BACKGROUND: Sufficient nutrients supplying is one of the most important factors in realizing the crops potential performance and achieving high yield, which in conventional agriculture is provided by using chemical fertilizers. OBJECTIVES: This study aims to evaluate the root and shoot structure of quinoa cultivars in response to the phosphorus and zinc sulfate fertilizers application in the Research, Agricultural Education and Natural Resources Center of Khuzestan province. METHODS: The statistical model was factorial based on completely randomized design (CRD) with three factors including the use of triple superphosphate fertilizer at four amounts (0, 6, 12, 18 mg. kg-1 soil weight), foliar application of zinc sulfate in three concentrations (water without zinc sulfate (control), foliar application at 4 and 8 g. L-1 concentrations) and three quinoa cultivars (Giza 1, Q26, Titicaca) in P.V.C pots and in three replications. RESULT: The simultaneous effect of experimental factors on chlorophyll index and shoot morphological traits was significant. Root length to shoot length ratio was affected by the main effect of P2O5 fertilizer and the cultivars differences, and the effect of zinc sulfate was not significant on this trait. In most of the analysed traits, the 4 g. L-1 concentration of zinc sulfate was more effective than the 8 g. L-1 concentration. The total grain weight of the three cultivars was affected by the amount of fertilizer, and the best values of this attribute belonged to the 18 mg. kg-1 triple superphosphate and 4 g. L-1 concentration of zinc sulfate in Q26 cultivar. This trait (TGW) showed the most positive correlation with the plant height, number of lateral branches, stem diameter, and chlorophyll index. CONCLUSION: Based on the results of this experiment, the optimal application of P-Zn ratios by reducing the antagonism effects led to the root and shoot structure development, and increased quinoa cultivars production. تفاصيل المقالة

BACKGROUND: One of limitation factor in agricultural plants production in dry areas, supply requires water. Also nutrition crop management is a necessary strategy for achieve sustainable agriculture. OBJECTIVES: Current study was conducted to assessment the effects of different irrigation regimes and several amount of nitrogen fertilizer on seed nutrition content and qualitative trait of wheat. METHODS: This research was done via factorial experiment based on completely randomized design with three replications. The factors consisted different irrigation regime (I1=half of water demand, I2= equal of water demand and I3=1.5 water demand) and nitrogen fertilizer (N1=nonuse of nitrogen or control, N2=50%, N3=75% and N4=100% according soil test). RESULT: According result of analysis of variance effect of different level of nitrogen fertilizer, irrigation regime and interaction effect of treatments on all measured traits (instead phosphorus concentration) was significant at 1% probability level. Mean comparison result of different level of irrigation regime indicated that maximum nitrogen concentration was noted for half of water demand and minimum of that belonged to 1.5 water demand treatment, so increasing the volume of consumed water led to decrease the seed nitrogen concentration from 1.73 mg.kg-1 to 1.49 mg.kg-1. Nitrogen fertilizer increased nitrogen content from 1.2 in control to 2 mg.kg-1 in 100% according soil test treatment but does not have significant effect on phosphorus content also led to increase potassium content. CONCLUSION: Comparison of different irrigation treatments showed that increasing the volume of water decreased seed nitrogen content, increase potassium content and don’t have significant effect on phosphorus content. Also increasing consumed water led to decreased ease seed protein content. The maximum protein concentration (15%) was noted for half of water demand and 100% according soil test. تفاصيل المقالة

Current research was conducted during 2006 and 2007 cropping seasons to assessment the anatomy of the flag leaf and yield of rice in the Khuzestan province according split plot experiment based on randomized complete block design with three replications. Main plot included different sowing dates at three levels (5 May, 26 May and 16 June). Hoveizeh, Hamar (Heat tolerance), Ghermez Anbori, Champa (Heat sensitive) and Danial (Relatively heat tolerant) cultivars at five levels were belonged to sub-plots. The results of combined analyses showed that was a significant different in planting date by variety interaction in all of trades. On the other hand, the related temperature condition, varieties had different reaction. Given that metabolic energy is needed to transfer sugar in this path, reduction of phloem cell surface can predispose the material preservation and shortening the transfer path by reducing the rate of respiration and transfer intervals. In the other hand, size of phloem depends on the size of source and reservoir and their relationships. Highest and lowest levels of large vascular bundles were related to 2nd and 1st planting dates; but highest and lowest levels of small vascular bundles, xylem and phloem obtained in 2nd and 1st planting dates respectively. تفاصيل المقالة

