارازیتیسم اختلاف وجود دارد. از آن جایی که نتایج درصد پارازیتیسم به روش فراخوان با شرایط واقعی هماهنگی بیشتری دارد بنابراین می‌توان چنین استنباط کرد که محاسبه درصد پارازیتیسم به این روش می‌تواند به طور موثرتری در مدیریت کنترل بیولوژیک این آفت مورد استفاده قرار گیرد. در ضمن این پارازیتویید در کاهش جمعیت ساقه‌‌خوار بسیار مهم بوده و نقش زیادی در دینامیسم جمعیت آن بازی می‌کند. تفاصيل المقالة

بقای قارچ Vuillemin Beauveria bassiana به عنوان عامل بیمارگر سوسک شپشه دندانه‌دار روی ارقام خرما شامل سایر، زاهدی و دیری مورد بررسی قرار گرفت. پارامترهای نرخ خطر کاهش جوانه‌زنی و میانه امید بقای درصد جوانه زنی قارچ برای هر رقم برآورد گردید. نتایج نشان داد که درصد جوانه زنی از ابتدا تا انتهای دوره انبارداری به تدریج ولی با شیب های متفاوتی در هر سه رقم خرما کاهش می یابد. بین دو رقم سایر و زاهدی شباهت بیشتری از نظر روند کاهش جوانه‌زنی عامل بیمارگر دیده شد. به طوری که در ارقام سایر و زاهدی، میانه امید زندگی بقای اسپور تا حدود ماه چهارم تغییرات اندکی نشان ‌داد و از ماه چهارم به بعد با شیب ملایمی کاهش یافت. این در حالی است که در رقم دیری میانه امید بقای اسپور در طول دوره شش ماهه با نوسانات اندکی تقریبا یکنواخت بود. دو صفت اسیدیته و درصد رطوبت نسبی میوه خرما دارای همبستگی معنی‌داری با بقای قدرت جوانه‌زنی اسپور در طی دوره شش ماهه انبارداری در سه رقم مورد مطالعه می‌باشند. درجه تاثیر دو صفت میوه بر بقای اسپور در توده خرمای دیری بیشتر از دو رقم سایر و زاهدی بوده، لذا درصد جوانه‌زنی در این رقم با شیب تندتری نسبت به دو رقم دیگر کاهش ‌یافت. نتایج این تحقیق نشان داد که نوع رقم، در میزان بقای عامل بیمارگر موثر است. لذا در نظر گرفتن نوع رقم میزبان و شرایط مناسب نگهداری آن در نحوه تاثیر قارچ عامل بیمارگر در کنترل شپشه‌دندانه‌دار روی خرما از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. تفاصيل المقالة

تخم زنجرک موArboridia kermanshah Delabola در تاکستان‌های استان اصفهان مورد حمله دو گونه زنبور پارازیتوییدAnagrus atomus L.(گونه A) و Ufens sp. (گونه (B قرار می‌گیرد. برای انجام این تحقیق از مناطق مختلف اقلیم‌های استان اصفهان تعداد 27 تاکستان انتخاب شد. در هر هکتار از تاکستان‌های انتخابی تعداد 10 عدد بوته مو به صورت تصادفی انتخاب و از هر بوته سه برگ از نواحی پایین، وسط و بالا نمونه برداری شد. سپس تعداد تخم های سالم و پارازیته شده شمارش گردیده و به کمک آن ها درصد پارازیتیسم ظاهری در هر تاکستان برآورد شد. از هر اقلیم سه نمونه 30 تایی از تخم های زنجرک پارازیته شده به صورت تصادفی انتخاب شده و تعداد زنبورهای خارج شده هر دو گونه ثبت شد. به کمک داده‌های حاصل درصد پارازیتیسم حاشیه ای دو گونه محاسبه و با هم مقایسه گردیدند. متوسط درصد پارازیتیسم ظاهری در کل استان 33/8 درصد بوده که دامنه آن از حداقل 5/1 در اقلیم بسیار گرم با بیابان‌های خشک تا حداکثر 43 درصد در معتدل سرد با بیابان‌های گرم و خشک متغیر ‌بود. اقیلم‌های معتدل سرد با بیابان‌های گرم و خشک و نیمه خشک سرد با بیابان‌های خشک با متوسط 8/82 درصد دارای بیشترین درصد پارازیتیسم حاشیه‌ای برای گونه A و اقلیم بسیار گرم با بیابان‌های خشک با متوسط 9/4 درصد دارای بیشترین درصد پارازیتیسم حاشیه‌ای برای گونه B بود. پارازیتیسم حاشیه‌ای هر دو گونه دارای همبستگی متوسط تا زیاد با درصد پارازیتیسم ظاهری در اقیلم‌های مختلف استان اصفهان بودند. همبستگی گونه A مثبت بوده، به عبارت دیگر با افزایش درصد پارازیتیسم حاشیه‌ای این گونه درصد پارازیتیسم ظاهری در اقلیم‌های مختلف افزایش یافته بود. این درحالی است که همبستگی گونه B منفی بوده و با افزایش درصد پارازیتیسم حاشیه‌ای این گونه در هر اقلیم از درصد پارازیتیسم ظاهری آن کاسته شده بود. با توجه به مجموع نتایج ارایه شده می‌توان چنین استنباط نمود که در اقلیم‌های مختلف استان اصفهان گونه A. atomus کارایی بیشتری نسبت به گونه Ufens sp. دارد. تفاصيل المقالة

تفاصيل المقالة