تاثیر شش هفته دریافت مکمل کوانزیم Q10 بر استقامت هوازی، توان بیشینه، توان حداقل، توان متوسط و شاخص خستگی بازیکنان فوتبال

الموضوعات :

ایمان محسنی ¹ , عباسعلی گائینی ²

1 - کارشناس ارشد فیزیولوژی ورزش دانشگاه پیام نور (مرکز تهران)، گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، تهران، ایران
2 - استاد دانشگاه تهران، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، گروه فیزیولوژی ورزشی، تهران، ایران

تاريخ الإرسال : 20 الثلاثاء , جمادى الثانية, 1434 تاريخ التأكيد : 27 الثلاثاء , شوال, 1434 تاريخ الإصدار : 28 الثلاثاء , ذو القعدة, 1435

الکلمات المفتاحية: تغذیه ورزشی, کوانزیم Q10, مکمل غذایی,

ملخص المقالة :

مقدمه: تغذیه مناسب، پیش شرط ضروری برای بهبود مؤثر عملکرد ورزشی، آماده‌سازی، رفع خستگی پس از فعالیت و جلوگیری از آسیب‌دیدگی ورزشکاران است. مکمل‌های تغذیه‌ای شامل کربوهیدرات‌ها، پروتئین‌ها، ویتامین‌ها و مواد معدنی در حد مجاز توصیه شده به طور گسترده‌ای در زمینه‌های ورزشی گوناگون منبع کمکی هستند. هدف از پژوهش حاضر، بررسی آثار شش هفته دریافت مکمل کوانزیم Q10 بر توان هوازی، توان بیشینه، توان حداقل، توان متوسط و شاخص خستگی بازیکنان فوتبال بود. مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی با مدل انسانی می‌باشد که با استفاده از20 بازیکن فوتبال با میانگین سن 22/2± 30 سال، وزن 64/8± 85/72 کیلوگرم، قد 04/6±75/175 سانتیمتر و BMI 90/1±50/23 انجام گردید، روش اجرا دوسوکور بودو آزمودنی‌ها به طورتصادفی به دو گروه دارو و دارونما تقسیم شدند، ابتدا با استفاده از آزمون RAST(به منظور سنجش شاخص‌های عملکرد بی‌هوازی)و آزمون Cooper(به منظور سنجش توان هوازی)، توان هوازی و شاخص‌های عملکرد بی‌هوازی ‌یری شد و سپس بعد از شش هفته مجدداً از آزمودنی‌ها آزمون‌های یاد شده به عمل آمد، داده‌های حاصل با استفاده از نرم‌افزار آماری spss16 و روش آماریt همبسته و t مستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و سطح معنی‌داری کمتر از05/0 منظور شد. یافته‌ها:نتایج حاصل بیانگر وجود تفاوت معنی‌دار (05/0P<) در مقدار توان هوازی (016/0 (P=بود و در نقطه مقابل تغییر معنیداری در مقدار شاخص‌های عملکرد بی هوازی منجمله توان بیشینه (933/0P=)، توان حداقل(258/0P= )، توان متوسط (625/0P=) و شاخص خستگی (569/0(P= مشاهده نشد. نتیجه‌گیری: نتایج بدست آمده در این پژوهش نشان می‌دهد که مکمل کوانزیمQ10 می‌تواند سبب افزایش توان هوازی در آزمودنی‌ها گردد، ولی برشاخص‌های عملکرد بی‌هوازی (توان بیشینه، توان حداقل، توان متوسط و شاخص خستگی) از لحاظ آماری موثر نبود