این تحقیق به منظور ارزیابی اثر افشانه ‌برگی عصاره آبی جلبک قهوه‌ای (Nizamuddinia zanardinii) در سطوح مختلف نیتروژن بر برخی صفات فیزیولوژیکی، بیوشیمیایی و عملکرد گندم رقم چمران2 انجام شد. تحقیق به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار در پنج سطح عصاره آبی جلبک قهوه‌ای (صفر، 5، 10، 15 و 20 درصد) و سه سطح نیتروژن (0، 5/34 و 69 کیلوگرم در هکتار) به اجرا درآمد. میزان سطح برگ، محتوای رنگدانه‌های فتوسنتزی، کربوهیدرات محلول، پروتئین و پرولین در مرحله گیاهچه‌ای و ارتفاع بوته، طول سنبله و شاخص برداشت کل گیاه در مرحله رسیدگی کامل سنجش شد. نتایج نشان داد کاربرد عصاره جلبک قهوه‌ای منجر به افزایش معنی‌دار در میزان صفات رشد مورد بررسی نسبت به شاهد شد. غلظت 10 درصد عصاره جلیک قهوه‌ای به همراه 5/34 کیلوگرم در هکتار نیتروژن بیشترین میزان سطح برگ، محتوای رنگدانه‌های فتوسنتزی، کربوهیدرات، پروتئین، ارتفاع بوته، طول سنبله و شاخص برداشت کل را حاصل کرد. بیشترین میزان پرولین در غلظت 20 درصد عصاره جلبک قهوه‌ای مشاهده شد. با توجه به نتایج بدست آمده استفاده از غلظت 10 درصد عصاره جلبک قهوه‌ای به همراه 5/34 کیلوگرم در هکتار نیتروژن موجب حصول حداکثر کیفیت و عملکرد گندم شد. تفاصيل المقالة

این مطالعه با هدف بررسی اثر دگرآسیبی تفاله حاصل از روغن کشی میوه زیتون (Olea europaea L.) بر برخی صفات فیزیولوژیکی و عملکرد سه رقم گندم انجام شد. آزمایش در شرایط گلدانی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار در پنج سطح تفاله حاصل از روغن کشی میوه زیتون (صفر، 1، 3، 5 و 7 درصد حجمی/حجمی) و سه رقم گندم (تریتیکاله، کرخه و چمران) به اجرا درآمد. میزان پروتئین های محلول برگ، فعالیت آنزیم پراکسیداز، آسکوربات پراکسیداز و کاتالاز برگ و میزان مالون دی آلدئید برگ در مرحله سنبله رفتن و وزن سنبله، طول سنبله، تعداد دانه در هر سنبله، وزن دانه های سنبله، وزن هزار دانه، شاخص برداشت کل، محتوای پرولین دانه و کربوهیدرات محلول دانه در مرحله رسیدگی کامل گندم سنجش شد. با توجه به نتایج به دست آمده، میزان پروتئین های محلول برگ، فعالیت آنزیم پراکسیداز برگ، وزن سنبله، طول سنبله، تعداد دانه در هر سنبله، وزن دانه های سنبله، وزن هزار دانه و شاخص برداشت کل با افزایش مقدار تفاله در خاک در هر سه رقم گندم نسبت به شاهد کاهش یافت. اما میزان فعالیت آنزیم آسکوربات پراکسیداز و کاتالاز برگ، میزان مالون دی آلدئید برگ، پرولین دانه و کربوهیدرات محلول دانه در سه رقم گندم با افزایش مقدار تفاله زیتون در خاک نسبت به شاهد افزایش یافت. از آن جایی که تفاله حاصل از روغن کشی میوه زیتون دارای ترکیبات فنلی می باشد، اثرات بازدارندگی تفاله زیتون بر رشد گندم به این ترکیبات نسبت داده شده است. تفاصيل المقالة

