هدف از این مطالعه بررسی تغییرات مکانی و زمانی سطح آب زیرزمینی دشت سیرجان با استفاده از روش‌های زمین آماری در دوره آماری 1375 تا 1385 است. داده‌های سطح ایستابی مربوط به 30 حلقه چاه منطقه جمع آوری گردید. پس از کنترل کیفیت، صحت و بررسی نرمال بودن داده ها، سطح ایستابی با استفاده از روش‌های قطعی توان دهی عکس فاصله، روش چندجمله‌ای محلی، روش چندجمله‌ای جهانی با توان‌های 1، 2 و 3، روش توابع پایه شعاعی (اسپلاین کاملاً منظم، اسپلاین با کشش، مولتی کوادریک، مولتی کوادریک معکوس، اسپلاین صفحه نازک) و روش‌های کریجینگ معمولی، کریجینگ ساده و کریجینگ گسسته میانیابی گردید. انتخاب بهترین روش میانیابی با استفاده از معیارهای میانگین خطا، مجذور میانگین مربعات خطا و ضریب تبیین انجام و نقشه‌های پهنه بندی مکانی در دوره مطالعه ترسیم شد. نتایج نشان داد که واریوگرام مدل گوسین با ضریب تبیین 7/0 به عنوان بهترین مدل برازش شده به ساختار فضایی داده‌ها و روش چندجمله‌ای محلی و روش کریجینگ معمولی به ترتیب با داشتن مجذور میانگین مربعات خطا 6/43 و 85/23، بهترین روش میانیابی می‌باشند. نتایج همچنین نشان داد که روش کریجینگ معمولی با تغییرنما گوسی در مقایسه با سایر روش‌های بکار رفته، برای برآورد عمق سطح ایستابی آب زیرزمینی در هر دو دوره آماری دقت بیشتری دارد. پهنه بندی با روش کریجینگ معمولی نشان داد که سطح آب زیرزمینی در بیشتر نقاط دشت در دوره مطالعه افت داشته است. حداکثر این افت معادل 40 متر و به طور متوسط 15 متر می باشد. در نقاط غربی دشت سطح آب افزایش پیدا کرده که باعث تغییر جهت آب از سمت سفره آب شور غرب به سمت سفره آب شیرین و کاهش کیفیت سفره آب زیرزمینی دشت سیرجان شده است. تفاصيل المقالة

بهره برداری از منابع آب و خاک با کیفیت کم می تواند به عنوان یک گزینه مناسب برای تولید غذا در کشورهای در حال توسعه مورد نظر قرار گیرد. به همین منظور این مطالعه بر روی گیاه سورگوم علوفه ای در سطوح مختلف شوری(2، 5و 8 دسی زیمنس بر متر) و سطوح مختلف آبیاری(120، 100، 75 و 50 درصد نیاز آبی گیاه) و در سه مرحله برداشت علوفه در قالب طرح فاکتوریل اسپلیت پلات در زمان با 12 تیمار و 3 تکرار انجام گرفت. نتایج نشان داد با افزایش شوری و کاهش عمق آب آبیاری عملکرد علوفه کاهش یافت اما بین تیمار آبیاری کامل و 75 درصد نیاز آبی گیاه تفاوت معنی دار مشاهده نگردید. همچنین بین تیمارهای آب با شوری 2 و 5 دسی زیمنس بر متر تفاوت معنی داری از نظر تولید علوفه مشاهده نشد. اثر برداشت نشان داد مقدار عملکرد علوفه در برداشت دوم بهتر از برداشت اول و سوم بود. با افزایش شوری و کاهش عمق آب آبیاری درصد پرولین و نسبت کلروفیل a به b افزایش و درصدکارتنوئیدها، مقدار کلروفیل a و b کاهش یافت. با توجه به کمبود آب در منطقه می توان آبیاری این گیاه را با 75 درصد نیاز آبی گیاه و شوری 5 دسی زیمنس بر متر آبیاری انجام داد بدون آن که تأثیر معنی داری در میزان علوفه تولید شده داشته باشد و بهترین برداشت علوفه از نظر تولید و کیفیت نیز چین دوم می باشد. تفاصيل المقالة

