تتبع در آراء فقهای مذاهب اسلامی نشان می‌دهد عقد ضمان به اعتبار اجل مشتمل بر گونه‌های متعددی با عناوین ضمان مطلق، مؤجل، حال، موقت و مالم‌یجب است که فقها به‌اتفاق دو گونه اول را جایز می‌دانند و در جواز سه گونه دیگر دچار اختلاف نظر‌اند.در این مطالعه سوال این است که اهم ادله بطلان صور اختلافی چیست؟و بر فرض انعقاد ضمان بر این صور در عرف، آیا می‌توان آن‌ها را به نحوی توجیه نمود که حمل بر صحت شوند؟ یا باید حکم به بطلان‌ آن‌ها نمود؟ در این پژوهش با روش توصیفی تحلیلی سعی شده است با رد و ابطال ادله‌ای که بر بطلان ضمان‌های اختلافی اقامه شده و ارائه ادله بر جواز آن‌ها، این اندیشه تقویت شود که انعقاد ضمان به صور اختلافی جایز است تا از این رهگذر به این گونه از ضمانت‌ها که بعضا میان عرف شایع است وجه‌ای شرعی بخشیده و عدم جواز آنها را از بند توجیهاتی غیرمنطقی رهانید. تفاصيل المقالة