بر خلاف عطر و طعم مطبوع برنج‌های محلی استان خوزستان، تبدیل و پخت آنها ضایعات و لعاب فراوانی تولید می‌نماید و کیفیت ظاهری مناسبی ایجاد نمی‌کند. به همین دلیل موقعیت مناسبی در بازار ندارد. در این پژوهش برای مشخص نمودن تاثیر روش نیم‌پز کردن (پاربویل)، سه رقم برنج مورد آزمایش را تیمار زمان و دمای خیساندن و زمان بخاردهی در ده سطح اعمال نموده، در نهایت نمونه‌ها تا رسیدن به رطوبت 11-13 درصد (مبنای تر) خشک شدند و فاکتورهای تبدیل و کیفیت در خصوص نمونه‌ها انجام و با استفاده از طرح کاملا تصادفی تجزیه و مقایسه گردید.. نتایج نشان داد که تفاوت بین تیمارهای مختلف خیساندن و بخاردهی بر خصوصیات ظاهری دانه‌های برنج، درصد راندمان تبدیل و در نتیجه عملکرد برنج سالم، در سطح احتمال 1 درصد معنی‌دار شد با افزایش مدت زمان بخاردهی، درصد راندمان تبدیل افزایش یافته و عملکرد برنج سالم بیشتری را به همراه داشت. همچنین طبق نتایج به دست آمده مناسبترین دما و زمان خیساندن و زمان بخاردهی برای رقم عنبربو و چمپا دمای 40 درجه سانتی‌گراد به مدت 6 ساعت و 30 دقیقه بخاردهی و برای رقم دانیال خیساندن در دمای50 درجه سانتی‌گراد به مدت 4 ساعت و 30 دقیقه بخاردهی می‌باشد. و تحت تاثیر این تیمارها راندمان تبدیل افزایش یافته و عملکرد برنج سالم و نیروی شکست(سختی) و مقاومت خمشی بیشتری مشاهده شد. تفاصيل المقالة

این آزمایش به‌منظور بررسی واکنش علف‌های هرز به بوم نظام‌های ارقام محلی و پر محصول برنج در تاریخ‌های کاشت مختلف در روش کاشت مستقیم به روش خشکه‌کاری، به‌صورت کرت‌های خردشده در قالب بلوک‌های کامل تصادفی، با سه تکرار در مزرعه پژوهشی ایستگاه تحقیقاتی شاوور اجرا گردید. تیمار اصلی تاریخ کاشت در سه سطح (15 خرداد، 25 خرداد و پنجم تیرماه) و تیمار فرعی چهار رقم برنج شامل چمپا، عنبوری قرمز، دانیال و شفق کشت گردیدند. با توجه به نتایج، بیشترین و کمترین تراکم علف هرز در زمان نمونه‌برداری در تیمارهای 15 و 25 خردادماه به ترتیب با میانگین ‌123 و 61 بوته در مترمربع به دست آمد. در بین ارقام برنج کمترین تراکم علف‌های هرز در رقم دانیال به میزان 74 بوته در مترمربع مشاهده گردید. گونه غالب در این آزمایش را دو علف هرز سوروف (Echinochola crus-galli L.) و عروسک پشت پرده (Physalis alkekengi L.) تشکیل می‌دادند. سرعت ظهور علف‌های هرز در هر سه تاریخ کاشت در دامنه 40-20 روز پس از کاشت بسیار بالا و در حدود 56/0 تا 63/0 تعداد در روز بود. لذا کنترل علف‌های هرز و مراقبت‌های مزرعه‌ای در این بازه زمانی برای دستیابی به تولید مطلوب دانه امری ضروری است. تفاصيل المقالة

