به منظور ارزیابی اثر تنش شوری بر ویژگی‌های جوانه‌زنی و محتوای پرولین گیاه کنجد، آزمایشی به صورت کاملاً تصادفی در آزمایشگاه تکنولوژی بذر دانشگاه شاهد در سال 1395 اجرا شد. فاکتور آزمایش شامل 4 سطح تنش شوری (0 (آب مقطر)، 5/2، 5، 5/7 دسی‌زیمنس بر متر) بود.صفات مورد مطالعه شامل درصد و سرعت جوانه‌زنی، متوسط جوانه‌زنی روزانه، طول ریشه‌چه و ساقه‌چه، ضریب آلومتری، وزن خشک گیاهچه، شاخص طولی و وزنی بنیه گیاهچه و محتوای پرولین بود. نتایج تجزیه واریانس داده‌های این پژوهش نشان داد که فاکتورهای مورد آزمایش تأثیر معنی‌داری بر صفات مورد مطالعه داشتند. تنش شوری باعث کاهش خصوصیات جوانه‌زنی بذر و ویژگی‌های رشد گیاهچه کنجد تحت تنش شوری شد. بیش‌ترین درصد و سرعت جوانه زنی، متوسط جوانه‌زنی روزانه، شاخص بنیه گیاهچه، طول ریشه‌چه و ساقه‌چه و وزن خشک گیاهچه در عدم تنش شوری مشاهده شد. تنش شوری محتوای پرولین گیاهچه کنجد را تحت تأثیر قرار داد و باعث افزایش آن شد. با توجه به نتایج، گیاه کنجد به تنش شوری حساس است. تفاصيل المقالة

به منظور بررسی اثر پیش تیمار با هورمون‌های گیاهی بر شاخص‌های جوانه‌زنی گیاه کتان در شرایط تنش خشکی، پژوهشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار در آزمایشگاه علوم و تکنولوژی بذر دانشکده کشاورزی دانشگاه شاهد در سال 1395 اجرا شد. فاکتور اول هورمون (شاهد، پیش تیمار با جیبرلین 500 میلی‌گرم در لیتر، آبسیزیک اسید 5 میکرومولار) و فاکتور دوم تنش خشکی (صفر، 3-،6-، 9-، 12- و 15- بار) بود. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که اثر پیش تیمار با هورمون‌های گیاهی بر طول ریشه‌چه، طول ساقه‌چه، طول گیاهچه، درصد جوانه‌زنی، شاخص طولی بنیه بذر و متوسط زمان جوانه‌زنی در سطح احتمال یک درصد معنی‌دار بود. اثر متقابل پیش تیمار هورمون‌های گیاهی و تنش خشکی بر طول ریشه‌چه، طول گیاهچه و شاخص طولی بنیه بذر در سطح احتمال یک درصد معنی‌دار و بر طول ساقه‌چه و متوسط زمان جوانه‌زنی غیر معنی‌دار بود. بیش‌ترین شاخص وزنی بنیه بذر مربوط به پیش تیمار جیبرلین و عدم تنش خشکی (29/1280) بود و کم‌ترین آن مربوط به تیمار آبسیزیک اسید و تنش خشکی 15- بار (93/295) بود. کم‌ترین متوسط زمان جوانه‌زنی (67/5 روز) بود که در پیش تیمار جیبرلین و بدون تنش خشکی بدست آمد. به طور کلی نتایج نشان داد که پیش تیمار جیبرلین بر خلاف آبسیزیک اسید تأثیر معنی‌داری در افزایش شاخص‌های جوانه‌زنی بذر کتان داشته است و باعث کاهش تنش خشکی تا 3- بار شد. لذا جهت دستیابی به درصد جوانه‌زنی مطلوب تحت شرایط تنش خشکی بهتر است از پیش تیمار جیبرلین استفاده شود. تفاصيل المقالة

