هدف: پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی پروتکل درمانی تن انگاره تایلور بر عوامل حمایت کننده فردی و پذیرش خود نوجوانان دختر دارای وسواس تن انگاره شهر اصفهان انجام شد. روش: طرح پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون همراه با گروه کنترل و دوره پیگیری دو ماهه بود. جامعه ی آماری شامل کلیه دختران نوجوان ۱۳ تا ۱۸ سال دارای وسواس تن انگاره شهر اصفهان در بازه زمانی بهار و تابستان 1400 بود. بدین منظور از طریق درج فراخوان در شبکه های اجتماعی و دعوت به شرکت در پژوهش ، به شیوه نمونه گیری در دسترس و با در نظر گرفتن ملاک های خروج و ورود، تعداد 30 نفر انتخاب و بصورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل( 15 نفر آزمایش، 15 نفر کنترل) گمارده شدند. افراد گروه آزمایش به مدت 10 جلسه 60 دقیقه‌‌ای در دوره تن انگار تایلور شرکت کردند؛ اما برای گروه کنترل، مداخله‌‌‌‌ای صورت نگرفت. ابزار: ابزار پژوهش، شامل پرسشنامه عوامل حمایت کننده فردی اسپرینگرو فیلیپس (۱۹۹۷)، پرسشنامه پذیرش خود چمبرلین و هاگا (۲۰۰۱) و پرسشنامه رضایت از تن انگاره سوئوتو و گارسیا (2002) بود. داده‌‌های پژوهش با استفاده از روش تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر در نرم افزار SPSS-26 تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد که مداخله آموزشی تن انگاره بر عوامل حمایت کننده فردی شامل تعهد اجتماعی، صلاحیت‌های فردی و اجتماعی، دختران ۱۳_۱۸سال دارای وسواس تن انگاره در دو مرحله پس آزمون و پیگیری تأثیر معنی داری داشته و و اثرات درمان در مرحله اثر آن در طول زمان ثابت باقی مانده است (01/0p<). همچنین نتایج نشان داد که پروتکل درمانی تن انگاره تایلور سبب افزایش پذیرش خود دختران ۱۳_۱۸سال دارای وسواس تن انگاره در دو مرحله پس آزمون و پیگیری شده و اثر آن ثابت باقی مانده است (01/0p<). نتیجه‌گیری: با توجه به اثربخشی پروتکل درمانی تن انگاره تایلور بر ارتقاء حمایت‌کننده‌های فردی و پذیرش خود نوجوانان پیشنهاد می‌شود برای تدوین برنامه‌های آموزشی و بهداشتی نوجوانان، اقدامات موثری از سوی متخصصین آموزشی و درمانی به انجام برسد. تفاصيل المقالة

مقدمه: این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی آموزش فرزند پروری مقابله با کودک آزاری براسترس والدگری و مشکلات رفتاری کودکان در مادران دارای سابقه کودک آزاری در شهر اصفهان انجام شد. روش پژوهش: روش پژوهش نیمه آزمایشی طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون- پیگیری با گروه کنترل بود. بدین منظور از بین مراجعین مراکز اورژانس اجتماعی در سال 1401 به روش نمونه گیری در دسترس 30 نفر از مادران دارای سابقه کودک‌آزاری انتخاب شده و بطور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. آزمودنی‌های هر دو گروه پرسشنامه‌های استرس والدگری و مشکلات رفتاری کودکان را در مراحل پیش‌آزمون پس‌آزمون و پیگیری دو ماهه پاسخ دادند. گروه آزمایش 8 جلسه 60 دقیقه ای آموزش فرزند پروری مقابله با کودک آزاری را به صورت دوبار درهفته دریافت نمودند، گروه کنترل در این مدت هیچ نوع آموزشی دریافت نکردند برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از روش‌های آماری توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و استنباطی (تحلیل واریانس اندازه‌های تکراری) استفاده شد. یافته ها: نتایج تحلیل واریانس اندازه‌های تکراری نشان داد که آموزش فرزند پروری مقابله با کودک آزاری باعث کاهش استرس والدگری و مشکلات رفتاری کودکان در مادران دارای سابقه کودک‌آزاری می‌شود (05/0>›P). نتیجه گیری: با توجه به نتایج حاصل می‌توان گفت یکی از روش‌های موثر برای کاهش استرس والدگری و مشکلات رفتاری کودکان در مادران دارای سابقه کودک‌آزاری می‌تواند آموزش مقابله با کودک آزاری باشد.

تفاصيل المقالة