ه‌منظور تعیین اثرات حضور علف هرز بر واکنش عملکردی ارقام برنج درزمان‌های مختلف کاشت مستقیم خشکه‌کاری؛ آزمایشی به‌صورت کرت‌های خردشده در قالب بلوک‌های کامل تصادفی، با سه تکرار اجرا گردید. عامل اصلی تاریخ کاشت در سه سطح (15 خرداد، 25 خرداد و 5 تیرماه) و چهار رقم برنج شامل دو رقم محلی چمپا (Oryza sativa L. cv. champa) و عنبوری قرمز (Oryza sativa L. cv. red anbori) و ارقام پر محصول و اصلاح‌شده دانیال (Oryza sativa L. cv. danial) و شفق (Oryza sativa L. cv. shafagh) به‌عنوان عامل فرعی، کشت گردیدند. سپس هر کرت آزمایش ازلحاظ طولی به دو قسمت تقسیم شد. قسمت بالایی هر کرت وجین نشده و به‌عنوان شاهد آن کرت در نظر گرفته شد و قسمت پایین آن وجین دستی و تمام علف‌های هرز آن حذف گردید. بر اساس نتایج به‌دست‌آمده، اثر تاریخ کاشت و رقم بر عملکرد بیولوژیک، عملکرد دانه و تعداد خوشه در مترمربع در شرایط کنترل علف هرز در سطح یک درصد معنی‌دار گردید. بیشترین تولید دانه در تاریخ کاشت اول و در رقم پر محصول شفق به میزان 5253 کیلوگرم در هکتار مشاهده شد. همچنین نتایج مشخص نمود میزان کاهش عملکرد دانه ناشی از حضور علف هرز در بین تاریخ‌های کاشت متفاوت بود به‌طوری‌که بیشترین و کمترین میزان کاهش تولید با متوسط 1875 و 1090 کیلوگرم در هکتار به ترتیب در تاریخ‌های کاشت اول و سوم مشاهده گردید. در میان ارقام برنج نیز کاهش عملکرد دانه به ترتیب به میزان 85/40 و 95/32 درصد در ارقام پر محصول و ارقام محلی دیده شد. تفاصيل المقالة

این پژوهش به منظور بررسی روند تغییرات شاخص های فیزیولوژیکی و عملکرد برخی ارقام رایج برنج در سال های 1385 و 1386 در مزرعه ایستگاه تحقیقات کشاورزی شاوور استان خوزستان اجرا شد. آزمایش به صورت کرت های یکبار خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار بود. تاریخ کاشت به عنوان فاکتور اصلی و ارقام برنج به عنوان فاکتور فرعی در نظر گرفته شد. تاریخ های 15 اردیبهشت، 5 خرداد، 25 خرداد در کرت های اصلی و ارقام شامل هویزه و حمر (متحمل) عنبوری قرمز و چمپا (حساس) و رقم پرمحصول دانیال (نیمه متحمل) در کرت های فرعی قرارگرفتند. نتایج تجزیه مرکب نشان داد بیشترین عملکرد دانه مربوط به تاریخ کاشت مطلوب (5 خرداد) بود که نسبت به کشت زود هنگام (15 اردیبهشت) 5/62 درصد افزایش تولید داشت. برتری شاخص‌های فیزیولوژیکی به‌خصوص در زمان خوشه‌دهی، دوام سطح برگ در طی دوره رسیدگی و هم‌چنین ظرفیت تجمع ماده خشک بیشتر (گنجایش دانه×تعداد دانه در مترمربع) از جمله دلایل این افزایش محسوب می‌شوند. در میان ارقام، عملکرد دانه رقم هویزه بر سایر ارقام برتری داشت و نسبت به دو رقم حساس به گرمای عنبوری قرمز و چمپا به ترتیب از 9/50 و 3/36 درصد عملکرد بیشتری برخوردار بود. ارقام حساس به گرما علی‌رغم داشتن شاخص سطح برگ حداکثر بیشتر به دلیل سرعت رشد محصول، بازدهی فتوسنتزی و سرعت رشد نسبی پایین‌تر، از عملکرد دانه کمتری برخوردار بودند. تفاصيل المقالة

