به منظور بررسی تأثیر پیش تیمار هورمونی بر شاخص های جوانه زنی بذر و رشد گیاهچه بالنگوی شهریتحت تنش خشکی، پژوهشی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار اجرا شد. عوامل آزمایش شامل: پیش تیمار با جیبرلین (صفر و 500 میلی گرم در لیتر)، آبسیزیک اسید (صفر و 5 میکرومولار) و تنش خشکی (صفر، 3-،6-، 9-، 12- و 15- بار) بود. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که اثر پیش تیمار بر طول ساقه چه، جوانه غیر نرمال، ضریب آلومتریک و درصد جوانه زنی در سطح احتمال یک درصد، بر طول گیاهچه و جوانه نرمال در سطح احتمال پنج درصد معنی دار شد. هم چنین نتایج این پژوهش نشان داد که اثر تنش خشکی بر تمامی صفات مذکور بغیر از جوانه نرمال و متوسط زمان جوانه زنی در سطح احتمال یک درصد معنی دار بود. اثر متقابل پیش تیمار و تنش خشکی بر طول ساقه چه، وزن تر گیاهچه، ضریب آلومتریک، درصد جوانه زنی و متوسط زمان جوانه‌زنی در سطح احتمال یک درصد معنی دار ولی بر بقیه صفات غیر معنی دار بود. بیش ترین درصد جوانه زنی مربوط به پیش تیمار جیبرلین (91 درصد) بود که افزایش 49/1 درصدی نسبت به تیمار شاهد داشت. هم چنین بیش ترین درصد جوانه زنی مربوط به تیمار عدم تنش خشکی (5/92 درصد) بود که افزایش72/4 درصدی را نسبت به تیمار تنش خشکی 15- بار نشان داد. کم ترین متوسط زمان جوانه زنی (02/2 روز) با پیش تیمار آبسیزیک اسید 5 میکرومولار و عدم تنش خشکی بدست آمد. به طور کلی نتایج نشان داد که پیش تیمار بذر با جیبرلین باعث افزایش شاخص های جوانه زنی بالنگو می‌شود. تفاصيل المقالة

به منظور بررسی تأثیر بیوپرایمینگ بر جوانه‌زنی و رشد گیاهچه کنجد در شرایط تنش شوری آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار در دانشکده علوم کشاورزی دانشگاه شاهد در سال 1395 انجام شد. فاکتورهای آزمایش شامل بیوپرایمینگ در سه سطح عدم پرایمینگ (به عنوان شاهد)، باسیلوس سابتیلیسوسدوموناس فلورسنسو تنش شوری در چهار سطح صفر، 3، 6 و9 دسی‌زیمنس بر متر بودند. نتایج نشان داد صفات مورد بررسی از جمله درصد جوانه‌زنی، سرعت جوانه‌زنی، ارزش جوانه‌زنی، متوسط زمان جوانه‌زنی، سرعت جوانه‌زنی روزانه، متوسط جوانه‌زنی روزانه، شاخص طولی قدرت گیاهچه، طول ساقه‌چه، ریشه‌چه و گیاهچه، نسبت طول ریشه‌چه به ساقه‌چه و وزن خشک گیاهچه به طور معنی‌داری تحت تأثیر شوری قرار گرفت. تأثیر باکتری‌های محرک رشد با وجود اینکه تا حدی سبب کاهش میانگین مدت زمان جوانه‌زنی گردید ولی از لحاظ آماری معنی‌دار نبود. همچنین اثر متقابل شوری و باکتری بر سرعت جوانه‌زنی و میانگین مدت زمان جوانه‌زنی معنی‌دار شد. با افزایش شوری میانگین صفات درصد جوانه‌زنی، ارزش جوانه‌زنی، شاخص طولی قدرت گیاهچه، طول ریشه‌چه و گیاهچه کاهش معنی‌داری نشان دادند. برش‌دهی اثر متقابل صفات سرعت جوانه‌زنی و متوسط زمان جوانه‌زنی نشان داد که سطوح عدم تلقیح و تلقیح با باکتری سدوموناس در سطوح مختلف شوری معنی‌دار بود. به طور کلی بذر گیاه کنجد نسبت به شوری مقاومت خوبی در مرحله جوانه‌زنی از خود نشان داد و کاربرد باکتری سدوموناس فلورسنستوانست سرعت جوانه‌زنی بذر را افزایش و زمان لازم برای جوانه‌زنی را در شرایط تنش بالا کاهش دهد. تفاصيل المقالة