به‌منظور بررسی تأثیر فلزات نیکل و سرب بر خصوصیات جوانه زنی و رشد گیاهچه کتان، آزمایشی به صورت طرح پایه کاملاً تصادفی با سه تکرار در سال 1395 در آزمایشگاه تکنولوژی بذر دانشگاه شاهد اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل مصرف فلزات سنگین سرب ( شاهد، 250، 500 و 750 میکرومولار) و فلز نیکل (200، 400 و 600 میکرومولار) بود. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که اثر فلزات سنگین بر صفات درصد و سرعت جوانه زنی، طول ریشه چه، ساقه چه و گیاهچه، وزن تر و خشک گیاهچه، شاخص طولی بنیه گیاهچه و محتوای نسبی آب در سطح احتمال یک درصد معنی دار بود. نتایج نشان داد که بیش ترین درصد جوانه زنی (66/98 درصد) و سرعت جوانه زنی (86/11 یک/ روز) در تیمار شاهد بدست آمد. هم چنین مصرف سرب شاخص های جوانه زنی بذر و رشد گیاهچه کتان را نسبت به شاهد کاهش داد. اما سرب دارای اثر بازدارندگی کم تری بر شاخص های جوانه زنی بذر و رشد گیاهچه کتان نسبت به همه غلظت های نیکل داشت. با افزایش غلظت فلز نیکل اثر کاهنده آن افزایش یافت به‌طوری‌که کم ترین شاخص های جوانه زنی بذر و رشد گیاهچه کتان در غلظت 600 میکرومولار فلز نیکل مشاهده شد. به طور کلی نتایج نشان داد که فلزات نیکل و سرب منجر به کاهش جوانه زنی بذر و رشد گیاهچه کتان شدند. تفاصيل المقالة

به منظورارزیابی اثرتنش شوری برویژگی های جوانه زنی و میزان پرولین گیاه کنجد، آزمایشی به صورت کاملاً تصادفی در آزمایشگاه تکنولوژی بذر دانشگاه شاهد در سال 1395 در سه تکرار اجرا شد. تیمار آزمایش شامل تنش شوری در چهارسطح (صفر (آب مقطر)، 5/2، 5، 5/7 دسی‌زیمنس بر متر نمک طبیعی دریاچه قم) بود. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که تنش شوری تأثیر معنی‌داری برصفات درصد و سرعت جوانه زنی، متوسط جوانه زنی روزانه، طول ریشه چه، ساقه چه و نسبت بین آن ها، وزن خشک گیاهچه، شاخص بنیه گیاهچه و میزان پرولین در سطح احتمال یک درصد داشت. تنش شوری باعث کاهش خصوصیات جوانه زنی بذروویژگی های رشد گیاهچه کنجد شد. نتایج مقایسات میانگین نشان داد که بیش ترین درصد جوانه زنی (66/99 درصد)، سرعت جوانه زنی (58/8 بذر در روز)، متوسط جوانه زنی روزانه (11/16 بذر)، طولریشه چه (67/3 سانتی متر)، طول ساقه‌چه (56/2 سانتی متر)، وزن خشک گیاهچه (09/0 گرم)، شاخص بنیه وزنی گیاهچه (66/8) و شاخص بنیه طولی گیاهچه (35/619) در عدم تنش (شاهد) مشاهده شد. تنش شوری میزان پرولین گیاهچه کنجد را تحت تأثیرقرارداد و باعث افزایش آن شد.افزون بر این نتایج نشان داد بذر گیاه کنجد به تنش شوری حساس است و تنش 5/7 دسی زیمنس بر متر بیش ترین آسیب را به این گیاه می رساند. می توان با کاربرد فناوری پرایمینگ و استفاده از ارقام متحمل جوانه زنی گیاه کنجد را در شرایط شوری بهبود و رشد بهتر گیاهچه را باعث گردید. تفاصيل المقالة

