زمینه و هدف : سبزیجات تازه و فرآوری شده، به خصوص سبزیجات برگ دار، منابع عمده دریافت نیترات در رژیم غذایی هستند. اهمیت میزان رشد و عدم آلودگی این سبزیجات، به ویژه با توجه به تمرکز کشت آن‌ها در زمین‌های کشاورزی حاشیه شهرها که احتمال استفاده از منابع فاضلابی در آن‌ها می‌رود بسیار زیاد است. هدف این طرح تعیین غلظت نیترات در قسمت خوراکی محصولات تربچه، نعناع و جعفری و مقایسه آن با حدود مجاز بود و همچنین گیاهانی که دارای بیش‌ترین قدرت جذب نیترات در جنوب شهر تهران در سال 1394 بودند معرفی شدند. روش بررسی : محصولات مورد نظر در ماه های مرداد و شهریور سال 1394 از منطقه کشاورزی شهرک احمدیه واقع در جنوب تهران طی 3 نوبت جمع آوری شدند .بر روی هر نمونه سه بار آزمایش تکرار شد و در نهایت 90 نمونه مورد آزمایش قرار گرفت آزمایشات با استفاده از دستور العمل ارایه شده توسط سازمان ملی استاندارد ایران انجام شد. یافته ها : نتایج نشان داد که میانگین نیترات در تربچه، برگ تربچه، برگ نعناع، ساقه نعناع، برگ جعفری و ساقه جعفری به ترتیب (342/±1 02/ 19)،(895/0 ± 00/11)،(369/1 ± 70/17)،(936/1 ± 69/26)،(261/1 ± 82/20)،(00/1 ± 43/22) میلی گرم بر- کیلوگرم بودند، بنابراین بیش ترین غلظت نیترات در بین نمونه های آزمایش شده مربوط به سبزی نعناع و کم ترین میزان آن مربوط به سبزی تربچه بود. همچنین غلظت نیترات در محصولات مورد نظر در جنوب تهران کم تر از حد مجاز بود. بحث و نتیجه گیری : اگرچه غلظت نیترات در این محصولات کم‌تر از حد مجاز بود اما با توجه به آبیاری سبزیجات در این منطقه با فاضلاب هایی که غلظت نیترات را در محصولات ممکن است بالا ببرد، ضرورت دارد بررسی میزان نیترات با تعداد نمونه بیش تری صورت گیرد و کنترل دایمی غلظت نیترات در این محصولات ضروری می باشد. تفاصيل المقالة

متریبوزین یکی از رایج ترین علف‌کش های مورد استفاده در زراعت سیب زمینی است. به‌منظور بررسی تأثیر خصوصیات خاک و سابقه مصرف علف کش متریبوزین بر کارایی این علف کش در کنترل علف هرز تاج‌خروس وحشی، آزمایشی به‌صورت فاکتوریل و در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در گلخانه مؤسسه تحقیقات گیاهپزشکی کشور در سال 1391 انجام شد. عامل اول نوع خاک در شش سطح (همدان با 15 سال و بدون سابقه مصرف، جیرفت با 15 سال و بدون سابقه مصرف، اصفهان دو سال سابقه مصرف و مشهد سه سال سابقه مصرف) و عامل دوم غلظت علف کش متریبوزین در شش سطح (صفر، 100، 300، 700، 1000 و 1500 گرم در هکتار(به ترتیب 10،0، 30، 70، 100 و 150% درصد غلظت توصیه‌شده)) بود. قبل از کاشت تاج‌خروس وحشی، گلدان ها با مقادیر مورد نظر علف کش متریبوزین تیمار شد و 4 هفته بعد از کاشت، برداشت انجام شد و صفات طول ریشه و اندام هوایی و وزن خشک آن‌ها اندازه گیری و منحنی‌های غلظت-پاسخ رسم گردید. بالاترین و پایین ترین خسارت به تاج‌خروس وحشی به ترتیب در خاک های جیرفت بدون سابقه مصرف و همدان با 15 سال سابقه مصرف دیده شد. در خاک جیرفت با 15 سال سابقه ی مصرف، کاهش وزن خشک اندام هوایی در غلظت های 1/0، 3/0، 7/0، 1 و 5/1 کیلوگرم متریبوزین در هکتار نسبت به عدم مصرف آن، به ترتیب 15، 29، 45، 46 و 56 درصد بود، درحالی‌که در خاک همدان با 15 سال سابقه مصرف، کاهش وزن اندام هوایی در غلظت های مذکور متریبوزین نسبت به عدم مصرف علف کش به ترتیب 6، 11، 25، 31 و 36 درصد بود. نتایج نشان داد که در خاک های مختلف افزایش غلظت علف کش سبب کنترل مطلوب تر تاج‌خروس وحشی گردید ولی افزایش میزان رس و ماده آلی و همچنین افزایش سابقه مصرف، از شدت تأثیر بقایای متریبوزین کاست. تفاصيل المقالة