مقدمه: لاکتوباسیلوس ها یکی از اعضا خانواده باکتری های اسیدلاکتیک (LAB)و از متداول‌ترین انواع باکتری هایی هستند که به‌عنوان کشت آغازگر و پروبیوتیک در تولید انواع فرآورده های لبنی صنعتی و سنتی مورد استفاده قرار می‌گیرند. با توجه به اینکه لاکتوباسیلوس ها به‌صورت بالقوه می توانند در انتقال مقاومت به آنتی بیوتیک به باکتری های ساکن دستگاه گوارش یا باکتری های بیماری زا نقش داشته باشند.مواد و روش ها: در این پژوهش پس از جداسازی لاکتوباسیلوس ها از نمونه های ماست سنتی و صنعتی، دوغ سنتی و دوغ پاستوریزه صنعتی، مقاومت به آنتی بیوتیک های پنی سیلین، آمپی سیلین، تتراسایکلین، اریترومایسین، جنتامایسین، استرپتومایسین، ونکومایسین، نالیدیکسیک اسید، سیپروفلوکساسین، تری متوپریم سولفامتوکسازول و کانامایسین، ریفامپین و کلرامفنیکل در ایزوله ها با استفاده از روش دیسک دیفیوژن مورد بررسی و مقایسه قرارگرفته است.یافته ها: یافته های این پژوهش نشان می دهد که در میان 24 لاکتوباسیلوس جداسازی شده فرآورده های لبنی سنتی، مقاومت به ونکومایسین (8/45%) و در لاکتوباسیلوس های جداسازی شده از 17 نمونه ماست صنعتی مقاومت به ونکومایسین (59%) و بیشترین میزان را دارا بود. در نمونه های جداسازی شده از دوغ سنتی مقاومت به ونکومایسین 40% و دوغ صنعتی (50%) در بین ایزوله ها بیشترین فراوانی را داشت. مقایسه قطر هاله های اندازه گیری شده در لاکتوباسیلوس های جداسازی شده از ماست سنتی به‌جز در مورد آنتی بیوتیک های پنی سیلین و ریفامپین تفاوت معنی داری نشان نمی‌دهد، هم‌چنین در ایزوله های دوغ سنتی قطر هاله های اندازه گیری شده به‌جز در آنتی‌بیوتیک سیپروفلوکساسین تفاوت معنی داری ندارند.نتیجه گیری: با توجه به نتایج به‌دست‌آمدهکه مقاومت به آنتی‌بیوتیک هم در لاکتوباسیلوس های جداسازی شده فرآورده های لبنی سنتی و صنعتی مشاهده گردید به نظر می رسد که نیاز به توجه و بررسی میزان مقاومت به آنتی‌بیوتیک در کشت‌های آغازگر مورد استفاده در تولید فراورده های غذایی و ایجاد استاندارد مدون در این زمینه وجود دارد تا به این ترتیب از انتشار مقاومت به آنتی‌بیوتیک و تبعات زیان‌بار ناشی از آن جلوگیری شود. تفاصيل المقالة

پ زمینه و هدف: پروتئوس، پاتوژن فرصت‌طلب عامل ۱۰ درصد عفونت‌های دستگاه ادراری است. افزایش مقاومت چند داروئی وعوارض جانبی آنتی بیوتیک ها باعث شد یافتن تولید واکسن ضروری به نظرآید. هدف از این پژوهش بررسی ایمنی زایی کونژوگه PLGA و لیپوپلی ساکارید دتوکسیفای شده پروتئوس میرابیلیس برعلیه عفونت ادراری در مدل موشی است. روش کار: در این پژوهش، پس از کشت انبوه پروتئوس میرابلیس، LPS آن استخراج، تخلیص و دتوکسیفه و نهایتاً با نانوذره PLGA کونژوگه گردید.کونژوگاسیون بادستگاه های ZetaSizer، FT-IR و AFM تایید و واکسیناسیون، 3بار به فاصله دو هفته، به صورت عضلانی به 4 گروه3 تایی موش سوری تحت درمان با نرمال سالین(گروه کنترل)، LPS، PLGA وکونژوگه PLGA-LPS انجام شد. برای انجام تست چلنج، به مثانه موش ها CFU/ml 106×6 از باکتری تزریق و بعدازیک هفته سنجش باکتری ها صورت گرفت یافته ها: . نتایج حاصل از تست چلنج مبین موفقیت معنی دارکونژگه PLGA-LPS در مقایسه با دیگر گروه های آزمون بود. به عبارت دیگر، گروه های کنترل و PLGA خالص بیشترین میزان رشد را داشتند و میانگین تعداد کلنی های رشد کرده به طور قابل توجهی از همه گروه ها بیشتر بود. وتعداد کلنی های رشد کرده درگروه های PLGAml)/cfu)10 × 2/6، ml) LPS/cfu)103×6/3،PLGA ml)/cfu)102×3/91 وNSml)/cfu)102×98 بود. نتیجه گیری: می توان نتیجه گرفت که نانو واکسن کونژوگه PLGA-LPS دارای ایمنی زایی مناسب بوده و با بررسی عدم سمیت آن درمطالعات پاتولوژیکی می تواندکاندید نانو واکسن مناسبی برای پیشگیری ازعفونت های ادراری ناشی پروتئوس میرابلیس باشد. تفاصيل المقالة

سابقه و هدف: بروسلوز، همواره به عنوان تهدیدی بر سلامت و اقتصاد جامعه مطرح بوده است. وجود محدودیت در روش های تشخیص بیماری در انسان و حیوان لزوم استفاده از روش های نوین شناسایی را توجیه می کند. این مطالعه با هدف مقایسه بین میزان حساسیت روش کشت و PCR با ایمونوسنسور با استفاده از راهبرد رنگ سنجی به منظور تشخیص بروسلا آبورتوس انجام شد.مواد و روش‌ها: نانوذرات سیلیکای رنگی و نانوذرات پارامغناطیس پس از سنتز، با آنتی بادی پلی کلونال ضد بروسلا آبورتوس فعال شده با کمپلکس EDC/NHS کونژوگه گردیدند تا به ترتیب پروب های شناساگر و تسخیری تشکیل گردند. این پروب ها پس از اضافه شدن به رقت های سریالی از بروسلا آبورتوس و تکمیل واکنش، جمع آوری شده و در ادامه، با رها سازی رنگ آلی از ساختار سیلیکا شدت جذب در670 نانومتر قرائت گردید. از سوی دیگر، هم زمان با کشت هر رقت، DNA کروموزومی مربوط به آن توسط کیت استخراج و آزمون PCR انجام گرفت. نتایج هرسه آزمون در نهایت با یکدیگر مقایسه شد.یافته‌ها: بر اساس مشاهدات، دامنه تشخیص در ایمونوسنسور و کشت یکسان و برابر CFU.ml-1 108×1.5 - 103×1.5 گزارش گردید. حداقل میزان تشخیص در ایمونوسنسور CFU.ml-1450 و در کشت CFU.ml-1400 تعیین شد. دامنه تشخیص PCR نیز CFU.ml-1 108×1.5 - 104×1.5 با حداقل میزان تشخیص CFU.mL-1 5000 به دست آمد.نتیجه گیری: مقایسه نتایج این تحقیق نشان داد که ایمونوسنسور پیشنهادی قابلیت جایگزینی روش های مرسوم شناسایی بروسلا آبورتوس را دارد و می تواند به عنوان یک ابزار تشخیص در محل با داشتن حساسیت بالا مطرح گردد. تفاصيل المقالة