به منظور بررسی تأثیر پیش تیمار هورمونی بر شاخص های جوانه زنی بذر و رشد گیاهچه بالنگوی شهریتحت تنش خشکی، پژوهشی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار اجرا شد. عوامل آزمایش شامل: پیش تیمار با جیبرلین (صفر و 500 میلی گرم در لیتر)، آبسیزیک اسید (صفر و 5 میکرومولار) و تنش خشکی (صفر، 3-،6-، 9-، 12- و 15- بار) بود. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که اثر پیش تیمار بر طول ساقه چه، جوانه غیر نرمال، ضریب آلومتریک و درصد جوانه زنی در سطح احتمال یک درصد، بر طول گیاهچه و جوانه نرمال در سطح احتمال پنج درصد معنی دار شد. هم چنین نتایج این پژوهش نشان داد که اثر تنش خشکی بر تمامی صفات مذکور بغیر از جوانه نرمال و متوسط زمان جوانه زنی در سطح احتمال یک درصد معنی دار بود. اثر متقابل پیش تیمار و تنش خشکی بر طول ساقه چه، وزن تر گیاهچه، ضریب آلومتریک، درصد جوانه زنی و متوسط زمان جوانه‌زنی در سطح احتمال یک درصد معنی دار ولی بر بقیه صفات غیر معنی دار بود. بیش ترین درصد جوانه زنی مربوط به پیش تیمار جیبرلین (91 درصد) بود که افزایش 49/1 درصدی نسبت به تیمار شاهد داشت. هم چنین بیش ترین درصد جوانه زنی مربوط به تیمار عدم تنش خشکی (5/92 درصد) بود که افزایش72/4 درصدی را نسبت به تیمار تنش خشکی 15- بار نشان داد. کم ترین متوسط زمان جوانه زنی (02/2 روز) با پیش تیمار آبسیزیک اسید 5 میکرومولار و عدم تنش خشکی بدست آمد. به طور کلی نتایج نشان داد که پیش تیمار بذر با جیبرلین باعث افزایش شاخص های جوانه زنی بالنگو می‌شود. تفاصيل المقالة

به منظور بررسی تأثیر بیوپرایمینگ بر جوانه‌زنی و رشد گیاهچه کنجد در شرایط تنش شوری آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار در دانشکده علوم کشاورزی دانشگاه شاهد در سال 1395 انجام شد. فاکتورهای آزمایش شامل بیوپرایمینگ در سه سطح عدم پرایمینگ (به عنوان شاهد)، باسیلوس سابتیلیسوسدوموناس فلورسنسو تنش شوری در چهار سطح صفر، 3، 6 و9 دسی‌زیمنس بر متر بودند. نتایج نشان داد صفات مورد بررسی از جمله درصد جوانه‌زنی، سرعت جوانه‌زنی، ارزش جوانه‌زنی، متوسط زمان جوانه‌زنی، سرعت جوانه‌زنی روزانه، متوسط جوانه‌زنی روزانه، شاخص طولی قدرت گیاهچه، طول ساقه‌چه، ریشه‌چه و گیاهچه، نسبت طول ریشه‌چه به ساقه‌چه و وزن خشک گیاهچه به طور معنی‌داری تحت تأثیر شوری قرار گرفت. تأثیر باکتری‌های محرک رشد با وجود اینکه تا حدی سبب کاهش میانگین مدت زمان جوانه‌زنی گردید ولی از لحاظ آماری معنی‌دار نبود. همچنین اثر متقابل شوری و باکتری بر سرعت جوانه‌زنی و میانگین مدت زمان جوانه‌زنی معنی‌دار شد. با افزایش شوری میانگین صفات درصد جوانه‌زنی، ارزش جوانه‌زنی، شاخص طولی قدرت گیاهچه، طول ریشه‌چه و گیاهچه کاهش معنی‌داری نشان دادند. برش‌دهی اثر متقابل صفات سرعت جوانه‌زنی و متوسط زمان جوانه‌زنی نشان داد که سطوح عدم تلقیح و تلقیح با باکتری سدوموناس در سطوح مختلف شوری معنی‌دار بود. به طور کلی بذر گیاه کنجد نسبت به شوری مقاومت خوبی در مرحله جوانه‌زنی از خود نشان داد و کاربرد باکتری سدوموناس فلورسنستوانست سرعت جوانه‌زنی بذر را افزایش و زمان لازم برای جوانه‌زنی را در شرایط تنش بالا کاهش دهد. تفاصيل المقالة