به منظور بررسی اثر کاربرد باکتری محرک رشد سودوموناس و کود شیمیایی سولفات پتاسیم بر ویژگی‌های کمی و کیفی ذرت دانه‌ای، این آزمایش در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار در تابستان 1394 ایستگاه تحقیقات کشاورزی شاوور وابسته به مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی خوزستان اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل: T1: بدون تلقیح و استفاده از کود شیمیایی پتاسیم به میزان توصیه شده (شاهد) ، T2: استفاده از مایه تلقیح اتوکلاو شده و استفاده ازکود شیمیایی پتاسیم به میزان توصیه شده، T3: تلقیح با کود بیولوژیکی سودوموناس و کاربرد کود شیمیایی پتاسیم به میزان توصیه شده، T4: تلقیح با کود بیولوژیکی محرک رشد سودوموناس و بدون کاربرد کود شیمیایی پتاسیم و T5: تلقیح با کود بیولوژیکی سودوموناس و کاربرد کود شیمیایی پتاسیم 50 درصد کمتر از میزان توصیه شده بودند. نتایج نشان داد که اثرتیمارهای آزمایش بر تعداد ردیف در بلال، تعداد دانه در ردیف، وزن هزار دانه، عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیکی، درصد نشاسته و درصد پتاسیم دانه معنی‌دار ولی در مورد درصد فسفر معنی‌دار نبود. بیشترین عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیکی به تیمار T3 و T5 تعلق داشت. تیمار T4 کمترین عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیکی را نشان داد. تفاوت معنی‌داری بین دو تیمار T3 و T5 از لحاظ درصد نشاسته مشاهده نشد. بیشترین میزان پتاسیم از تیمار T3 حاصل شد و کمترین میزان را تیمار T4 نشان داد. به طور کلی تفاوت معنی‌داری بین دو تیمار T3 و T5 ازلحاظ عملکرد کمی و کیفی دانه مشاهده نشد و تیمار T5 به عنوان تیمار مناسب به جهت مصرف کمتر کود شیمیایی پتاسیم و کاهش آلودگی‌های زیست محیطی مربوط به آن پیشنهاد می‌گردد. تفاصيل المقالة

به‌منظور ارزیابی نقش عوامل کاهنده رشد بر برخی از شاخص‌های مرفوفیزیولوژیکی و عملکردی ارقام برنج، آزمایشی در سال 1397 به‌صورت کرت‌های خردشده در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. عوامل آزمایش شامل ارقام مختلف برنج شامل: چمپا، عنبوری قرمز و هویزه در کرت اصلی و عوامل کاهنده رشد در چهار سطح شاهد (بدون برش)، مصرف نیم لیتر مداکس تاپ در 45 روز پس از کاشت، برش 65 روز پس از کاشت به ارتفاع 35 سانتی‌متر و برش 85 روز پس از کاشت به ارتفاع 35 سانتی‌متر در کرت فرعی بود. نتایج نشان داد تفاوت بین سطوح عوامل کاهنده رشد ازنظر ارتفاع ساقه، تعداد خوشه، تعداد دانه پوک و عملکرد شلتوک در سطح 1% و وزن هزار دانه در سطح 5% معنی‌دار بود. تفاوت بین ارقام ازنظر تعداد دانه پوک در خوشه در سطح 1% و وزن هزار دانه در سطح 5% معنی‌دار شد. بیشترین تعداد دانه پوک در خوشه در شاهد و کمترین آن دربرش 65 روز پس از کاشت حاصل شد. بیشترین عملکرد شلتوک به کاربرد مداکس تاپ (با میانگین 7/4 تن در هکتار) و کمترین آن (با میانگین 19/3 تن در هکتار) به برش 85 روز پس از کاشت متعلق بود. بنابراین می‌توان با برش 65 روز پس از کاشت و کاربرد مداکس تاپ و استفاده از رقم هویزه به نتایج مطلوب در شرایط آب و هوایی خوزستان رسید. تفاصيل المقالة

به منظور بررسی اثر رژیم‌های مختلف آبیاری بر کیفیت تبدیل دانه ژنوتیپ‌های برنج آزمایشی به صورت کرت‌های یک‌بار خرد شده، در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار به مدت دو سال (1393 و 1394) در مزرعه ایستگاه تحقیقات و آموزش کشاورزی شاوور وابسته به مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی خوزستان اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل، چهار رژیم آبیاری (1، 3، 5 و 7 روزه) و 12 ژنوتیپ برنج که به ترتیب در کرت‌های اصلی و فرعی قرار گرقتند بودند. نتایج تجزیه مرکب نشان داد اثر برهمکنش بین ژنوتیپ و رژیم آبیاری در تمامی صفات معنی‌دار بود. به عبارتی، ژنوتیپ‌ها بسته به دور آبیاری، واکنش متفاوتی داشتند. بیشترین عملکرد دانه با متوسط 10/6555 کیلوگرم در هکتار را رژیم آبیاری دوم و ژنوتیپ IR 81025-B-327-3 داشت. نسبت طویل‌شدن دانه در رژیم آبیاری چهارم و ژنوتیپ IR 79907-B-493-3-1 بیشتر بود. بالاترین میزان آمیلوز و کمترین قوام ژل مربوط به رژیم آبیاری اول و ژنوتیپ‌های متحمل بود. دمای ژلاتینه شدن در رژیم آبیاری چهارم بالاترین مقدار و ژنوتیپ‌های IR 80508-B-194-3-B و IR 81429-B-31 به ترتیب از بیشترین و کمترین میزان برخوردار بودند. غلظت ژل بیشترین همبستگی مثبت و معنی‌دار (**399/0) را با نسبت طویل شدن دانه داشت. که می‌تواند از اهداف مهم در تحقیقات به‌نژادی و اصلاح ارقام باشد. تفاصيل المقالة

