تاثیر مکمل یاری کوتاه مدت ال آرژنین بر شاخص های آسیب سلولی عضلانی و قلبی کاراته کاران جوان پس از یک جلسه فعالیت وامانده ساز

الموضوعات :

سیروان آتشک ¹ (دانشیار فیزیولوژی ورزشی، واحد مهاباد، دانشگاه آزاد اسلامی، مهاباد، ایران)
سعید محمدزاده ² (کارشناس ارشد گروه فیزیولوژی ورزشی، واحد ملکان، دانشگاه آزاد اسلامی، ملکان، ایران)

تاريخ الإرسال : 07 الجمعة , جمادى الثانية, 1439 تاريخ التأكيد : 07 الجمعة , جمادى الثانية, 1439 تاريخ الإصدار : 04 الأربعاء , رجب, 1439

الکلمات المفتاحية: آسیب سلولی, فعالیت ورزشی وامانده ساز, مکمل یاری ال آرژنین,

ملخص المقالة :

مقدمه: هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر مصرف کوتاه مدت ال آرژنین بر سطوح آنزیم های کراتین کیناز (CK)، لاکتات دهیدروژناز (LDH) و تروپونین T(Tnt) در کاراته کاران جوان پس از فعالیت وامانده ساز بود. مواد و روش ها: 18 کاراته کار جوان در یک مطالعه نیمه تجربی به طور تصادفی در دو گروه مکمل و شبه دارو قرار گرفتند. افراد گروه مکمل روزانه 3 گرم کپسول ال آرژنین را به مدت هفت روز مصرف کردند و گروه شبه دارو نیز به همین مقدار شبه دار دریافت می کردند. همه آزمودنی های دو گروه پس از هفت روز مکمل یاری در یک آزمون ورزشی هوازی وامانده ساز به فعالیت پرداختند. نمونه های خون وریدی آزمودنی ها در چهار مرحله 1. قبل از شروع مکمل، 2. پس از پایان دوره مصرف مکمل و قبل از شروع فعالیت 3. بلافاصله بعد از پایان فعالیت ورزشی و4. بعد از 24 ساعت از فعالیت ورزشی جمع آوری شد. داده ها با استفاده از آزمون آماری آنالیز واریانس با اندازه گیری های مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی در سطح معنی داری 05/0a≤ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج پژوهش بیانگر این بود که دامنه افزایش CKدر مراحل بلافاصله و 24 ساعت پس از فعالیت ورزشی در گروه شبه دارو نسبت به گروه دریافت کننده مکمل ال آرژنین به طور معنی‌داری بالاتر بود(05/0‌>p). با این حال، سطح آنزیم LDH و Tnt در هر دو گروه مکمل و شبه دارو در زمانهای بلافاصله و 24 ساعت بعد از فعالیت وامانده ساز به طور معنی داری افزایش پیدا کرد(05/0‌>p). نتیجه گیری: به طور کلی می توان گفت مکمل یاری کوتاه مدت ال آرژنین می تواند آسیب سلولی عضلانی ناشی از فعالیت ورزشی وامانده ساز را از طریق جلوگیری از افزایش فعالیت آنزیم CK در ورزشکاران جوان کاهش دهد.

المصادر:

امیرساسان، ر.، ضرغامی خامنه، ع. و اوجاقی، ع. (1394). تأثیر مکمل­دهی کوتاه مدت کراتین بر شاخص‌های کوفتگی عضلانی تأخیری پس از یک جلسه فعالیت مقاومتی. دو فصلنامه سوخت و ساز و فعالیت ورزشی، شماره دوم، صفحات 172-159.

توفیقی، ا.، و دولتی، و. (1392). مقایسه بارگیری کوتاه مدت و بلند مدت مکمل سلنیوم بر شاخص­های فشاراکسایشی دختران فعال دانشجو به دنبال یک جلسه فعالیت هوازی وامانده ساز. پژوهش در ورزش دانشگاهی، شماره 3، صفحات 106-95.

رجائی، ف.، مجتهدی، ح.، مرندی، م.، رهنما، ر.، موحدی، ا.ر.، بمبئی چی، ع. و خیام باشی، خ. (1391). مقایسه‌ی اثر سه نوع تمرین مقاومتی، استقامتی و ترکیبی بر شاخص‌های بیوشیمیایی آسیب زای سلول­های قلبی افراد فعال. مجله دانشکده پزشکی اصفهان. شماره 186: صفحات 511-501.