تحقیقی به منظور بررسی تأثیر بیوپرایمینگ بر مولفه‌های جوانه‌زنی و رشد گیاهچه گیاه بالنگو صورت گرفت. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در سه تکرار در آزمایشگاه تکنولوژی بذر دانشگاه شاهد در سال 1393 انجام شد. فاکتورهای مورد بررسی شامل شوری در 4 سطح (شاهد، 5/2، 5 و 5/7 دسی زیمنس بر متر) و پرایمینگ بذر شامل تلقیح با قارچ تریکودرما، باکتری سودوموناس فلورسنس، ترکیب باکتری و قارچ و عدم تلقیح با باکتری و قارچ به عنوان شاهد در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد اثر بیوپرایمینگ بر صفات طول ساقه‌چه، میانگین مدت زمان جوانه‌زنی، ضریب جوانه زنی، ‌نسبت طول ساقه چه به ریشه چه معنی‌دار شد. بیوپرایمینگ بذر به خصوص در تنش شوری شدیدتر (5/7 دسی زیمنس بر متر) موثر بود به طوری که منجر به بهبود شاخص های جوانه زنی و بنیه بذر در شرایط تنش شوری گردید. افزون بر این نتایج نشان داد بذر گیاه بالنگو مقاومت نسبی در برابر تنش شوری دارد و پرایمینگ با باکتری سودوموناس فلوسنس بهترین نتیجه را در بررسی شاخص های جوانه زنی نشان داد و پرایمینگ با قارچ تریکودرما در درجه بعد از باکتری سودوموناس فلورسنس قرار گرفت که می‌تواند جوانه‌زنی این گیاه را در شرایط تنش شوری بهبود و رشد بهتر گیاهچه‌ها را باعث گردد. تفاصيل المقالة

به منظور بررسی تأثیر پرایمینگ بر خصوصیات جوانه زنی و رشد گیاهچه کنجد تحت تنش شوری، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه کاملاً تصادفی در سال 1395 در آزمایشگاه تکنولوژی بذر دانشگاه شاهد اجرا شد. فاکتورهای آزمایش شامل پرایمینگ در سه سطح (شاهد، جیبرلیک اسید 250 قسمت در میلیون، جیبرلیک اسید 500 قسمت در میلیون و نیترات پتاسیم 4/0 درصد) و پنج سطح تنش شوری (0، 3، 6، 9 و 12 دسی زیمنس بر متر) در سه تکرار بر کنجد رقم اولتان بود. صفات مورد ارزیابی شامل درصد و سرعت جوانه زنی، میانگین مدت زمان جوانه زنی، طول ریشه چه و ساقه چه، وزن تر و خشک گیاهچه و محتوای نسبی آب بود. نتایج نشان داد تیمارهای پرایمینگ، تنش شوری و برهمکنش آن ها بر صفات مورد مطالعه تأثیر معناداری داشت. نتایج مقایسه میانگین اثر متقابل نشان داد که بیش ترین درصد و سرعت جوانه زنی در پیش تیمار جیبرلیک اسید 500 پی پی ام و عدم تنش شوری مشاهده شد. تنش شوری باعث کاهش صفات جوانه زنی بذر، پارمترهای رشد و محتوای نسبی آب گیاه کنجد شد. کاربرد پیش تیمارهای جیبرلیک اسید و نیترات پتاسیم باعث بهبود خصوصیات جوانه زنی و رشد گیاهچه کنجد در مواجهه با تنش شوری شدند. تفاصيل المقالة

به منظور بررسی اثر پیش تیمار با هورمون‌های گیاهی بر شاخص‌های جوانه‌زنی گیاه کتان در شرایط تنش خشکی، پژوهشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار در آزمایشگاه علوم و تکنولوژی بذر دانشکده کشاورزی دانشگاه شاهد در سال 1395 اجرا شد. فاکتور اول هورمون (شاهد، پیش تیمار با جیبرلین 500 میلی‌گرم در لیتر، آبسیزیک اسید 5 میکرومولار) و فاکتور دوم تنش خشکی (صفر، 3-،6-، 9-، 12- و 15- بار) بود. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که اثر پیش تیمار با هورمون‌های گیاهی بر طول ریشه‌چه، طول ساقه‌چه، طول گیاهچه، درصد جوانه‌زنی، شاخص طولی بنیه بذر و متوسط زمان جوانه‌زنی در سطح احتمال یک درصد معنی‌دار بود. اثر متقابل پیش تیمار هورمون‌های گیاهی و تنش خشکی بر طول ریشه‌چه، طول گیاهچه و شاخص طولی بنیه بذر در سطح احتمال یک درصد معنی‌دار و بر طول ساقه‌چه و متوسط زمان جوانه‌زنی غیر معنی‌دار بود. بیش‌ترین شاخص وزنی بنیه بذر مربوط به پیش تیمار جیبرلین و عدم تنش خشکی (29/1280) بود و کم‌ترین آن مربوط به تیمار آبسیزیک اسید و تنش خشکی 15- بار (93/295) بود. کم‌ترین متوسط زمان جوانه‌زنی (67/5 روز) بود که در پیش تیمار جیبرلین و بدون تنش خشکی بدست آمد. به طور کلی نتایج نشان داد که پیش تیمار جیبرلین بر خلاف آبسیزیک اسید تأثیر معنی‌داری در افزایش شاخص‌های جوانه‌زنی بذر کتان داشته است و باعث کاهش تنش خشکی تا 3- بار شد. لذا جهت دستیابی به درصد جوانه‌زنی مطلوب تحت شرایط تنش خشکی بهتر است از پیش تیمار جیبرلین استفاده شود. تفاصيل المقالة

