بذوری که در شرایط خشکی از رشد ریشه چه و ساقه چه خوبی برخوردار باشند ، می توانند استقرار بیشتر و سریعتری پیدا کنند و در شرایط نامناسب محیطی تضمین کننده عملکرد بالاتری با شند. آزمایش به صورت فاکتوریل با طرح پایه کاملا تصادفی با سه تکرار انجام شد. فاکتورهای مورد بررسی را 8 سطح تیمار کودی 1. شاهد (عدم محلول پاشی) 2. آهن خالص (2 در هزار) 3. منگنز خالص (2 در هزار) 4. بور خالص (2 در هزار) 5. بور و منگنز (4 در هزار) 6. آهن و بور (4 در هزار) 7. آهن و منگنز (4 در هزار)8 . آهن منگنز و بور(6 در هزار) و پنج سطح پتانسیل اسمزی (0 ، 2- ، 4- ، 6- ،8- ) تشکیل دادند. برای ایجاد پتانسیل های اسمزی مختلف از پلی اتیلن گلیکول 6000 استفاده شد. با وقوع تنش اسمزی سرعت جوانه‌زنی، یکنواختی جوانه‌زنی، درصد جوانه‌زنی و صفات مربوط به وزن خشک ریشه‌چه و ساقه‌چه، طول ریشه‌چه و ساقه‌چه کاهش معنی‌داری پیدا کردند. درصد جوانه‌زنی با صفت طول ریشه‌چه مرتبط است. ریشه‌ها قبل از اینکه اندام-های دیگر گیاه از بذر بیرون آیند، سبز می‌شود. در نتیجه قبل از اندام‌های دیگر در معرض تنش‌های محیطی قرار می گیرند. بنابراین، صفت طول ریشه‌چه معیار مناسبی برای گزینش مقاومت به خشکی می‌باشد. بیشترین طول ریشه چه در تیمار منگنز و کمترین آن در تیمار آهن با منگنز حاصل گردید. ارقامی که درصد جوانه زنی بیشتری دارند، گیاهچه های آنها طویل تر و ماده خشک آنها بیشتر است. تفاصيل المقالة

به منظور تاثیر عناصر ریز مغذی بر بذر چغندر قند،آزمایشی در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با چهار تکراردر ایستگاه تحقیقات کشاورزی اردبیل اجرا شد. تیمارهای مورد بررسی شامل عدم محلول پاشی(شاهد) و محلول پاشی با آهن، منگنز، بور،آهن و منگنز، آهن و بور، بور و منگنز و آهن، منگنز و بور بودند. هر کرت شامل شش خط کاشت به طول 6 متر و فاصله بین ردیف 65 سانتیمتر بود. ریشه های بذری با آرایش 50 × 65 سانتیمتر (تراکم 08/3 بوته درمترمربع) کاشت شدند. نتایج آزمایش نشان داد که تاثیر تیمارهای به کار رفته بر وزن خشک شاخه و وزن خشک کل بذر در سطح احتمال 1 درصد معنی دار می باشد. مقایسه میانگینها نشان داد ترکیب کودی 4 در هزار (بور و منگنز) در صفات مربوط به مورفولوژیکی، نسبت به سایر ترکیبات کودی برتری داشت. همچنین تاثیر تیمار ریز مغذی برروی وزن بذر بزرگتر از اندازه استاندارد و وزن بذر بالای 5/4 میلی متر در سطح احتمال 1 درصد معنی دار بود. بین ترکیبات به کار رفته ترکیب کودی 4 در هزار (آهن و بور) از لحاظ صفات مرتبط با صفات کمی بذر، نسبت به سایر کودها برتری داشت که علاوه بر افزایش صفات یاد شده نسبت به کاهش وزن بذور پوک نسبت به شاهد نیز موثر بود. بنابراین این دو ترکیب کودی (آهن+بور و بور+منگنز) به عنوان بهترین سطح کودی برای حصول عملکرد بالا پیشنهاد می گردد. تفاصيل المقالة