بررسی رابطه تعهد سازمانی با کیفیت زندگی کاری کارکنان بیمارستان شهید مدنی تبریز
الموضوعات :صمد عابدینی 1 , علی اسمعیل‌زاده 2
1 - عضو هیئت علمی گروه اجتماعی دانشگاه آزاد اسلامی واحد خلخال.
2 - دانش‌آموخته کارشناسی ارشد جامعه‌شناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز.
الکلمات المفتاحية: تعهد, عزت نفس, کیفیت زندگی کاری, رابطه اجتماعی, بیمارستان شهید مدنی,
ملخص المقالة :
چکیده هدف اصلی در این مقاله تعیین رابطه تعهد سازمانی کارکنان با کیفیت زندگی کاری آنان در بیمارستان شهید مدنی تبریز می باشد. کیفیت زندگی کاری نمایان کننده نوعی فرهنگ سازمانی و شیوه مدیریت است که کارکنان براساس آن احساس مالکیت، خودکفایی و عزت نفس می کنند. برنامه کیفیت زندگی کاری شامل هرگونه بهبود در فرهنگ سازمانی است که حامی رشد و تعالی کارکنان در سازمان باشد. کیفیت زندگی در اندیشه دورکهایم، معلول مکانیسم های معین و عوامل اجتماعی مشخص می باشند در نظریه وی کیفیت زندگی تابع نوع و شدت و چگونگی رابطه اجتماعی است. جامعه آماری تحقیق فوق کلیه کارکنان بیمارستان شهید مدنی تبریز می باشند در سال 1389 برابر 1200 نفر گزارش شده و از این تعداد حدود 384 نفر از طریق نمونه گیری طبقه ای متناسب و تصادفی به عنوان نمونه آماری انتخاب شده و داده ها و با استفاده از پرسشنامه 24 سئوالی تعهد سازمانی آلن و مایر و پرسشنامه کیفیت زندگی کاری ریچارد والتون (40 سؤالی) جمع آوری گردید. و این تحقیق یک مطالعه کاربردی و توصیفی می باشد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری spss انجام شد و از آزمون های آماری ضریب همبستگی پیرسون و تی تست استفاده شد. یافته ها نشان داد که بین تعهد سازمانی و کیفیت زندگی کاری کارکنان رابطه وجود دارد و بین تعهد عاطفی، مستمر و هنجاری با کیفیت زندگی کاری رابطه وجود دارد و تعهد سازمانی کارکنان بر اساس جنسیت آنان متفاوت است ولی تعهد سازمانی کارکنان براساس میزان تحصیلات معنی دار نیست.
جزایری، س، ز و همکاران. (1385)، بررسی روابط ساده و چندگانه ویژگیهای شخصیتی با تعهد حرفهای در پرستاران برخی از بیمارستانهای شهرستان اهواز. مجله علوم تربیتی و روانشناسی، دوره سوم سال 13 شماره 3، صص 208-189.
حسینی، م، س و دیگران. (1388)،رابطةبینکیفیتزندگیکاریوتعهدسازمانیکارکنانادارةکلتربیتبدنیاستاناصفهان. نشریة مدیریت ورزشی، شماره 2.
داودی، س، م، ر. (1377)، بررسی کیفیت زندگی کاری بر رضایت شغلی و حوادث شغلی در بین کارکنان عملیاتی شاغل در مجتمع فولاد مبارکه. پایاننامه کارشناسی ارشد، دانشگاه آزاداسلامی: تهران.
رابینز، ا، پ. (1374)، مدیریت رفتار سازمانی. ترجمه: ع، پارسائیان و دیگری، جلد اول، مؤسسه مطالعات و پژوهشهای بازرگانی.
رنجبریان، ب. (1375)، تعهد سازمانی. مجله دانشکده علوم اداری و اقتصاد دانشگاه اصفهان، سال دهم، شماره 1و2، ص 57-41.
رودکی، م. (۱۳۸۷)، تحلیل دینامیکی کیفیت زندگی کاری. پایاننامه کارشناسی ارشد مدیریت سیستم و بهرهوری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب.
ساروقی، ا. (1375)، تعهد سازمانی و رابطهآن با تمایل به ترک خدمت. فصلنامه مدیریت دولتی، شماره 35، ص 73-65.
طراوایان، م. (1385)، ابعاد تعهد سازمانی دبیران مدارس متوسطة شهر اصفهان. دانش و پژوهش در علوم تربیتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد خوراسگان (اصفهان)، شماره دهم و یازدهم، صص 120- 105.
کامدیده، ع. (1381)، بررسی رابطه بین کیفیت زندگی کاری و عملکرد کارکنان در شرکت آب و فاضلاب منطقه 5 تهران. پایاننامه کارشناسی ارشد، مؤسسه تحقیقات و آموزش مدیریت وابسته به وزارت نیرو.
نیرویی، م. (1382)، بررسی رابطه نظام ارزشی و کیفیت زندگی کاری با ریسکپذیری و تعهد سازمانی در مدیران شرکت ملی مناطق نفت خیز جنوب. پایاننامه کارشناسی ارشد، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اهواز.
Akdere, M. (2006), Improving quality if worklife implications for human resources. Business Review, 1(173).
Brown, R. (2003), Organizational commitment in perspective: Reconfiguring the multidimensional approach. CaliforniaStateUniversity. Retrieved 2003.
Culverson, E. (2002), Exploring organizational commitment following change. A case stydy within the parks Canada agency. http://etd. Uwaterloo. Ca/etd/dculvers. Pdf.
Filippo, E, B. (1998), Personnel management. McGraw-Hill Publishing.
Mayer, R.C & Schoorman, D.F. (1998), Differentiating antecedents of organizational commitment: A test of March and Simon model. Journal of organizational behavior, Vol 19 No 1.
Salancik, G.R. (1997), Commitmentt and control of organizational behavior. New direction in organizational behavior Chicago.
Schermerhorn. J.r, Hunt. J, Osborn. R,N, (1998), Basic organizational behavior. John wiley & sons Inc. , second edition.
Shareef, R. (1990), QWL Programs Facilitate Change. Personnel Journal, 69, 50-67.