به‌منظور بررسی تأثیر فلزات نیکل و سرب بر خصوصیات جوانه زنی و رشد گیاهچه کتان، آزمایشی به صورت طرح پایه کاملاً تصادفی با سه تکرار در سال 1395 در آزمایشگاه تکنولوژی بذر دانشگاه شاهد اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل مصرف فلزات سنگین سرب ( شاهد، 250، 500 و 750 میکرومولار) و فلز نیکل (200، 400 و 600 میکرومولار) بود. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که اثر فلزات سنگین بر صفات درصد و سرعت جوانه زنی، طول ریشه چه، ساقه چه و گیاهچه، وزن تر و خشک گیاهچه، شاخص طولی بنیه گیاهچه و محتوای نسبی آب در سطح احتمال یک درصد معنی دار بود. نتایج نشان داد که بیش ترین درصد جوانه زنی (66/98 درصد) و سرعت جوانه زنی (86/11 یک/ روز) در تیمار شاهد بدست آمد. هم چنین مصرف سرب شاخص های جوانه زنی بذر و رشد گیاهچه کتان را نسبت به شاهد کاهش داد. اما سرب دارای اثر بازدارندگی کم تری بر شاخص های جوانه زنی بذر و رشد گیاهچه کتان نسبت به همه غلظت های نیکل داشت. با افزایش غلظت فلز نیکل اثر کاهنده آن افزایش یافت به‌طوری‌که کم ترین شاخص های جوانه زنی بذر و رشد گیاهچه کتان در غلظت 600 میکرومولار فلز نیکل مشاهده شد. به طور کلی نتایج نشان داد که فلزات نیکل و سرب منجر به کاهش جوانه زنی بذر و رشد گیاهچه کتان شدند. تفاصيل المقالة

به منظورارزیابی اثرتنش شوری برویژگی های جوانه زنی و میزان پرولین گیاه کنجد، آزمایشی به صورت کاملاً تصادفی در آزمایشگاه تکنولوژی بذر دانشگاه شاهد در سال 1395 در سه تکرار اجرا شد. تیمار آزمایش شامل تنش شوری در چهارسطح (صفر (آب مقطر)، 5/2، 5، 5/7 دسی‌زیمنس بر متر نمک طبیعی دریاچه قم) بود. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که تنش شوری تأثیر معنی‌داری برصفات درصد و سرعت جوانه زنی، متوسط جوانه زنی روزانه، طول ریشه چه، ساقه چه و نسبت بین آن ها، وزن خشک گیاهچه، شاخص بنیه گیاهچه و میزان پرولین در سطح احتمال یک درصد داشت. تنش شوری باعث کاهش خصوصیات جوانه زنی بذروویژگی های رشد گیاهچه کنجد شد. نتایج مقایسات میانگین نشان داد که بیش ترین درصد جوانه زنی (66/99 درصد)، سرعت جوانه زنی (58/8 بذر در روز)، متوسط جوانه زنی روزانه (11/16 بذر)، طولریشه چه (67/3 سانتی متر)، طول ساقه‌چه (56/2 سانتی متر)، وزن خشک گیاهچه (09/0 گرم)، شاخص بنیه وزنی گیاهچه (66/8) و شاخص بنیه طولی گیاهچه (35/619) در عدم تنش (شاهد) مشاهده شد. تنش شوری میزان پرولین گیاهچه کنجد را تحت تأثیرقرارداد و باعث افزایش آن شد.افزون بر این نتایج نشان داد بذر گیاه کنجد به تنش شوری حساس است و تنش 5/7 دسی زیمنس بر متر بیش ترین آسیب را به این گیاه می رساند. می توان با کاربرد فناوری پرایمینگ و استفاده از ارقام متحمل جوانه زنی گیاه کنجد را در شرایط شوری بهبود و رشد بهتر گیاهچه را باعث گردید. تفاصيل المقالة