علیزاده، م.، پورقاسم گرگری، ب.، صفائیان، ر.، استاد رحیمی، ع. ر.، استخری، ر.، غفاری، آ. و دانغیان س. (1389). تاثیر مکمل خوراکی ال– آرژنین و سلنیوم بر روی مقاومت انسولینی و اجزای سندرم متابولیک در زنان چاق تحت رژیم کم کاری غنی از حبوبات. یازدهمین کنگره تغذیه ایران.

گائینی، ع.، شیخ الاسلامی وطنی، د.، جواد اشرافی، ه. و مقرنسی، م. (1389). تاثیرات کوتاه مدت و طولانی مدت سه نوع فعالیت ورزشی سرعتی، استقامتی و ترکیبی بر مقدار لاکتات دهیدروژناز، کراتین کیناز و مالون دی آلدئید پلاسما در رت. نشریه علوم زیستی ورزشی، شماره 8، صفحات 20-5.

مهرابی، ا.، ثالثی، م. و پساوند، م. (1394). مقایسه زمان فعالیت ورزشی (صبح و عصر) بر میزان تروپونین T پلاسمای مردان مبتلا به بیماری قلبی-عروقی. مجله علوم پزشکی رازی، شماره 134، صفحات 114-107.

Baiao, D. D. S., Conte Jr, C. A., Silva J. T., Flosi Paschoalin, V. M. & Alvares, T. S. (2013). L-Arginine Supplementation and Nitric Oxide Production: No Additional Effect When Associated to Exercise. Food and Nutrition Sciences, 4, 779-784.

Brancaccio, P., Lippi, G. & Maffulli, N. (2010). Biochemical markers of muscular damage. Clinical Chemistry and Laboratory Medicine, 48(6), 757-767.

Chen, Y., Serfasst, R. C., Mackey-Bojack, Sh. M., Kelly, K. L., Titus, J. L. & Apple, F. S. (2000). Cardiac troponin T alterations in myocardium and serum of rats after stressful, prolonged intense exercise. Journal of Applied Physiology, 88, 1749-1755.

Close, G. L., Ashton, T., Cable, T., Doran, D. & MacLaren, D. P. M. (2004). Eccentric exercise, Isokinetic muscle torque and delayed onset muscle soreness: the role of reactive oxygen species. European journal of applied physiology, 91, 615-621.

Connolly, D. A., Sayers, S. P. & Mc Hugh, M. P. (2003). Treatment and prevention of delayed onset muscle soreness. Journal of Strength Conditioning Research, 17, 197-208.

Couto, L. I, Wuicik, W. L., Kuhn, I., Capriotti, J. R. & Repka, J. C. (2015). Effects of nutritional supplementation with l-arginine on repair of injuries due to muscle strain: experimental study on rats. Revista Brasileira de Ortopedia, 50, 455-461.

 

 

 

Fallon, K. E., Sivyer, M. G., Siver, K. & Dave, A. (1999). The biochemical of runners in a 1600 km ultramaraton. British Journal of Sports Medicine, 33, 264-269.

Fatouros, I., Chatzinikolaou, A., Paltoglou, G., Petridou, A., Avloniti, A. & Jamurtas, A. (2010). Acute resistance exercise results in catecholaminergic rather than hypothalamic-pituitary-adrenal axis stimulation during exercise in young men. Stress, 13, 461-468.

França, S. C., Barros Neto, T. L., Agresta, M. C., Lotufo, R. F. & Kater, C. E. (2006). Divergent responses of serum testosterone and cortisol in athlete men after a marathon race. Arq Bras Endocrinol Metab, 50, 1082-1087.

Fu, F., Nie, J. & Tong, T. K. (2009). Serum cardiac troponin T in adolescent runners: effects of exercise intensity and duration. International Journal of Sports Medicine, 30, 168-172.

Gadruni, K., Mohammadpour, H. & Gadruni, M. (2015). Effect of elastic-band exercise on muscle damage and inflammatory responses in taekwondo athletes. Revista Brasileira de Medicine de Esporte, 21, 297-301.

Gleeson, M. (2007). Immune function in sport and exercise. Journal of Applied Physiology, 103, 693-699.

