این پژوهش برای بررسی اثر سطوح مختلف کودهای شیمیایی و آلی بر عملکرد و اجزای عملکرد آفتابگردان روغنی هیبرید ایروفلور، به‌صورت فاکتوریل بر پایه‌ی طرح بلوک‌های کامل تصادفی با 12 تیمار و 4 تکرار در سال زراعی 1393 در دانشکده کشاورزی دانشگاه مراغه اجرا شد. فاکتور اول شامل کود شیمیایی در سه سطح، C0 (بدون مصرف کود شیمیایی)، C1 (مصرف 150 کیلوگرم در هکتار اوره)، ) C2مصرف 75 کیلوگرم در هکتار اوره+50 کیلوگرم در هکتار سوپرفسفات تریپل) و فاکتور دوم شامل کود آلی در چهار سطح، O0 (بدون مصرف کود آلی)، O1(کود گاوی به میزان 40 تن در هکتار)، O2 (کود مرغی به میزان 30 تن در هکتار)، O3 (مصرف 50 درصد کود مرغی+ 50 درصد کود گاوی) بود. نتایج نشان داد که بیشترین مقدار شاخص کلروفیل برگ‌ها در ترکیب تیماری 50 درصد نیتروژن+ 50 درصد فسفر و کود مرغی و بعد از آن در ترکیب تیماری مصرف 150 کیلوگرم کود اوره+ کود مرغی حاصل شد. عملکرد دانه با کاربرد تلفیقی کودهای آلی و شیمیایی (مصرف 50 درصد کود مرغی+ 50 درصد کود گاوی و 50 درصد نیتروژن+ 50 درصد فسفر) نسبت به مصرف 50 درصد نیتروژن+ 50 درصد فسفر، 02/42 درصد افزایش یافت. همچنین، بیشترین تعداد دانه در طبق در برهم کنش 150 کیلوگرم نیتروژن و 40 تن در هکتار کود گاوی به دست آمد. عملکرد بیولوژیک و شاخص برداشت با کاربرد 50 درصد کود مرغی+ 50 درصد کود گاوی به ترتیب 22.9 و 15.98 درصد نسبت به شاهد افزایش یافتند. بالاترین درصد روغن (52.45 درصد) در تیمار 50 درصد کود مرغی+ 50 درصد کود گاوی به دست آمد که نسبت به شاهد 30.13 درصد افزایش نشان داد. همچنین، بیشترین عملکرد روغن (1784.57 کیلوگرم در هکتار) به ترکیب تیماری 50 درصد کود مرغی+ 50 درصد کود گاوی با 75 کیلوگرم کود نیتروژنه+ 50 کیلوگرم کود فسفره تعلق داشت. بنابراین مصرف تلفیقی کودهای آلی و شیمیایی (50 درصد کود مرغی+ 50 درصد کود گاوی با 75 کیلوگرم کود نیتروژنه+ 50 کیلوگرم کود فسفره) در بهبود صفات کمّی و کیفی آفتابگردان مؤثرتر از مصرف به‌تنهایی هر یک از آنها دیده شد. تفاصيل المقالة

به منظور بررسی اثرات هومات پتاسیم (PH) در کاهش اثرات تنش آبی بر ارقام سیب زمینی (کایزر، آگریا و ساتینا)، آزمایشی به صورت کرت های خرد شده بر اساس طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار انجام شد. فاکتورهای اصلی شامل چهار سطح آبیاری 7 روز یک بار، 7 روز یک بار آبیاری + هومات پتاسیم، 10 روز یک بار آبیاری و 10 روز یک بار آبیاری + هومات پتاسیم بود که هومات پتاسیم به صورت محلول پاشی به مقدار 250 میلی لیتر در 300 لیتر آب در هکتار در سه مرحله سبز شدن کامل، قبل و بعد از غده زایی استفاده شد. نتایج حاصل نشان داد که با کاهش آبیاری، تعداد ساقه در بوته از 3.5 به 2.5 عدد، تعداد روز تا گلدهی از 60 روز به کمتر از 50 روز و عملکرد غده ارقام از 45 تن به کمتر از 35 تن کاهش یافت. اثر متقابل رقم با تیمارهای آبیاری در هیچ صفتی معنی دار نبود. بیشترین عملکرد غده در شرایط 7 روز یک بار آبیاری + هومات پتاسیم در رقم کایزر حدود 55 تن و کمترین آن در شرایط تنش در رقم آگریا کمتر از 20 تن بود. رقم کایزر علاوه بر پرمحصولی در شرایط دور آبیاری 10 روز یک بار و 7 روز یک بار دارای عملکرد بیشتری (به ترتیب حدود 50 و 20 تن) نسبت به سایر ارقام بود. استفاده از رقم کایزر در منطقه کم آبی مانند اردبیل مناسب به نظر می رسد و اگر آب مورد نیاز این رقم تامین گردد متوسط عملکرد غده آن 50 درصد افزایش می یابد. استفاده از هومات پتاسیم باعث افزایش عملکرد غده در شرایط کم آبی از 25 به 50 تن گردید. تفاصيل المقالة

ذرت نقش مهمی در تغذیه دام ها دارد. به همین دلیل، تلاش برای افزایش کیفیت علوفه آن از طریق مدیریت های زراعی اهمیت بالایی دارد. به منظور بررسی کیفیت علوفه ارقام ذرت در واکنش به تراکم کاشت، آزمایشی به صورت فاکتوریل بر پایه بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در ایستگاه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه مراغه در سال زراعی 93-1392 اجرا شد. فاکتور اول شامل تراکم بوته در سه سطح، 93، 105 و 119 هزار بوته در هکتار و فاکتور دوم شامل ارقام ذرت در پنج سطح، زوالا، سیمون، NS، 540 و 370 بودند. نتایج نشان داد که تولید ماده خشک تحت تأثیر اثر متقابل تراکم و رقم قرار گرفت. به طوری که، رقم 540 در تراکم 119 هزار بوته در هکتار بیش ترین مقدار علوفه (980 گرم بر متر مربع) و رقم NS در تراکم 93 هزار بوته کمترین مقدار آن را (933 گرم بر متر مربع) تولید کردند. به نظر می رسد که هر چه تراکم کاشت بیشتر باشد، میزان دیواره سلولی فاقد همی سلولز نیز بالاتر رفته و کیفیت علوفه افزایش می یابد. از نظر شاخص دیواره سلولی فاقد همی سلولز، رقم زولا با داشتن 638 گرم بر کیلوگرم، کم ترین کیفیت را داشت، در حالی که سایر ارقام از این نظر در یک گروه آماری قرار گرفتند. میزان فسفر علوفه در تراکم 93 هزار بوته در هکتار بیش ترین مقدار را داشت ولی مقدار کلسیم تحت تأثیر تراکم کاشت قرار نگرفت. در تراکم های کمتر، از نظر پروتئین خام، علوفه ای با کیفیتی بالاتر تولید شد. رقم 540 بیش ترین عملکرد پروتئین خام (کیلوگرم در هکتار) را داشت که نشان از برتری این رقم نسبت به سایر ارقام مورد بررسی دارد و در نتیجه، برای تولید علـوفه با کیفیت بالاتر و ماده خشک بیشتر در منطقه (و سایر مناطق با شرایط اقلیمی مشابه) قابل توصیه می باشد. تفاصيل المقالة