به منظور بررسی تأثیر پیش تیمار هورمونی بر شاخص های جوانه زنی بذر و رشد گیاهچه بالنگوی شهریتحت تنش خشکی، پژوهشی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار اجرا شد. عوامل آزمایش شامل: پیش تیمار با جیبرلین (صفر و 500 میلی گرم در لیتر)، آبسیزیک اسید (صفر و 5 میکرومولار) و تنش خشکی (صفر، 3-،6-، 9-، 12- و 15- بار) بود. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که اثر پیش تیمار بر طول ساقه چه، جوانه غیر نرمال، ضریب آلومتریک و درصد جوانه زنی در سطح احتمال یک درصد، بر طول گیاهچه و جوانه نرمال در سطح احتمال پنج درصد معنی دار شد. هم چنین نتایج این پژوهش نشان داد که اثر تنش خشکی بر تمامی صفات مذکور بغیر از جوانه نرمال و متوسط زمان جوانه زنی در سطح احتمال یک درصد معنی دار بود. اثر متقابل پیش تیمار و تنش خشکی بر طول ساقه چه، وزن تر گیاهچه، ضریب آلومتریک، درصد جوانه زنی و متوسط زمان جوانه‌زنی در سطح احتمال یک درصد معنی دار ولی بر بقیه صفات غیر معنی دار بود. بیش ترین درصد جوانه زنی مربوط به پیش تیمار جیبرلین (91 درصد) بود که افزایش 49/1 درصدی نسبت به تیمار شاهد داشت. هم چنین بیش ترین درصد جوانه زنی مربوط به تیمار عدم تنش خشکی (5/92 درصد) بود که افزایش72/4 درصدی را نسبت به تیمار تنش خشکی 15- بار نشان داد. کم ترین متوسط زمان جوانه زنی (02/2 روز) با پیش تیمار آبسیزیک اسید 5 میکرومولار و عدم تنش خشکی بدست آمد. به طور کلی نتایج نشان داد که پیش تیمار بذر با جیبرلین باعث افزایش شاخص های جوانه زنی بالنگو می‌شود. تفاصيل المقالة

به منظور بررسی تأثیر بیوپرایمینگ بر جوانه‌زنی و رشد گیاهچه کنجد در شرایط تنش شوری آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار در دانشکده علوم کشاورزی دانشگاه شاهد در سال 1395 انجام شد. فاکتورهای آزمایش شامل بیوپرایمینگ در سه سطح عدم پرایمینگ (به عنوان شاهد)، باسیلوس سابتیلیسوسدوموناس فلورسنسو تنش شوری در چهار سطح صفر، 3، 6 و9 دسی‌زیمنس بر متر بودند. نتایج نشان داد صفات مورد بررسی از جمله درصد جوانه‌زنی، سرعت جوانه‌زنی، ارزش جوانه‌زنی، متوسط زمان جوانه‌زنی، سرعت جوانه‌زنی روزانه، متوسط جوانه‌زنی روزانه، شاخص طولی قدرت گیاهچه، طول ساقه‌چه، ریشه‌چه و گیاهچه، نسبت طول ریشه‌چه به ساقه‌چه و وزن خشک گیاهچه به طور معنی‌داری تحت تأثیر شوری قرار گرفت. تأثیر باکتری‌های محرک رشد با وجود اینکه تا حدی سبب کاهش میانگین مدت زمان جوانه‌زنی گردید ولی از لحاظ آماری معنی‌دار نبود. همچنین اثر متقابل شوری و باکتری بر سرعت جوانه‌زنی و میانگین مدت زمان جوانه‌زنی معنی‌دار شد. با افزایش شوری میانگین صفات درصد جوانه‌زنی، ارزش جوانه‌زنی، شاخص طولی قدرت گیاهچه، طول ریشه‌چه و گیاهچه کاهش معنی‌داری نشان دادند. برش‌دهی اثر متقابل صفات سرعت جوانه‌زنی و متوسط زمان جوانه‌زنی نشان داد که سطوح عدم تلقیح و تلقیح با باکتری سدوموناس در سطوح مختلف شوری معنی‌دار بود. به طور کلی بذر گیاه کنجد نسبت به شوری مقاومت خوبی در مرحله جوانه‌زنی از خود نشان داد و کاربرد باکتری سدوموناس فلورسنستوانست سرعت جوانه‌زنی بذر را افزایش و زمان لازم برای جوانه‌زنی را در شرایط تنش بالا کاهش دهد. تفاصيل المقالة

