بنیان های تعارض منافع در سیاستگذاری و ساختار آموزش عالی ایران پس از انقلاب اسلامی
الموضوعات : فصلنامه مطالعات سیاسی
علیرضا حمزه سیاه بیل
1
(دانشجوی دکتری رشته مدیریت آموزش عالی، گروه مدیریت آموزشی، دانشکده مدیریت، واحد تهران شمال، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.)
مجتبی معظمی
2
(استادیار گروه مدیریت آموزش عالی، دانشکده مدیریت، واحد تهران شمال، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران)
اسمعیل کاوسی
3
(استاد گروه مدیریت آموزشی، دانشکده مدیریت، واحد تهران شمال، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.)
رشید ذالفقاری زعفرانی
4
(استادیار گروه مدیریت آموزشی، دانشکده مدیریت، واحد تهران شمال، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.)
الکلمات المفتاحية: مدیریت تعارض, آموزش عالی, دانشگاه, تعارض منافع,
ملخص المقالة :
تحلیل و فهم تعارض منافع در سیاستگذاری و ساختار آموزش عالی جمهوری اسلامی ایران با محوریت قرار دادن نهاد وزارت علوم، تحقیقات و فناوری به عنوان یکی از ۱۹ وزارتخانه دولت ایران و مسؤول انسجام بخشیدن به امور اجرایی، سیاست گذاری نظام علمی، تحقیقاتی و فناوری کشور میسر می‌شود. وزارت علوم، تحقیقات و فناوری به‌عنوان یک ابرسازمان دارای بخش‌های متنوعی در حوزه‌ی تصمیم‌سازی و اجراست که موقعیت‌های تعارض منافع بسیاری را شامل می‌شود. در تحقیق توصیفی- تحلیلی حاضر و در پاسخ به بنیان های تعارض منافع در ساختار آموزش عالی جمهوری اسلامی ایران این فرضیه مطرح می شود که تعارض منافع در حوزه آموزش عالی ایران اغلب حاصل قواعد و قوانینی است که بر اعضای دانشگاه‌ها و هیأت علمی حاکم است. نتایج و یافته های پژوهش حاضر بر این تآکید دارند که تعارض منافع در حوزه آموزش عالی می‌تواند منجر به کاهش کیفیت آموزش، ایجاد انواع و اقسام تقلب‌های علمی و برتری یافتن مسائلی مانند پول و درآمد نسبت به دانش شود.
_||_
