نظام آموزشی را می­توان یکی از پیچیده­ترین زیر ­نظام­های اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی دانست و با توجه به گسترش وسیع فعالیت­های نظام آموزشی، ارزیابی سازمان­های آموزشی، برنامه­ها، کارکنان و ارزیابی خدمات ارائه شده از طرف آنها می­تواند نقش موثری در فراهم آوردن کیفیت آموزشی داشته باشد. با توجه به اینکه هدف پژوهش حاضر شناسایی شاخص­های موثر در اندازه­گیری کیفیت خدمات آموزشی می­باشد، لذا ابتدا با بررسی گسترده پیشینه پژوهش، شاخص­های موثر، استخراج و بر اساس راهبرد پژوهشی روایی محتوا، شاخص­هایی که بیشترین فراوانی را در پژوهش­های پیشین داشته­اند مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته که نتیجه آن، استخراج 66 شاخص می­باشد. سپس با استفاده از روش پیمایشی و استفاده از پرسشنامه محقق ساخته و انتخاب و نظرخواهی از 12 نفر از اساتید آشنا با موضوع پژوهش با بهره­گیری از روش نمونه­گیری هدفمند در دانشگاه شیراز، شاخص­های موثر با استفاده از تکنیک غربالگری فازی مورد تأیید قرار گرفتند. نتایج این پژوهش می­تواند مورد استفاده پژوهشگران، مسئولان و دست­اندرکاران نظام آموزش عالی قرار گیرد. تفاصيل المقالة

مقدمه و هدف: نسبت میان تربیت و هنر چنان است که برخی صاحب‌نظران باور دارند که پایه اصلی تربیت، هنر می‌باشد. مایر اذعان دارد که هنر اساس تربیت است. (Mayer, 1973). آیزنر (2014) معتقد است، مدارس ارزش هنر را نادیده گرفته‌اند و برخی جهت‌گیری‌های نامتعادل در آموزش و پرورش صورت گرفته است. او باور دارد که محیط، نگرش‌های هنری را شکل می‌بخشد و تعلیم و تربیت هنری سهم بسزایی در رشد کودکان دارد. او تأکید بر انتقاد و زیباشناسی در آموزش هنری دارد. (Eisner, 2014). بر همین اساس این پژوهش تلاشی خواهد بود در راستای تربیت هنری بر اساس یکی از رویکردهای فلسفه اسلامی، ابتدا جهت برنامه‌ریزان کلان تعلیم و تربیت و در حوزه اجرایی معلمان و مجریان آموزش و پرورش. روش شناسی پژوهش: پارادایم پژوهش، کیفی و طرح تحقیق، غیر پیدایشی است. روش انجام پژوهش، تحلیل محتوای رابطه‌ای است که با استفاده از روش نمونه‌گیری هدفمند، آثار شیخ اشراق که بطور آشکار و ضمنی، مرتبط با هنر و زیبایی‌شناسی بودند، مورد بررسی و تحلیل قرار گرفتند. روش گردآوری داده‌ها اسنادی است؛ بدین معنا که ضمن مراجعه به متون و نوشته‌های منسوب به شیخ اشراق، داده‌های مورد نظر استخراج و با استفاده از روش مقایسه مستمر داده‌ها، مقوله‌های تربیت هنری از دیدگاه  حکمت اشراق استنتاج و تلویحات آن در برنامه ریزی و مدیریت آموزشی ارائه شده است. یافته ­ها: با استفاده از تحلیل محتوای رابطه‌ای از مبانی فلسفی حکمت اشراق، علاوه بر روش‌شناسی استدلالی و بحثی، مفاهیم مشخصی در حوزه هنر، استنتاج می‌شود. این مفاهیم عبارتند از: سیر از کثرت به وحدت، سلسله مراتب، غایت‌گرایی، کمال‌خواهی، خودآگاهی و نمادگرایی. بر همین اساس مفاهیم، اصول، ابزار، مصداق و هنرهای مرتبط در برنامه ریزی‌های آموزشی و درسی، ارائه شده است. بحث و نتیجه­ گیری: روش به‌کارگیری این هنرها در تعلیم و تربیت به مقتضیات حال فراگیران، از قبیل سن، جنس و هدف تربیت بستگی دارد. برنامه‌ریزی در ابعاد مختلف اهداف، محتوا و روش صورت می‌گیرد. نکتۀ قابل توجه در این قسمت، حضور مربی پا به پای شاگرد در این شیوۀ تربیتی است. در این رویکرد، مربی نقش هدایت و راهنمایی متربی را در جریان فعالیت‌های عملی و تجارب فردی هنری وی بر عهده دارد و در واقع مربی، بیشتر نقش یک مشاور و راهنما را ایفا می‌کند و شاگرد در مسیر هنر اشراقی به سیر و سلوک، خودشناسی، خودآگاهی و تعالی دست می‌یابد.   تفاصيل المقالة

    هدف از این پژوهش دست یافتن به مفروضه­های بنیادین عرفان اسلامی و دلالت­های این مفروضه­ها برای آموزش صلح است. زیرا صلح، از جمله مهم­ترین ضرورت­ها و نیازهای جهان امروز تلقی می­شود. بنابه نظر بسیاری از صاحب­نظران و اندیشمندان تربیتی، آن را بایستی جزء مهم­ترین اهداف تربیتی و آموزشی بشمار آورد. به­نظر می­آید صلح­آموزی از منظر عرفان اسلامی می­تواند به عنوان رویکردی نوین در مدیریت آموزشی مطرح شود. با این وصف، اهمیت این موضوع برای جوامع مسلمان دو چندان است زیرا به دلایل گوناگون، صلح در این­گونه جوامع در معرض خطر قرار دارد. از جمله مهم­ترین دلایل این امر می­توان به نوع قرائت­های اسلامی رایج در این­گونه جوامع اشاره کرد. بنابراین، دغدغه و مسئله اصلی پژوهشگران در رابطه با صلح و آموزش آن، نوع نگاه قرائت­های گوناگون اسلامی است. این مطالعه پژوهشی کیفی است که به روش تحلیلی –  استنتاجی در ابتدا به استخراج و توصیف مفروضه­های بنیـادین عرفان اسلامی پرداختـه سپس به استنتاج دلالت­های تربیتی این مفروضه­ها برای آموزش صلح و کاربرد آن برای مدیران آموزشی کوشیده است. جامعه مورد بررسی در این پژوهش منابع، مقاله ها و کتاب های عرفانی است. پژوهشگران به عنوان ابزار پژوهش به بررسی اسناد، برای رسیدن به هدف یاد شده تلاش کرده­اند. نمونه­گیری پژوهش هدفمند بوده و زمانی­که پژوهشگران دریافته­اند به مقصود (نقطه اشباع) رسیده­اند، مطالعه را متوقف کرده­اند. نتایج پژوهش، گواه بر این است که اصل وحدت، اصل ظاهر و باطن، عشق و زیبایی، فطرت، تزکیه و تهذیب و دلالت­های آن­ها، شرایط و بستر تربیتی مناسبی برای کم کردن دشمنی و دگرگون­سازی مفهوم دشمن فراهم کرده و در نتیجه، تحقق صلح‌آموزی را در نظام آموزش و پرورش بویژه تربیت دینی، امکان­پذیر می­سازد. از سوی دیگر، رویکرد یاد شده می­تواند مورد پژوهش در حیطه مباحث مدیریت آموزشی و برنامه­ریزی درسی باشد. تفاصيل المقالة