تحقیقی به منظور بررسی تأثیر بیوپرایمینگ بر مولفه‌های جوانه‌زنی و رشد گیاهچه گیاه بالنگو صورت گرفت. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در سه تکرار در آزمایشگاه تکنولوژی بذر دانشگاه شاهد در سال 1393 انجام شد. فاکتورهای مورد بررسی شامل شوری در 4 سطح (شاهد، 5/2، 5 و 5/7 دسی زیمنس بر متر) و پرایمینگ بذر شامل تلقیح با قارچ تریکودرما، باکتری سودوموناس فلورسنس، ترکیب باکتری و قارچ و عدم تلقیح با باکتری و قارچ به عنوان شاهد در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد اثر بیوپرایمینگ بر صفات طول ساقه‌چه، میانگین مدت زمان جوانه‌زنی، ضریب جوانه زنی، ‌نسبت طول ساقه چه به ریشه چه معنی‌دار شد. بیوپرایمینگ بذر به خصوص در تنش شوری شدیدتر (5/7 دسی زیمنس بر متر) موثر بود به طوری که منجر به بهبود شاخص های جوانه زنی و بنیه بذر در شرایط تنش شوری گردید. افزون بر این نتایج نشان داد بذر گیاه بالنگو مقاومت نسبی در برابر تنش شوری دارد و پرایمینگ با باکتری سودوموناس فلوسنس بهترین نتیجه را در بررسی شاخص های جوانه زنی نشان داد و پرایمینگ با قارچ تریکودرما در درجه بعد از باکتری سودوموناس فلورسنس قرار گرفت که می‌تواند جوانه‌زنی این گیاه را در شرایط تنش شوری بهبود و رشد بهتر گیاهچه‌ها را باعث گردد. تفاصيل المقالة

به منظور بررسی تأثیر پرایمینگ بر خصوصیات جوانه زنی و رشد گیاهچه کنجد تحت تنش شوری، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه کاملاً تصادفی در سال 1395 در آزمایشگاه تکنولوژی بذر دانشگاه شاهد اجرا شد. فاکتورهای آزمایش شامل پرایمینگ در سه سطح (شاهد، جیبرلیک اسید 250 قسمت در میلیون، جیبرلیک اسید 500 قسمت در میلیون و نیترات پتاسیم 4/0 درصد) و پنج سطح تنش شوری (0، 3، 6، 9 و 12 دسی زیمنس بر متر) در سه تکرار بر کنجد رقم اولتان بود. صفات مورد ارزیابی شامل درصد و سرعت جوانه زنی، میانگین مدت زمان جوانه زنی، طول ریشه چه و ساقه چه، وزن تر و خشک گیاهچه و محتوای نسبی آب بود. نتایج نشان داد تیمارهای پرایمینگ، تنش شوری و برهمکنش آن ها بر صفات مورد مطالعه تأثیر معناداری داشت. نتایج مقایسه میانگین اثر متقابل نشان داد که بیش ترین درصد و سرعت جوانه زنی در پیش تیمار جیبرلیک اسید 500 پی پی ام و عدم تنش شوری مشاهده شد. تنش شوری باعث کاهش صفات جوانه زنی بذر، پارمترهای رشد و محتوای نسبی آب گیاه کنجد شد. کاربرد پیش تیمارهای جیبرلیک اسید و نیترات پتاسیم باعث بهبود خصوصیات جوانه زنی و رشد گیاهچه کنجد در مواجهه با تنش شوری شدند. تفاصيل المقالة