امروزه تغییر الگوی کاشت به سمت گیاهان مقاوم به کم‌آبی برای مقابله با خشکی مطرح شده است. یکی از گیاهان مقاوم به خشکی چای ترش می‌باشد. در این تحقیق اثر سطوح مختلف آب آبیاری، کود نیتروژن و کود پتاسیم بر چای ترش مورد بررسی قرار گرفت. آزمایش به صورت طرح کرت‌های دوبار خرد شده با چهار سطح آب آبیاری (I1 ، I2 ، I3 و I4 به ترتیب معادل25، 50، 75 و 100 درصد نیاز‌آبی‌گیاه) و سه سطح نیتروژن(N1، N2 وN3 به ترتیب معادل 50، 75 و 100 درصد نیاز‌کودی نیتروژن) به عنوان کرت فرعی و سه سطح پتاسیم(K1، K2 وK3 به ترتیب معادل 50، 75 و 100 درصد نیاز‌کودی پتاسیم) به عنوان کرت فرعی فرعی انجام شد. در پایان آزمایش پارامترهای ارتفاع گیاه، وزن کپسول، عملکرد خشک، مقدار آنتوسیانین و بهره‌وری آب آبیاری اندازه‌گیری شد. نتایج آزمایش نشان داد اثرات ساده آب آبیاری و کود پتاسیم در سطح احتمال یک و پنج درصد بر تمامی پارامترهای اندازه‌گیری شده و کود نیتروژن بر تمامی پارامترها به غیر از بهره‌وری آب آبیاری معنی‌دار گردید. بیشترین عملکرد از تیمارهای 100 درصد مصرف کود و 100درصد نیاز آبی به دست آمد اما از این نظر بین تیمار 100 و 75 درصد نیاز آبی تأثیر معنی‌دار مشاهده نشد. بیشترین بهره‌وری آب آبیاری در تیمار 75 درصد نیاز آبی و 100 درصد مصرف کود نیتروژن و پتاسیم به دست آمد اما از این نظر بین تیمارهای مختلف کود نیتروژن تفاوت معنی‌دار حاصل نشد. بنابراین با توجه به وضعیت آب منطقه و کاهش منابع آبی به‌کار بردن 75 درصد نیاز آبی باعث صرفه‌جویی در مصرف آب می‌گردد بدون آن که تأثیر معنی‌دار در کاهش عملکرد داشته باشد. همچنین با توجه به شرایط آب و هوایی خشک منطقه سیستان استفاده از کود پتاسیم و نیتروژن می‌‌تواند باعث تعدیل خسارات ناشی از تنش خشکی در چای ترش شود. تفاصيل المقالة

تحقیق به منظور تعیین تابع برتر آب- شوری- عملکرد و زمان برداشت سورگوم علوفه‌ای در مزرعه تحقیقاتی در ‌ دشت سیستان اجرا شد. آزمایش در سطوح شوری(2، 5 و 8 دسی زیمنس بر متر) و سطوح آبیاری( 50، 75، 100و 120 ٪ نیاز آبی گیاه) در سه زمان برداشت انجام و چهار تابع تولید خطی، لگاریتمی، درجه دوم و متعالی مورد ارزیابی قرار گرفتند. برای هر برداشت تابع تولید به طور جداگانه مورد بررسی سپس با در نظر گرفتن زمان برداشت، تابع تولید ارزیابی شد. بعد از تعیین تابع برتر جهت بررسی اثرات جداگانه و توأم شوری و آب آبیاری از شاخص تولید نهایی نسبت به عمق و شوری آبیاری، نسبت نهایی نرخ جایگزین فنی و ارزش تولید نهایی استفاده گردید. نتایج نشان داد تابع درجه دوم عملکرد سورگوم را بهتر نشان داد. شاخص تولید نهایی نسبت به عمق آب آبیاری نشان داد به ازای افزایش یک سانتی متر آب آبیاری، برداشت اول کمترین تغییر عملکرد(22/1 تن بر سانتی‌متر) و برداشت سوم بیشترین مقدار (9/2) را داشته است. شاخص تولید نهایی نسبت به شوری نشان داد کاهش عملکرد در شوری های پایین در برداشت دوم کمتر از برداشت اول و سوم بوده است و برداشت سوم بیشترین کاهش عملکرد علوفه تازه را داشته است. نرخ جایگزینی نهایی کمیت و کیفیت آب آبیاری نسبت به عملکرد علوفه تازه نشان داد برای این که عملکرد با افزایش یک واحد شوری آب تغییر نکند، باید 86/5 سانتی متر در برداشت اول، 97/1 برداشت دوم و 72/1 برداشت سوم عمق آب افزایش یابد. تفاصيل المقالة