Hazar, S., Hazar, M., Korkmaz, S., Bayil, S. & Gürkan, A. C. (2011). The effect of graded maximal aerobic exercise on some metabolic hormones, muscle damage and some metabolic end products in sportsmen. Scientific Research and Essays, 6, 1337-1343.

Hedin, S. G. (1985). Eine methods das lysin zuisolieren, nebst einigen bemerkungen uber das lysatinin. Seyler’s Zeitschrift fur  physiologische chemie, 21, 297-305.

Hosseini, A., Valipour Dehno, V. & Azizi Khanjari, M. (2015). Effect of High-Intensity Interval Training (HIT) for 4 Weeks with and without L-Arginine Supplementation on the Performance of Women’s Futsal Players. Quarterly of the Horizon of Medical Sciences, 21, 113-119.

Jackson, A.S. & Pollock, M. L. (1978). Generalized equations for predicting body density of men. British Journal of Nutrition, 40, 497-504.

Jafari, A., Rostami, A. & Sari Sarraf, V. (2010). Effect of short-term Coenzyme Q10 supplementation on plasma lactate and serum total creatine kinase in healthy collegiate men after an aerobic exercise. Metabolism and Exercise, 2(1), 13-23.

Jordan, S. L. (2007). The effects of green tea extract supplementation on delayed onset muscle soreness and oxidative stress [thesis]; USA. Texas Tech University.

Kon, M., Tanabe, K., Akimoto, T., Kimura, F., Tanimura, Y. & Shimizu, K. (2008). Reducing exercise-induced muscular injury in kendo athletes with supplementation of coenzyme Q10. British Journal of Nutrition, 100, 903-909.

Leger, L. A. & Lambert, J. (1982). A maximal multistage 20-m shuttle run test to predict VO2 max. European Journal of Applied Physiology and Occupational Physiology, 49, 1-12.

Legaz-Arrese, A., George, K., Carranza-Garcıa, L. E, Munguıa-Izquierdo, D., Moros-Garcıa, T. & Serrano-Ostariz, E. (2011). The impact of exercise intensity on the release of cardiac biomarkers in marathon runners. European Journal of Applied Physiology, 111, 2961-2967.

LI, P. (2000). The evaluation and application of cardiac damage markers. Progress in Biophysics & Molecular Biology, 6, 664-667.

Lin, W. T., Yang, S. C., Tsai, S. C., Huang, C. C. & Lee, N. Y. (2006). L- Arginine attenuates xanthine oxidase and myeloperoxidase activities in hearts of rats during exhaustive exercise. British Journal of Nutrition, 95, 67-75.

Lomonosova, Y. N., Shenkman, B. S., Kalamkarov, G. R., Kostrominova, T. Y. & Nemirovskaya, T. L. (2014). L-arginine Supplementation Protects Exercise Performance and Structural Integrity of Muscle Fibers after a Single Bout of Eccentric Exercise in Rats. PLOS ONE., 9(4), e94448.

Natália, S. V., Zovico, P., Carvalho, A., Barreto, J. & Machado, M. (2008). Two doses of caffeine do not increase the risk of exercise-induced muscle damage or leukocytosis. Journal of Physical Education and Sport, 52, 96-99.

Pantoja, P. D., Alberton, C. L., Pilla, C., Vendrusculo, A. P. & Kruel, L. F. (2009). Effect of resistive exercise on muscle damage in water and on land. The Journal of Strength and Conditioning Research, 23, 1051-1054.

Schoenfeld, B. J. (2012). Does exercise-induced muscle damage play a role in skeletal muscle hypertrophy? The Journal of Strength and Conditioning Research, 26, 1441–1453.

Shave, R., Dawson, E., Whyte, G., George, K., Gaze, D. & Collinson, P. (2004). Altered cardiac function and minimal cardiac damage during prolonged exercise. Medicine & Science in Sports & Exercise, 36, 1098-1103.

Wideman, L., Weltman, J. Y., Patrie, J. T., Bowers, C. Y., Shah, N., Story, S., Veldhuis, J. D. & Weltman, A. (2000). Synergy of L-arginine and GHRP-2 stimulation of growth hormone in men and women: modulation by exercise. American Journal of Physiology. Regulatory, Integrative and Comparative Physiology, 279, 1467-1477.