تأثیر عناصر ریزمغذی بر جوانه‌زنی و خصوصیات گیاهچه چغندرقند در شرایط تنش خشکی

الموضوعات : زراعت و اصلاح نباتات

معصومه نصیری ¹ ( کارشناس ارشد زراعت دانشگاه مازندران )
رئوف سید شریفی ² ( هیات علمی دانشگاه محقق اردبیلی )

تاريخ الإرسال : 27 الأحد , محرم, 1440 تاريخ التأكيد : 30 الأحد , ربيع الثاني, 1440 تاريخ الإصدار : 12 الخميس , ذو الحجة, 1439

الکلمات المفتاحية: جوانه زنی, چغندرقند, وا ژه ها ی کلیدی : تنش خشکی, پلی اتیلن گلیکول ۶۰۰۰,

ملخص المقالة :

بذوری که در شرایط خشکی از رشد ریشه چه و ساقه چه خوبی برخوردار باشند ، می توانند استقرار بیشتر و سریعتری پیدا کنند و در شرایط نامناسب محیطی تضمین کننده عملکرد بالاتری با شند. آزمایش به صورت فاکتوریل با طرح پایه کاملا تصادفی با سه تکرار انجام شد. فاکتورهای مورد بررسی را 8 سطح تیمار کودی 1. شاهد (عدم محلول پاشی) 2. آهن خالص (2 در هزار) 3. منگنز خالص (2 در هزار) 4. بور خالص (2 در هزار) 5. بور و منگنز (4 در هزار) 6. آهن و بور (4 در هزار) 7. آهن و منگنز (4 در هزار)8 . آهن منگنز و بور(6 در هزار) و پنج سطح پتانسیل اسمزی (0 ، 2- ، 4- ، 6- ،8- ) تشکیل دادند. برای ایجاد پتانسیل های اسمزی مختلف از پلی اتیلن گلیکول 6000 استفاده شد. با وقوع تنش اسمزی سرعت جوانه‌زنی، یکنواختی جوانه‌زنی، درصد جوانه‌زنی و صفات مربوط به وزن خشک ریشه‌چه و ساقه‌چه، طول ریشه‌چه و ساقه‌چه کاهش معنی‌داری پیدا کردند. درصد جوانه‌زنی با صفت طول ریشه‌چه مرتبط است. ریشه‌ها قبل از اینکه اندام-های دیگر گیاه از بذر بیرون آیند، سبز می‌شود. در نتیجه قبل از اندام‌های دیگر در معرض تنش‌های محیطی قرار می گیرند. بنابراین، صفت طول ریشه‌چه معیار مناسبی برای گزینش مقاومت به خشکی می‌باشد. بیشترین طول ریشه چه در تیمار منگنز و کمترین آن در تیمار آهن با منگنز حاصل گردید. ارقامی که درصد جوانه زنی بیشتری دارند، گیاهچه های آنها طویل تر و ماده خشک آنها بیشتر است.