این پژوهش به تحلیل و آینده‌نگری سناریوهای هوش مصنوعی در صنعت ورزش ایران پرداخته است. این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از نظر ماهیت براساس روش های جدید علم آینده¬پژوهی، تحلیلی اکتشافی محسوب می شود که با استفاده از روش¬های تحلیل آثار متقابل و برنامه¬ریزی سناریو انجام گرفته است. جامعه آماری شامل مقالات مرتبط و کارشناسان حوزه هوش مصنوعی و صنعت ورزش بود. نمونه‌گیری هدفمند انجام شد و از ۱۸ مطالعه و ۱۸ کارشناس با معیارهای مشخص استفاده شد. ابزار گردآوری داده‌ها شامل چک‌لیست، پرسشنامه و ماتریس‌های ۲۷×۲۷ و ۱۳×۱۳ بود. برای ارزیابی اعتبار و قابلیت اطمینان به نتایج از راهبردهای قابلیت باورپذیری، تأییدپذیری، مطالعه حسابرسی فرآیند، دلفی در دو دور، روایی صوری و محاسبه ضریب قابلیت اعتماد با روش تنصیف (دو نیمه کردن) استفاده شد. برای تحلیل مرور منابع و دیدگاه های خبرگان از تحلیل محتوا و در ادامه به ترتیب از تحلیل دلفی، تحلیل تأثیر متقابل (تحلیل ساختاری) و تحلیل موازنه تأثیر برگذر (سناریونویسی) استفاده شد. نتایج نشان داد ۲۷ پیشران کلیدی وجود دارد که ۵ مورد از آنها (دگرگونی شغلی، سرمایه گذاری، دامنه گسترش هوش مصنوعی، آمادگی پذیرش فناوری هوش مصنوعی و زیرساخت و تجهیزات) سازنده آینده هوش مصنوعی در ورزش هستند. دو سناریو با امتیاز بالا و احتمال وقوع بیشتر شناسایی شد؛ یکی با شرایط امیدوارکننده (جبر تکنولوژیک) و دیگری با شرایط بحرانی (خلق شگفتی). باورپذیرترین سناریو جبر تکنولوژیک بود که نشان می‌دهد همزیستی صنعت ورزش با هوش مصنوعی توسعه این صنعت را تسهیل می‌کند.

هدف این پژوهش، ارزیابی اولویت‌های استراتژیک هوش مصنوعی در صنعت ورزش ایران با استفاده از روش آراس بود. این پژوهش از نوع کاربردی و به لحاظ راهبرد، توصیفی-تحلیلی است. جامعه آماری شامل دو بخش منابع اطلاعاتی (مقالات مرتبط با موضوع تحقیق) و منابع انسانی (کارشناسان حوزه هوش مصنوعی، کارشناسان حوزه صنعت ورزش و اساتید دانشگاه) بود. روش نمونه‌گیری در هر دو بخش جامعه اطلاعاتی و انسانی هدفمند بود. در بخش جامعه اطلاعاتی، 18 مطالعه و مشارکت‌کنندگان جامعه انسانی شامل 18 نفر بودند. برای ارزیابی اعتبار و قابلیت اطمینان نتایج، از راهبردهای تأییدپذیری، مطالعه حسابرسی فرآیند، دلفی در دو دور ارزیابی، روایی صوری و محتوایی و روش تنصیف استفاده شد. برای تحلیل مرور منابع و دیدگاه‌های خبرگان از تحلیل محتوا و در ادامه به ترتیب از تحلیل دلفی و تحلیل تأثیر متقابل (تحلیل ساختاری) و تحلیل آراس استفاده شد. یافته‌ها نشان داد گزینه‌های دامنه گسترش هوش مصنوعی و آمادگی پذیرش فناوری هوش مصنوعی مهم‌ترین اولویت‌های استراتژیک هستند و پس از آن دگرگونی شغلی، زیرساخت و تجهیزات و سرمایه‌گذاری در رتبه‌های بعدی قرار دارند. بنابراین، نتیجه مشخص می‌شود که تمرکز بر دامنه گسترش هوش مصنوعی و آمادگی پذیرش فناوری هوش مصنوعی می‌تواند به حداکثر استفاده از پتانسیل‌های هوش مصنوعی در بهبود عملکرد و مدیریت صنعت ورزش منجر شود.