دین مبین اسلام در کلیه مسائل مادی و معنوی فعالیتهای انسان را با معنویات پیوند زده و هیچگاه این دو مقوله را از همدیگر جدا ندانسته است. قرآن و مهمترین منبع استنباط احکام به شمار می رود و احکام موضوعات جدید با بهره گیری از آیات قابل استنباط است و احادیث مربوط، مصادیقی از آنها را ذکر کرده‎اند و آنها را تخصیص نزده و مقید نساخته‎اند. در مقاله حاضر با رجوع به قرآن و روایات، تجلّی نظارت به عنوان مهمترین اصل حقوقی بر نظارت بر ساخت و ساز در معماری مسکونی و شهری، بررسی شده است. در واقع آنچه که می‌توان تصور نمود یعنی وضعیت مدیریت شهری را با اخلال مواجه کرده و غالباً موجب قصور در حمایت جدی و مقتدرانه از برنامه های وزارت راه و شهرسازی است. تعدد مراکز تصمیم گیری ملی و استانی و بعضاً عدم تمکین به قوانین و مقررات جاری و اعمال سلیقه از سوی بعضی از صاحب منصبان در مورد ساخت و ساز در شهرهای و موازی کاری می‌باشد. آنچه که در اینجا حائز اهمیت است با استناد به برخی قوانین ، ساخت و سازهای شهری محمل مصوباتی شده که خود به مفری برای درآمد شهرداری تبدیل شده است که از منظر فقهی مورد سوال است. تفاصيل المقالة