این پژوهش با هدف تعیین نقش تنش گرما بر کیفیت تبدیل دانه ارقام برنج در استان خوزستان طراحی و اجرا گردید. آزمایش با دو عامل تاریخ کاشت و رقم به صورت کرت‌های یکبار خرد شده، در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی و سه تکرار به مدت دو سال (1385 و1386) در مزرعه ایستگاه تحقیقات کشاورزی شاوور وابسته به مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی خوزستان اجراء شد. سه تاریخ کاشت (15/2، 5/3 و 25/3) درکرت‌های اصلی و 5 رقم برنج شامل ارقام هویزه و حمر (متحمل به گرما) عنبوری قرمز و چمپا (حساس به گرما) و رقم پرمحصول دانیال (نیمه متحمل به گرما) در کرت‌های فرعی قرار گرفتند. نتایج تجزیه مرکب نشان داد اثر متقابل بین رقم و تاریخ کاشت در تمامی صفات معنی دار بود. به عبارتی ارقام بسته به شرایط حرارتی واکنش متفاوتی داشتند.بیشترین طول دانه پس از پخت را تاریخ کاشت سوم و ارقام دانیال و عنبوری قرمز داشتند. نسبت طویل‌شدن دانه در تاریخ کاشت دوم و سوم و رقم عنبوری قرمز بیشتر بود. بالاترین میزان آمیلوز مربوط به تاریخ دوم و ارقام متحمل بود. اماکمترین قوام ژل را تاریخ کاشت دوم و رقم دانیال و بیشترین مقدار ر ارقام متحمل داشتند. دمای ژلاتینه شدن در تاریخ کاشت سوم بالاترین مقدار و ارقام دانیال و چمپا به ترتیب از بیشترین و کمترین میزان برخوردار بودند. تفاصيل المقالة

به منظور بررسی روابط بین صفات کمی و کیفی همچنین بین صفات زایشی و عملکرد دانه12 در ژنوتیپ برنج، آزمایشی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در استان خوزستان اجرا گردید. تجزیه رگرسیون گام به گام نشان داد که بین صفات وابسته به پانیکول طول، دانه پر، پوک و انشعابات اولیه، در بین خصوصیات کمی و کیفی کیفیت پخت دانه، درصد خرده برنج، طول دانه، درصد سبوس، طول پس از پخت، نسبت طویل شدن و غلظت ژل بیشترین تغییرات معنی دار را در عملکرد دانه داشتند. در این بین، طول پانیکول بیشترین تأثیر مثبت و معنی دار را در عملکرد دانه به دلیل رابطه مثبت افزایش طول با افزایش فضای رشدی از لحاظ تعداد و وزن داشت. همچنین، میزان خرده برنج بیشترین تأثیر منفی و معنی دار را با عملکرد دانه به دلیل کاهش کیفیت برنج داشت. نتایج بدست می توانند از اهداف اصلی و مهم در پژوهش های به نژادی و اصلاحی ارقام باشند. در نهایت توصیه می شود جهت افزایش حداکثری عملکرد کمی دانه تحقیقات در راستای کاهش رقابت و افزایش حجم و تعداد دانه بیشتر برای افزایش طول پانیکول باشد یا از ژنوتیپ های با طول پانیکول بیشتر استفاده شود. تفاصيل المقالة