چارچوب مدل توسعة تمدن بوم‏شناختی و زیست‏محیطی در ورزش با رویکرد طرح‏های ترکیبی

الموضوعات :

پونه قنبری ¹ ( دانشجوی دکتری مدیریت ورزشی، واحد کرمان، دانشگاه آزاد اسلامی، کرمان، ایران )
مینا حکاک زاده ² ( استادیار مدیریت ورزشی، واحد کرمان، دانشگاه آزاد اسلامی، کرمان، ایران *(استاد راهنما و نویسندة مسئول) )
محسن منوچهری نژاد ³ ( استادیار مدیریت ورزشی، واحد تهران، دانشگاه فرهنگیان، تهران، ایران . )

تاريخ الإرسال : 15 الجمعة , صفر, 1442 تاريخ التأكيد : 25 الأحد , جمادى الثانية, 1442 تاريخ الإصدار : 23 الأربعاء , ذو القعدة, 1443

الکلمات المفتاحية: توسعه پایدار, محیط زیست, تمدن بوم شناختی,

ملخص المقالة :

زمینه هدف: هدف این مقاله تدوین چارچوب مدل توسعة تمدن بوم شناختی و زیست محیطی در ورزش با رویکرد طرح های ترکیبی بود. روش بررسی: روش پژوهش ترکیبی اکتشافی دو مرحله ای از نوع ابزارسازی بود. روش پژوهش کیفی، مطالعةموردی کیفی و مشارکت کنندگان بالقوه شامل14 نفر از متخصصان عضو هیئت علمی بودند. رویکرد نمونه گیری، هدفمند و روش نمونه گیری صاحب نظران کلیدی بود. گردآوری اطلاعات تا رسیدن به اشباع نظری ادامه یافت. ابزار پژوهش مصاحبة نمیه ساختارمند بود. در بخش کمی روش پژوهش توصیفی- پیمایشی بود؛ که تعداد آنان با توجه به تعداد 51 فدراسیون فعال در کشور، شامل 153 نفر بودند. با توجه به جدول حجم نمونه مورگان، تعداد 113 نفر بر اساس روش نمونه گیری دردسترس به عنوان نمونة پژوهش مشخص گردیدند. در نهایت پس از پخش و جمع آوری پرسشنامه های پژوهش؛ تعداد 89 پرسشنامه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و مدل معادلات ساختاری برای بررسی برازش مدل پژوهش استفاده گردید. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که مقدار T مربوطه هر عامل تأثیر معناداری را دارن و تمامی چارچوب مدل توسعة تمدن بوم شناختی و زیست محیطی در ورزش مورد تأیید قرار گرفت. همچنین نتایج پژوهش حاضر نشان داد که توسعة تمدن بوم شناختی و زیست محیطی در ورزش شامل شرایط علی، شرایط زمینه ای، شرایط مداخله ای، پیامدها، راهبردها می باشد. همچنین نتایج پژوهش حاضر نشان داد که مدل پژوهش از برازش مناسبی برخوردار می باشد. بحث و نتیجه گیری: همانگونه که نتایج این پژوهش نشان داد فعالیت های سازمان های ورزشی بر توسعه تمدن بوم شناختی و زیست محیطی در ورزش تأثیر فراوانی دارد.

المصادر:

1. Renwick, D. W., Redman, T., & Maguire, S. 2013. Green human resource management: A review and research agenda. International Journal of Management Reviews, 15(1), 1-14.‏


2. Jabbour, C. J. C., de Sousa Jabbour, A. B. L., Govindan, K., Teixeira, A. A., & de Souza Freitas, W. R. 2013. Environmental management and operational performance in automotive companies in Brazil: the role of human resource management and lean manufacturing. Journal of Cleaner Production, 47, 129-140.‏


3. Khatibzadeh, M., Kuzechian, H., Ehsani, M., Hanrour, A. 2015. Designing the social-ecological model of people's participation in leisure time sports activities, National

 

Conference of the Scientific Association of Sports Management. (In Persian)

4. Tatian, M., Tamartash, R., Yousefian, M. 2008. Investigating the harmful effects of human activities on the environment in Mazandaran province, the third specialized conference on environmental engineering, Tehran University, Faculty of Environment. (In Persian)


5. Tao, Y., Li, F., Crittenden, J. C., Lu, Z., & Sun, X. 2016. Environmental impacts of China’s urbanization from 2000 to 2010 and management implications. Environmental management, 57(2), 498-507.‏


6. Wagner, M. 2012. ‘Green’ human resource benefits: do thy matter as determinants of environmental management system implementation? Journal of Business Ethics, 1–14.


7. Dashtinejad, Y., Azarshah, A., Chegini, H. 2015. The problems of obstacles to the training of private sector human resources in the field of environment, the second national congress of biology and natural sciences of Iran, Tehran, the center for achieving sustainable development and Mehr Arvand Institute of Higher Education. (In Persian)


8. Peng, Z., & Song, Y. 2018. A brief analysis of the bridge between sports and the environment--Ecological Sports. In 2018 7th International Conference on Energy, Environment and Sustainable Development (ICEESD 2018). Atlantis Press.


9. Breivik, G. 2019. What would a deep ecological sport look like? The example of Arne Naess. Journal of the Philosophy of Sport, 46(1), 63-81.


10. Araujo, D., Davids, K., & Hristovski, R. 2006. The ecological dynamics of decision making in sport. Psychology of sport and exercise, 7(6), 653-676.


11. Hastie, P. A. 2000. An ecological analysis of a sport education season. Journal of Teaching in Physical Education, 19(3), 355-373.


12. Jian-lin, G. O. N. G. 2008. Ecological sport from the perspective of ecological civilization [J]. Journal of Physical Education, 7.


13. Mamivand, B., Amini, Z., Saad, E., Khalaj, M. 2017. Designing a model for the implementation of environmental policy in Iran, Social Sciences Quarterly of Islamic Azad University, Shoshtar Branch, 40, 31-85. (In Persian)


14. Teixeira, A. A., Jabbour, C. J. C., & Jabbour, A. B. L. S. 2012. Relationship between green management and environmental training in companies located in Brazil: A theoretical framework and case studies. International Journal of Production Economics, 140(1), 318–329.


15. Namdar, R., Pezeshki Rad, Gh., Siddiqui, H. 2016. Application of basic theory in the study of sustainable environmental behavior of farmers; An Exploratory Review, 48(4), 609-597. (In Persian)


16. Higgs, G., Langford, M., & Norman, P. 2015. Accessibility to sport facilities in Wales: A GIS-based analysis of socio-economic variations in provision. Geoforum, 62, 105-120.‏


17. Dangelico, R. M., & Pujari, D. 2010. Mainstreaming green product innovation: Why and how companies integrate environmental sustainability. Journal of Business Ethics, 95, 471–486.


18. Pfahl M. (2013). The environmental awakening in sport. The Solutions Journal, 4(3), 67-76.