به منظور بررسی تأثیر پیش تیمار هورمونی بر شاخص های جوانه زنی بذر و رشد گیاهچه بالنگوی شهریتحت تنش خشکی، پژوهشی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار اجرا شد. عوامل آزمایش شامل: پیش تیمار با جیبرلین (صفر و 500 میلی گرم در لیتر)، آبسیزیک اسید (صفر و 5 میکرومولار) و تنش خشکی (صفر، 3-،6-، 9-، 12- و 15- بار) بود. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که اثر پیش تیمار بر طول ساقه چه، جوانه غیر نرمال، ضریب آلومتریک و درصد جوانه زنی در سطح احتمال یک درصد، بر طول گیاهچه و جوانه نرمال در سطح احتمال پنج درصد معنی دار شد. هم چنین نتایج این پژوهش نشان داد که اثر تنش خشکی بر تمامی صفات مذکور بغیر از جوانه نرمال و متوسط زمان جوانه زنی در سطح احتمال یک درصد معنی دار بود. اثر متقابل پیش تیمار و تنش خشکی بر طول ساقه چه، وزن تر گیاهچه، ضریب آلومتریک، درصد جوانه زنی و متوسط زمان جوانه‌زنی در سطح احتمال یک درصد معنی دار ولی بر بقیه صفات غیر معنی دار بود. بیش ترین درصد جوانه زنی مربوط به پیش تیمار جیبرلین (91 درصد) بود که افزایش 49/1 درصدی نسبت به تیمار شاهد داشت. هم چنین بیش ترین درصد جوانه زنی مربوط به تیمار عدم تنش خشکی (5/92 درصد) بود که افزایش72/4 درصدی را نسبت به تیمار تنش خشکی 15- بار نشان داد. کم ترین متوسط زمان جوانه زنی (02/2 روز) با پیش تیمار آبسیزیک اسید 5 میکرومولار و عدم تنش خشکی بدست آمد. به طور کلی نتایج نشان داد که پیش تیمار بذر با جیبرلین باعث افزایش شاخص های جوانه زنی بالنگو می‌شود. تفاصيل المقالة

به منظور بررسی تأثیر بیوپرایمینگ بر جوانه‌زنی و رشد گیاهچه کنجد در شرایط تنش شوری آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار در دانشکده علوم کشاورزی دانشگاه شاهد در سال 1395 انجام شد. فاکتورهای آزمایش شامل بیوپرایمینگ در سه سطح عدم پرایمینگ (به عنوان شاهد)، باسیلوس سابتیلیسوسدوموناس فلورسنسو تنش شوری در چهار سطح صفر، 3، 6 و9 دسی‌زیمنس بر متر بودند. نتایج نشان داد صفات مورد بررسی از جمله درصد جوانه‌زنی، سرعت جوانه‌زنی، ارزش جوانه‌زنی، متوسط زمان جوانه‌زنی، سرعت جوانه‌زنی روزانه، متوسط جوانه‌زنی روزانه، شاخص طولی قدرت گیاهچه، طول ساقه‌چه، ریشه‌چه و گیاهچه، نسبت طول ریشه‌چه به ساقه‌چه و وزن خشک گیاهچه به طور معنی‌داری تحت تأثیر شوری قرار گرفت. تأثیر باکتری‌های محرک رشد با وجود اینکه تا حدی سبب کاهش میانگین مدت زمان جوانه‌زنی گردید ولی از لحاظ آماری معنی‌دار نبود. همچنین اثر متقابل شوری و باکتری بر سرعت جوانه‌زنی و میانگین مدت زمان جوانه‌زنی معنی‌دار شد. با افزایش شوری میانگین صفات درصد جوانه‌زنی، ارزش جوانه‌زنی، شاخص طولی قدرت گیاهچه، طول ریشه‌چه و گیاهچه کاهش معنی‌داری نشان دادند. برش‌دهی اثر متقابل صفات سرعت جوانه‌زنی و متوسط زمان جوانه‌زنی نشان داد که سطوح عدم تلقیح و تلقیح با باکتری سدوموناس در سطوح مختلف شوری معنی‌دار بود. به طور کلی بذر گیاه کنجد نسبت به شوری مقاومت خوبی در مرحله جوانه‌زنی از خود نشان داد و کاربرد باکتری سدوموناس فلورسنستوانست سرعت جوانه‌زنی بذر را افزایش و زمان لازم برای جوانه‌زنی را در شرایط تنش بالا کاهش دهد. تفاصيل المقالة